หนุ่มญี่ปุ่นเค้าขี้อายกันหรอคะ?

พอดีว่าวันนี้ไปทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านแห่งนึงมา ในกรุงเทพนี่แหละค่ะ

เจอหนุ่มญี่ปุ่นสามคนในร้าน นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเรา ดูลักษณะแล้วน่าจะเป็นหนุ่มที่มาทำงานเมืองไทยนี่แหละ

ประเด็นอยู่ตรงที่ มีผู้ชายคนนึงในกลุ่มนั้น (แอบน่ารักอยู่พอตัว 55) จ้องมาที่เราตลอด
พูดไปก็อาย เดี๋ยวจะหาว่าเราหลงตัวเอง 555 แต่เรารู้สึกได้จริงๆนะคะ ว่าเค้าจ้อง เค้ามองมาที่เราตลอดเลย

จ้องซะจนเราเกร็งไปหมด ทานอาหารไม่อร่อยเลย 55 จนเพื่อนเราก็ทักว่า เค้าจ้อง เค้ามองขนาดนี้ชอบแกแน่ๆ (บิ้วตรูซะด้วยยยย 55)

เราก็คิดว่าเค้าน่ารักดี แต่ก็ไม่กล้าทอดสะพานอะไรมาก 55
ไม่รู้คิดไปเองรึป่าวนะ ว่าเค้ามอง แต่ก็แอบลอบส่งยิ้มให้อยู่เนืองๆ 55

สุดท้ายคือเค้ากำลังจะกลับ ลุกออกจากโต๊ะเค้า มายืนอยู่หน้าโต๊ะเราพอดี ที่นี่จ้องมาที่เราแบบตรงๆๆ สบตากันเลยละคะ
สบตากันเกือบสิบวิฯ เค้าทำท่าจะพูดอะไรก็ไม่พูด แล้วก็เดินออกไป

สักพักนึงมีน้องพนง.เสิร์ฟเดินมาบอกว่า พี่คะๆ พี่ญี่ปุ่นที่ใส่แว่น เสื้อเหลืิองเมื่อกี้ เค้าฝากชมพี่ว่าน่ารักค่ะ แต่เค้าขี้อายไม่กล้าบอกเอง
เรางี้งงเลยค่ะ ..... ไม่ใช่งงอะไรนะ

แค่นี่เองเรอะ!! แค่ชมเองหรอ!! คุณหลอกดาวนี่ค่ะ
ดาวพยายามส่งสายตาปิ๊งๆ สปาร์คๆๆให้แล้ว ทอดสะพานเท่าที่ทำได้แล้ว
ทำไมตัวเธอไม่มาขอบงเบอร์ ลงไลน์อะไรหน่อยหยอออออ (ตอนนั่นเตรียมกดเบอร์ให้เต็มที่)

ร้านอาหารนี้ฉันก็ไม่ได้มากินบ่อยนะ เราอาจจะไม่ได้เจ อกันอีกเลยก็ได้นะ!
ภาพลูกสาวลูกครึ่งในอนาคตค่อยๆลอยออกไปเลยทีเดียว (เริ่มเว่อร์ไปแหละ 55)

ที่มาเล่าขำๆนี่อยากทราบว่าหนุ่มญี่ปุ่นขี้อายขนาดนี้เลยหรอคะเนี้ย

คือเราไม่ได้อยากได้หนุ่มคนนี้จนตัวสั่นหรอกนะคะ 55
แหม ก็แค่แอบคิดว่า ฉันกับเธอก็สปาร์คๆๆกันอยู่นะ แต่สุดท้ายก็ไม่มีโอกาสได้รู้จักกัน
แล้วเราไม่เคยเจอคนมาแนวนี้เลยค่ะ แบบชมอย่างเดียวจบ โอเค บ๊ายบาย กลับบ้าน

เพื่อนๆใครมีประสบการณ์น่ารักๆจองหนุ่มขี้อายญี่ปุ่น ก็มาแชร์ให้ฟังกันหน่อยนะคะ



ความคิดเห็นที่ 1
5555555

หนุ่มญี่ปุ่นแสดงออกไม่ค่อยเก่งค่ะ

จขกท.เล่าเรื่องน่ารักมากค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป :D


