@@@ มาแชร์ประสบการณ์ โหด มัน ฮา ของการพบเพื่อนใหม่ชาวต่างชาติระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวในต่างแดนกัน

ในระหว่างการเดินทาง เรามักจะพบกับมิตรภาพแบบไม่ทันตั้งตัวเสมอ โดยเฉพาะการแบกเป้สวมวิญญาณ Backpacker เดินทางในต่างแดน กระทู้นี้จึงอยากให้เพื่อนๆมาลองร่วมเล่าเรื่องราวของการเจอเพื่อนใหม่ในต่างแดนกันดูครับ ว่ามิตรภาพเกิดขึ้นได้อย่างไร พบเจอกันได้อย่างไร และมีความประทับใจหรือไม่ประทับใจอย่างไรบ้างครับ ************************************ เริ่มต้นที่ผมก่อนนะครับ ส่วนใหญ่ผมจะเจอเพื่อนชาวญี่ปุ่นเยอะ (เพราะคนญี่ปุ่นค่อนข้างมีน้ำใจ พูดคุยกันง่าย และผมก็ไปญี่ปุ่นบ่อยกว่าประเทศอื่นๆด้วยครับ ) ยาวนิดนึงนะครับ 1. เพื่อนคนแรกที่ผมเคยเจอนั้นต้องย้อนกลับไป 5-6 ปีที่แล้วเลย (เป็นการไป Backpacker ครั้งแรกของผมเลยครับ) ชื่อซาเอโกะครับ ผมไปเจอเธอเล่นดนตรีอยู่ริมถนนกับเพื่อนครับ ผมได้เข้าไปซื้อซีดีแล้วก็ชวนคุย คุยกันไปอีท่าไหนไม่ทราบ เขาเลยชวนผมไปเล่นแจมด้วยครับ (ผมเป็นมือกีต้าร์+นักร้อง) ตอนนั้นก็เล่นกันมั่วๆไป (ตอนนั้นยังสะพายเป้ใบโตอยู่เลย ไม่กล้าวางไว้กลัวหาย ) แต่ก็สนุกดีครับ พอเล่นกันเสร็จก็เลยให้อีเมล์ติดต่อกันไว้ ปัจจุบันก็ยังคงติดต่อ เป็นเพื่อนกันอยู่ครับ เวลาไปญี่ปุ่นก็จะไปเล่นดนตรีด้วยกันอยู่ตลอด (หลังๆก็เป็นเพื่อนกับน้องชายเขาด้วยครับชื่อทาคุมิ เวลาผมไปญี่ปุ่นนานๆ เขาจะเชิญไปพักที่บ้าน แต่ผมก็แบบว่าเกรงใจ แต่ก็ไปตลอด ประหยัดดี ฮ่าๆ) 2.คนนี้เป็นคนเกาหลีครับ ชื่อเจย์ (คนเกาหลีอะไรชื่อเจย์ก็ไม่รู้สิ -*-) คนนี้ก็เจอที่ญี่ปุ่นอีกแล้วครับ รู้จักกันเพราะผมไปพักที่เกสเฮ้าท์ ชื่อฮานะ ที่ฮิโรชิม่า แล้วอีตาเจย์นี่ก็มาคนเดียวเหมือนกันครับ วันๆไม่เห็นมันจะออกไปไหน นั่งอยู่ห้องนั่งเล่นเป็นประจำ เลยได้คุยกันครับ คนนี้คุยกันง่ายเพราะพูดภาษาอังกฤษเก่งมาก แถมพูดภาษาญี่ปุ่นคล่องมาก สุดท้ายก็เลยแอดเฟสบุ้คกันไว้ ตอนมาไทยผมก็ชวนเขาไปดูผมเล่นคอนเสิร์ตด้วยครับ 3.