วันนี้ไปสัมภาษณ์วีซ่าอเมริกา F1 มาค่าา

เราใช้เวลาประมาณสองอาทิตย์ในการเตรียมตัว เตรียมเอกสาร เพื่อจะสมัครสัมภาษณ์วีซ่าค่ะ เริ่มตั้งแต่สมัครเรียน >>> รอรับใบ I-20 ที่โรงเรียนส่งมาให้ >>> สมัคร SEVIS >>> ซื้อ PIN >>> ไปถ่ายรูป >>> กรอกฟอร์ม DS-160 >>> เตรียมเอกสารที่เหลือ พวก Passport เล่มเก่าที่เคยใช้เข้าอเมริกา, Transcript, หนังสือรับรองการทำงานของแม่, Statement ของแม่ >>> ไปจ่ายเงินค่าวีซ่าที่ไปรษณีย์ >>> เดินทางไปสัมภาษณ์

เราได้นัดวันสัมภาษณ์ไว้วันนี้ เวลา 14.00 ออกจากบ้านตั้งแต่สิบเอ็ดโมงครึ่งค่ะ นั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีเพลินจิตแล้วก็เรียกพี่วิน 30 บาทไปตึกสินธร (สะกดผิดขออภัยนะคะ) ที่อยู่ตรงข้ามสถานทูต เพราะเราไม่ได้จ่ายค่าวีซ่าที่ไปรษณีย์มาก่อน สำหรับคนที่จะมาจ่ายก่อนสัมภาษณ์ที่ไปรษณีย์หลังตึกสินธรก็สะดวกดีนะคะ แต่ขอให้เผื่อเวลาไว้ด้วยซักชั่วโมงนึง เพราะไปรษณีย์ค่อนข้างเล็ก คนเยอะ โดยเฉพาะช่วงพักเที่ยง เราใช้เวลากับไปรษณ์ไปเกือบชั่วโมงเลย วันนี้จ่ายไป 5,120 บาทค่ะ แอบแพง T^T

พอมาถึงสถานทูตก็เข้าแถวเลยค่ะ มาก่อน 14.00 ประมาณสี่สิบนาที วันนี้คนน้อยมากนะคะ พี่เสื้อม่วงจะเข้ามาเช็กชื่อ เช็กเวลานัด เช็กเอกสารนิดหน่อย แล้วเราก็ผ่านเข้าไปในตึกค่ะ เค้าจะให้ฝากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหลาย ร่มด้วยนะคะ แต่น้ำขนมเอาเข้าไปได้ค่ะ เราพกน้ำไปขวดนึง นมกล่องนึง แหะๆ แล้วพอผ่าน Security check เข้ามาจะเจอโต๊ะพี่เสื้อม่วงเตรียมเอกสารใส่แฟ้มให้เราค่ะ แล้วก็ไปต่อแถวสัมภาษณ์รอบแรกกับเจ้าหน้าที่คนไทยค่ะ เค้าก็จะถามข้อมูลนิดๆหน่อยๆ คีย์ข้อมูล พิมลายนิ้วมือ สไตล์เจ้าหน้าที่แต่ละคนจะต่างกันนะคะ บางคนเสียงดังถามแหลก บางคนยิ้มๆ นิ่งๆ ขอให้เราตั้งใจกรอกข้อมูลเอกสารที่เตรียมมาให้ดีนะคะ เห็นโดนตำหนิไปหลายคนเลยว่าที่พูดมาไม่ตรงกับที่กรอก เช่น เคยโดนปฏิเสธขอวีซ่ามั้ย ทำงานอะไร กรอกเองรึเปล่า ขอให้ตอบไปตามจริงนะคะ

พอผ่านด่านเจ้าหน้าที่คนไทยมา เค้าจะหนีบบัตรคิวมากับพาสปอร์ตเรา แล้วก็ส่งเราต่อเข้าห้องสัมภาษณ์กับเจ้าหน้าที่ชาวอเมริกัน เราก็นั่งรอนะคะ รอเรียกหมายเลข พอถึงคิวเราตื่นเต้นมากมายเพราะได้มายืนรอช่องเจ้าหน้าที่ผู้หญิง แอบกลัวค่ะเพราะเห็นเค้าถามคนก่อนหน้าเราเยอะแยะ นานด้วย ภาษาไทยแข็งแรงเชียว แต่หน้าตาเค้ายิ้มแย้มดีนะคะ ไม่หน้าบูด แต่พอเอาเข้าจริงถึงคิวเรากลับได้เจ้าหน้าที่ผู้ชายตู้ข้างๆ เค้าก็ถามเรานะคะว่า