ตอบกลับความเห็นที่ 1
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 2
ก็กลับไปทานอาหารที่ร้านนั้นใหม่สิคะหนู หรือ ก่อนออกจากร้านมาเนี่ย ได้ถามพนักงานหรือเปล่าว่า
เขาเป็นลูกค้าประจำหรือเปล่า

ขี้อายไม่ขี้อายไม่ทราบนะคะ รู้แต่ว่าผู้ชายญี่ปุ่นบางกลุ่มชอบกันคิ้วค่ะ บางคนก็ตัวผอมๆ ชอบนุ่งกางเกงขาลีบๆ
และ หิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมใบโตๆ ค่ะ คนญี่ปุ่นมีหลายเผ่าค่ะ ถ้าเจอบ่อยๆ หรือ ไปเห็นเองที่ญี่ปุ่นแล้วจะ
แยกได้เองค่ะ ว่าคนไหนอยู่เผ่าไหน(โดยดูจากการแต่งตัว) คนไหนเป็นแม่บ้าน หรือ คนไหนเป็นคุณป้าโอซาก้า

คนญี่ปุ่นเนี่ยเป็นหนึ่งในมนุษย์ที่น่าศึกษาที่สุดในโลกค่ะ เราอยากศึกษาพวกเขา อยากศึกษาปรัชญาของพวกเขา
แต่ไม่มีเวลาจริงๆ จังๆ และ ไม่มีโอกาสค่ะ และ เพราะถ้าอยากศึกษาพวกเขาเนี่ย เราควรจะมีโอกาสไปใช้ชีวิตที่นั่นบ้าง
และต้องเรียนภาษาของเขา เรียนศิลปะของเขาบ้าง _ก็ได้แต่ฝันไปค่ะ ฮ่าๆๆ เพราะอยากไปทำแบบนี้ี่อินเดีย
เช่นกันค่ะ แต่ขาดทั้งโอกาส และ เวลา


ตอบกลับความเห็นที่ 2
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 3
เขาอาจจะมีOkusanรออยู่บ้านก้อได้ครับเลยได้แค่ฝากพนักงานชมว่าน่ารัก...แล้วก้อจบ...อย่าคิดมากครับ

คนญี่ปุ่นที่ไปทำงานเมืองไทยส่วนมากเขามีรุ่นพี่ที่อยู่มาก่อนคอยแนะนำเรื่องวัฒนธรรมและการวางตัวครับว่าต้องทำยังไง สมัยก่อนนายเก่าผมเป็นญี่ปุ่นเขาเขียนเป็นเล่ม(เหมือนคัมภีร์เทวดาเลย)แล้วส่งต่อให้คนใหม่ที่มาแทนเขาในตำแหน่งเดียวกัน มีทั้งคำศัพท์ประหลาดๆที่ใช้ในหลายสถานการณ์ มีทั้งวิธีสั่งอาหาร วิธีปฏิบัติตัวหรือแก้ปัญหาเฉพาะหน้าฉุกเฉินถ้ารู้สึกได้ว่ากำลังจะมีปัญหา และสั่งห้ามคนญี่ปุ่นไม่ให้ขับรถเองในเมืองไทย เพราะถ้ามีเรื่องขึ้นมาเขาไม่สามารถแก้ปัญหาได้เองและไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปครับ เวลารถมีปัญหาให้คนขับรถบริษัทออกหน้าสถานเดียว นั่นคือเหตุผลที่ทำไมบริษัทญี่ปุ่นใหญ่ๆในเมืองไทยถึงต้องเช่ารถและจ้างคนขับรถประจำให้คนญี่ปุ่นและครอบครัวครับ

แต่หลังๆเนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่บริษัทญี่ปุ่นเลยโดนตัดงบ พวกพนักงานคนญี่ปุ่น(โดยเฉพาะพวกที่มาสมัครเองที่เมืองไทย)ถึงได้ขับรถกันเอง พวกนี้บริษัทจะเช่าวีออสให้ใช้ ซิ่งกันมันไปเลย ขับรถเร็วมากตีนผีพอๆกับคนไทยขับเองเพราะต้องเร่งให้ทันเวลา บางคนกินเหล้าเมาแล้วก้อยังขับอีก (ปรับตัวเป็นเหมือนคนไทยหลายๆคนเลย)