เป็นคนเกาหลีที่เจอที่ญี่ปุ่นอีกแล้วครับ คนนี้ชื่อยูมิน คนนี้เป็นเพื่อนร่วมหลงทางครับ คือวันนั้นผมออกไปเดินเล่นที่โอซาก้า เดินเล่นไปเรื่อยๆจากหอคอยนานิวะผ่านเดนเดนทาวน์ ทะลุนัมบะครับ แน่นอนว่าหลงทางมากๆ ไม่รู้โผล่ไหนไปไหน แล้วมาโผล่ตรงไหนก็ไม่รู้ครับ (กะว่าถ้าหลงจนหาทางกลับโรงแรมไม่เจอจะนั่งรถไฟย้อนไป เพราะพักที่ Chuo Oasis มันอยู่หน้าสถานีพอดีครับ) ตอนกำลังหลงทางมาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ก็มาเจอกับยูมิน ซึ่งก็กำลังหลงทางเหมือนกัน (ยืนสะพายเป้ กางแผนที่) ยูมินเดินเข้ามาถามทางผมครับ ทางไปหาตัวกูลิโกะกับปูยักษ์ขยับขา ผมก็นึกได้เพราะว่าตอนหลงทางนั้นผมเดินผ่านตัวกูลิโกะมา ผมก็เลยพาเธอไปส่งที่ตัวกูลิโกะครับ แต่หนทางไม่เรียบง่ายเลยครับ เพราะผมพาเธอไปหลง สุดท้ายก็เลยฮามากครับ พากันไปหลง เดินไปคุยกันไป เดินวนเป็นชั่วโมง ถึง(ฟลุ้ค) มาถึงตัวกุลิโกะได้ครับ พอเสร็จเลยไปนั่งร้านโอโคโนะมิยากิกัน ผมถามเขาไปว่า "รู้ไหมว่าผมพาหลงทางน่ะ"
ยูมินตอบ "รู้ แต่เดินหลงทางมันก็สนุกดี" 4.เป็นคนญี่ปุ่นแต่ไปเจอที่ USS สิงคโปร์ครับ ชื่อซาวะกับมิซากิ เป็นสองสาวญี่ปุ่นมาเที่ยวสิงคโปร์ เพราะตอนนั้นญี่ปุ่นเพิ่งเจอเหตุการณ์สินามึใหญ่ครับ อันนี้ไม่มีอะไรมาก คือเขายื่นกล้องมาให้ผมช่วยถ่ายรูปให้ หลังถ่ายรูปเสร็จผมเห็นเป็นคนญี่ปุ่นแล้วมาเที่ยว USS เลยแปลกใจ เพราะ USJ ที่โอซาก้าน่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ ก็เลยได้คุยกันครับ (คุยเรื่องเที่ยวญี่ปุ่นกับคนญี่ปุ่น) ไม่คุยกันเปล่าชวนไปนั่งคุยกันที่โชว์ Water world มัวแต่คุยกันไม่ดูตาม้าตาเรือเผลอไปนั่งโซนเปียก สุดท้ายวิ่งหนีกันแทบไม่ทัน 5.เป็นคนไต้หวันชื่อไคครับ คนนี้สนิทกันเพราะไปพักที่พักแบบ Dorm เตียงอยู่ติดกัน หนุ่มไคพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลยครับ สื่อสารกันยากมากเพราะผมพูดจีนไม่ได้ แต่ด้วยความพยายามของมนุษย์ วันสุดท้ายนี่เริ่มคุยกันด้วยภาษามือ + จีน + อังกฤษ กันได้เข้าใจ เข้าใจกันขนาดสามารถนินทาเพื่อนร่วมห้องที่เป็นกลุ่มคนเกาหลีกันอย่างสนุกปาก (คนเกาหลีกรนดัง - -") 6.