จนท: พูดภาษาอังกฤษได้มั้ย
เรา: ได้ค่ะ
แล้วเค้าก็พูดภาษาอังกฤษกับเราตลอดเลย ใจความประมาณว่า
จนท: จะไปเรียนภาษาอังกฤษใช่มั้ย
เรา: ใช่ค่ะ
จนท: ก็ดูคุณใช้ภาษาอังกฤษได้ดีนะ แล้วจะไปเรียนทำไมอีก
เรา: หนูใช้ภาษาแบบทางการไม่ค่อยได้ค่ะ เลยอยากไปพัฒนาให้เป็นเรื่องเป็นราว
จนท: คีย์ข้อมูลไปพักนึง เงยหน้ามามองเรา ผมว่าคุณแย่แล้วนะ
เรา: ทำไมคะ??!!
จนท: เมืองนี้มันน่าเบื่อมาก สัญญานะว่าคุณต้องไปเที่ยวเมืองอื่นด้วย
เรา: ค่ะ -*-
จนท: ใครออกเงินให้ครับ
เรา: แม่ค่ะ
จนท: ขอดู Statement ของแม่ด้วยคร้บ
เรา: ยื่นให้ทั้งหนังสือรับรองที่ทำงาน และสมุดบัญชี
จนท: อ๋อออ แม่ทำงานที่นี่หรอ
เรา: ค่ะ
จนท: เมืองที่เราจะไปบ้านนอกนะ น่าเบื่อนะ
เรา: ไม่เป็นไรค่ะ จะได้ประหยัดกว่าอยู่เมืองใหญ่ค่ะ ช่วยแม่ประหยัด
จนท: คุณเป็นลูกสาวที่ดีมาก ช่วยแม่ประหยัด ลูกสาวผมไม่ประหยัดเลย
เรา: ค่ะ -*-
จนท: วงนิ้วโป้ง (Thumb) ลงบนเครื่องสแกนด้วยครับ
เรา: ข้างไหนคะ
จนท: ผมบอกว่า Tongue (ลิ้น) แล้วก็แลบลิ้นออกมา
เรา: เห้ย ไม่ได้ค่ะ
จนท: ล้อเล่นครับ นิ้วโป้งข้างซ้ายครับ
เรา: -*-
จนท: คีย์ๆข้อมูล ผมชอบคุยกับผู้สมัคร จะได้ไม่น่าเบื่อกับงานตัวเองครับ
เรา: ค่ะ
จนท: เอาใบสีฟ้านี่ไปยื่นที่ไปรษณีย์ข้างนอกนะครับ ขอให้เอ็นจอยเมืองที่จะไปอยู่นะครับ
เรา: ขอบคุณมากค่าา

แล้วก็เดินยิ้มออกมาเลยค่าาา

เจ้าหน้าที่ไม่น่ากลัวเลยนะคะ ขอให้ตอบทุกอย่างตามจริง ค่อยๆพูด ถ้าเค้าไม่ถามก็เงียบๆไว้ค่ะ คิดว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนพูดภาษาไทยได้ ใครภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงไม่ต้องกลัวนะคะ เจ้าหน้าที่ที่เราเจอวันนี้มุกกระจายมาก จะให้เราสอนพูดคำว่านิ้วโป้ง ปิงปอง -*- คลายเครียดจากเครื่องวีซ่ามาเครียดกับการสอนเจ้าหน้าที่ออกเสียง ป.ปลา แทนค่ะ -*-

เขียนมาซะยืดยาว อย่างน้อยก็ขอให้คนที่กำลังเครียดได้อ่านให้เป็นประโยชน์และคลายเครียดไปได้บ้างนะคะ ^^ เพราะก่อนเราสัมภาษณ์ก็เครียดน่าดูเหมือนกัน