อย่าว่าแต่หนุ่มญี่ปุ่นมาจ้องสาวไทยเลยครับ นักศึกษาไทยที่ไปเรียนญี่ปุ่นก้อชอบจ้องสาวญี่ปุ่นขาวๆน่ารักๆจนเขาอายหน้าแดงกันไปเลย เพียงแต่ว่าสาวญี่ปุ่นเขาจะใจกล้าครับถ้าหนุ่มเอ่ยปากชวนเขาคุยเธอจะคุยด้วย บางคนชอบคุยกับคนต่างชาติด้วยเพราะได้โอกาสฝึกภาษาอังกฤษ(ถ้าอยู่ตามเมืองใหญ่ๆ) เคยมีคนญี่ปุ่นผู้ชายบอกว่าถ้าอยากได้ภรรยาญี่ปุ่นดีๆให้ไปจีบสาวชนบทที่ไม่ได้อยู่ในเมือง จะได้รู้จักกับความน่ารักแบบไม่มีเครื่องสำอางและวัฒนธรรมที่ดีงามของพวกเขาที่แท้จริงครับ ไม่ใช่รู้จักแต่สาวๆตามShibuya, Harajuku, Roppongi แม้จะน่ารักแต่ materialism มากไปนิด


ตอบกลับความเห็นที่ 3
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 4
อ่านแล้วอมยิ้ม คันไม้คันมืออยากไปเป็นพ่อสื่อให้ 555


ตอบกลับความเห็นที่ 4
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 5
อ่านไป ยิ้มไป ฮาดีอ่ะ .....

ไปนั่นร้านนี้ทุกวันเลยนะครับ ได้เจออีกแน่ๆ ^_^

ปล.มาเล่าต่อภาค 2 นะครับ


ตอบกลับความเห็นที่ 5
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 6
เพื่อนที่ไปด้วยเป็นผู้ชายเปล่าครับ

เค้าอาจมองมาที่เพื่อนนะครับ

แค่นำเสนออีกมุมนึงครับ :)


ตอบกลับความเห็นที่ 6
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 7
อ่านแล้วอมยิ้ม นึกถึงเรื่องของตัวเอง

ตอนเรียนอยู่ที่นู่นเราชอบไปฟิตเนสใกล้บ้าน ซึ่งมีสระว่ายน้ำด้วย

วันนึงเราขึ้นจากสระก็มีครูสอนว่ายน้ำคนนึงเดินมาเตือนว่า ห้ามใส่เครื่องประดับลงสระ แต่เราไม่เข้าใจ เค้าก็พูดซ้ำหลายที เสียงดังด้วย แล้วชี้ที่กำไลข้อมือเรา

เราก็มองหน้าเค้า เออหน้าตาดีแต่ทำไมดุ แค่นี้ก็ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่

จากนั้นก็เจอกันในยิมบ้าง เค้าก็จะคอนนิจิวะเราแล้วก็หันหน้าหนีไป ในขณะที่พนักงานคนอื่นทักทายแล้วก็ชวนคุย บางครั้งเราหัวเราะเสียงดัง เค้าก็หันมามองแล้วทำหน้านิ่งๆ ดูเย็นชาที่สุด!

แบบนี้หลายครั้ง เค้าคงคิดว่าเราเสียงดัง ไม่รักษากฏ เป็นต่างชาติ (ญี่ปุ่นที่ไม่ชอบต่างชาติก็มีเยอะ) เราก็จะเลยจะเลี่ยงๆ แกล้งทำไม่เห็นเค้าบ้าง ไม่ได้เกลียดอะไร แต่รู้สึกว่าอยู่ห่างๆ ดีกว่า ถึงแม้จะแอบคิดว่าเค้าล้อหล่อก็ตาม 555

ผ่านไปหลายสัปดาห์ มีอยู่วันนึง เราหาแฟ้มบันทึกการออกกำลังของเราไม่เจอ แล้วตอนนั้นไม่มีพนักงานเลยนอกจากเค้า ก็เลยจำใจขอให้เค้าช่วย พอหาเจอ เราก็ขอบคุณเค้าแล้วเดินไปที่เครื่องวิ่ง