คนญี่ปุ่นชื่อซากิ คนนี้เจอกันเพราะนั่งเครื่องบินที่นั่งติดกันครับ เป็นสาวนาโกย่า (แต่อยู่โตเกียว) แลกอีเมล์กันไว้เขาบอกว่าวันหยุดสามารถพาไปเที่ยวได้ แต่สุดท้ายแล้วผมไม่ได้อีเมล์ไปครับเพราะเกรงใจ แต่พอถึงวันจริงซากิอีเมล์มาชวนไปเองบอกว่าสัญญาเอาไว้แล้วก็เลยพาไป (ลางานมาอีกต่างหาก เกรงใจมากเลยครับ ) แต่ที่ตลกก็คือเหมือนผมจะรู้จักที่เที่ยวในโตเกียวเยอะกว่าซากิซะอีก เพราะซากิบอกว่าตั้งแต่มาโตเกียวก็ไม่ค่อยได้เที่ยวไหนเลย สุดท้ายเลยไม่รู้ว่าใครแนะนำใคร แต่ผมก็ได้ไปตามร้านที่เป็นชาวบ้านๆจริงๆ (ที่ปกติผมไม่ค่อยกล้าเข้า ป้ายเมนูมีแต่ตัวญี่ปุ่นยึกยือ) แถมเวลากินข้าวซากิชอบแอบงุบงิบไปจ่ายเงินแทนทุกที ผมเอาเงินให้ก็ไม่เอา (มีน้ำใจซะจนผมรู้สึกตัวเองโคตรชั่วเลยครับ ) หลังๆเจอร้านขนมอะไรผมเลยรีบวิ่งไปซื้อก่อนเลยครับ แล้วเอามายัดเยียดให้ซากิกินแทน (ดูเป็นคนดีขึ้นมาบ้างไหมครับ ) 7.คนญี่ปุ่นชื่อเรนะ คนนี้ไปเจอเพราะพัก Dorm แบบรวมครับ (เป็นผู้หญิงเดินทางเที่ยวคนเดียว แถมยังพักห้องรวมอีกอ่ะ กล้ามากๆเลย ) คนนี้สนิทกันเพราะในห้อง 10 เตียง เป็นฝรั่งไปซะ 8 เตียงครับ เหลือเอเชียหัวดำกันอยู่สองคน (จริงๆเรนะก็หัวสีน้ำตาลอ่ะนะ -*-) สถานการณ์เลยบังคับให้สนิทกัน ฟังดูเหมือนเป็นคนลุยๆ แต่เรนะจังนี่เรียบร้อยสุดๆเลยครับ เขาบอกมาหาประสบการณ์ก่อนที่จะกลับไปเรียนต่อให้จบมหาลัย เพราะหลังจบคงจะได้แต่ทำงานและไม่ได้เที่ยวอีกแล้ว (กำลังเรียนอีคอนอยู่มหาวิทยาลัยวาเซดะครับ) เรนะจังบอกว่าชอบเมืองไทย แต่เคยมีประสบการณ์ไม่ดีตอนมาไทย คือโดนหลอกให้ไปนั่งบาร์แบบเปลือยอกแถวพัฒพงศ์ แล้วก็โดนบังคับให้เหน็บเงิน เรนะเหน็บแบงค์ 20 ไปแล้วโดนด่าครับ ต้องเหน็บแบงค์ร้อยขึ้นไป (แน่ะ มีงี้ด้วย ) ที่ตลกคือภาษาไทยคำเดียวที่เรนะพูดได้คือคำว่า "หมดแก้ววววววว" พอก่อนดีกว่าเนอะ ยิ่งเขียนยิ่งยาว แฮะๆ จริงๆยังมีอีกหลายคน
แต่อยากฟังประสบการณ์ของเพื่อนๆกันบ้างครับ มาร่วมแชร์ประสบการณ์กันดีกว่าครับ ปล.ของแถม แนบรูปเพื่อน 1 ใน 8 คนที่เล่าไปมาให้รูปนึงครับ อ่านแล้วพอจะเดาออกไหมว่า ในรูปนี้คือเพื่อนผมคนไหน ทายถูกเดี๋ยวให้รางวัลเป็นล๊อตเตอร์รี่ที่ไม่ถูกรางวัลจำนวน 20 ใบครับ (จะเอาไปทำมายยยย ) *edit ให้อ่านง่ายขึ้นครับ