พอขึ้นไปยืนบนเครื่องเสร็จ เปิดแฟ้ม...อ้าว ลืมปากกา ขณะที่กำลังเซ็งตัวเอง เค้าก็เดินเอาปากกาตามมาให้แล้วก็พูดเบาๆ ว่า ผมชื่อ... เราก็เลยบอกชื่อตัวเอง คุยกันสักพัก เค้าก็ขอตัวแป๊บ เราก็ไม่ได้อะไร คิิดแค่ เออ เค้าก็คุยดี คงไม่ได้เขม่นเราหรอก แล้วก็วิ่งต่อไป

สักพักเค้าก็เดินกลับมาอีก ทำหน้านิ่งๆ แบบเดิม แล้วพูดว่า "คุณสวยนะ" (ภาษาไทย) เราก็ถามว่ารู้ความหมายเหรอ เค้าบอกรู้สิ โทรไปถามเพื่อนมา ที่จริงอยากบอกมานานแล้วแต่ว่าอาย!

จบแล้วค่ะ 555


ตอบกลับความเห็นที่ 7
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 8
หนุ่มญี่ปุ่นขี้อายจริงๆๆคะ
เราก็ขี้อายเหมือนกันเลยจูนกันไม่ได้สักที T T


ตอบกลับความเห็นที่ 8
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 9
ว้ายคุณ Tempurachan เล่ามาบิ้วท์มากๆค่ะ อารมณ์ว่าหนุ่มเค้าแอบออกตัวเบาๆ หลังจากนั้นยังไงคะ หนุ่มเค้าสานต่อรึป่าว อริอริ


ตอบกลับความเห็นที่ 9
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 10
คุณ Lilaboo คะ เราเกรงว่าเรื่องต่อจากนี้จะผิดคอนเซปท์หนุ่มญี่ปุ่นขี้อาย และสาวไทยผู้รักนวลสงวนตัว 555

หลังจากนั้นก็ได้คุยกันมากขึ้น แต่ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แถมมารู้ว่าเค้าเพิ่งจะ 20 หมาดๆ ส่วนเราย่าง 27 แล้ว ถึงเราก็รู้สึกดีแต่ก็เก็บอาการและพยายามปฏิบัติกับเค้าให้เหมือนกับคนอื่นๆ

เช่น ช่วงใกล้วันวาเลนไทน์ เค้าให้เด็กเดินมาบอกเราว่า อยากได้ชอกโกแลตจากเรา (เค้าเป็นครูฝึกว่ายน้ำเด็กประถมค่ะ) พอถึงวันวาเลนไทน์ เราก็ซื้อชอกโกแลตชิ้นเล็กๆ แจกคนที่รู้จักในฟิตเนสทุกคนเลย

เวลาเค้าส่งข้อความมาก็จะแกล้งตอบช้าๆ ทำเหมือนว่ายุ่งอยู่ แต่เค้าก็ไม่ได้ตื้ออะไรนะคะ ก็ไม่มีการคุยนอกรอบอีก แต่ถ้าเจอกันในฟิตเนสก็คุยกันค่ะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนนั้นก็รู้สึกคล้ายๆ จะอกหักเหมือนกัน ทำไมเค้าไม่พยายามอีกหน่อยว้า

คือเราคิดว่าเค้าเพิ่งเริ่มต้นชีวิตผู้ใหญ่ คงต้องเจอใครๆ อีกมาก จะให้สมหวังเหมือนหน่อยเคนก็เป็นไปได้ยาก แถมเราก็ไม่แน่ใจว่าที่เรารู้สึกดีมันเป็นแค่ความหลงรึเปล่า ถ้าเลิกกับแฟนไปคบเด็ก แล้ววันนึงหายจากอาการหน้ามืดมันคงแย่ อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีแล้วกัน...

ตอนนี้ก็แต่งงานกับแฟนมาหกปีแล้วค่ะ ก็คิดว่าตัดสินใจไม่ผิดนะคะ
ตอบกลับความเห็นที่ 10
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 11
ใช่ค่ะ ขี้อายมาก...<--- (จากผู้ชายญี่ปุ่นเค้าฝากบอกมา)

ไม่รู้จะอายอะไรเนอะ..เหอๆ... ในหนังไม่เห็นอายเลย 5555


ตอบกลับความเห็นที่ 11
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 12
ลองศึกษาหนุ่มญี่ปุ่นจาก link นี้นะคะ http://www.marumura.com/talkative/?id=3070


ตอบกลับความเห็นที่ 12