มีใครไปเรียนต่อประเทศอังกฤษในระดับปริญญาตรี คนเดียวมั้งค่ะ?

ไม่ต้องกดโหวตตรงชอบ กับชอบมากน่ะค่ะ พอดีทำผิด T_T
ขอโทษทีค่ะ 55555555

สมัยมาเรียนก็ยี่สิบกว่าปีแล้วสมัยนี้คงไม่เหมือนสมัยก่อน ภาษาอังกฤษก็พูดแทบจะไม่เป็นด้วยซ้ำ มาคนเดียวและมาเรียนคอร์ส foundation ก่อนหนึ่งปี หัดขึ้นรถคนเดียว หลงมั่งอะไรมั่งมั่วไปเรื่อยๆ แรกๆก็เหงามากคิดถึงบ้าน ดิฉันไม่ได้เป็นลูกคุณหนูอะไรลูกชาวบ้านธรรมดานี่แหล่ะ แต่เป็นลูกคนสุดท้องทำงานบ้านก็ไม่ค่อยเป็น ทำอาหารไม่เป็นเลย ทำเป็นอย่างเดียวคือต้มมาม่าต้องมาหัดทุกอย่างเอง ทอดไข่ยังไหม้กินไม่ได้ก็นั่งร้องไห้อยู่หน้าเตานั่นแหล่ะ กว่าจะทอดเป็นก็หมดไข่ไปหลายโหลอยู่ ส่วนเรื่องเรียนการเรียนก็ลำบากมากๆ เพราะสมัยนั้นไม่มีอินเตอร์เน็ตเหมือนสมัยนี้ ต้องเข้าห้องสมุดค้นคว้ากันเป็นวันๆ โรเนียวกลับมาทีเป็นปึกๆ เหนื่อยมากกว่าจะทำรายงานเสร็จแต่ละรายงาน

ตอนมาพอดีมีทุนส่วนตัวที่พ่อกับแม่ที่เสียไปแล้ว ทิ้งมรดกไว้ให้ก็พอใช้จ่ายอย่างไม่ต้องลำบาก งานพิเศษไม่ต้องหาทำก็ได้ถ้าอยู่อย่างไม่ฟุ่มเฟือยจนเกินตัว แต่พอเริ่มเรียนปริญญาตรี เห็นพวกนักเรียนต่างชาติเขาก็ทำงานพิเศษกันทั้งนั้นมีความรู้สึกว่าอายเขาที่ตัวเราไม่ทำงานก็เลยอยากทำบ้าง ส่วนนักเรียนอังกฤษสมัยนั้นสบายมากไม่ต้องลำบากลำบนทำงานให้เหนื่อย เพราะเทอมหนึ่งๆเขาได้เงินเรียนจากรัฐบาลเทอมละสองพันกว่าปอนด์มั้งถ้าจำไม่ผิด สมัยนี้ไม่ได้แล้ว

ก็ไปสมัครงานกับเขาได้งานพาสทาร์มขายพิซซ่าอยู่สถานีรถไฟใต้ดินแห่งหนึ่ง สมัยนั้นงานหาได้ง่ายและไม่ได้ต้องทำงานหนักอะไรเลย ดิฉันทำอยู่ได้สองปี และวันอาทิตย์ก็ไปขายของในตลาดนัดคนเดียวสนุกมาก ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ พอปีสามต้องไปฝึกงานตามคอร์ทที่เรียน ได้ฝึกงานกับโครงการณ์ ของ National Trust พอเรียนจบได้งานทำถาวร เพื่อนก็เยอะแล้วไม่อยากลับเมืองไทย และคิดว่าอยากจะลงต่อโทสาขาอื่นอีก สรุปป่านนี้ก็ยังไม่ได้กลับไปอยู่เมืองไทยถาวร นอกจากกลับไปเที่ยวและต้องไปเรื่องงานที่เมืองไทยบ่อยๆเท่านั้นค่ะ

ตรีหรอ

คนมีทุนเยอะทุนหนัก ทุนพ่อแม่ ไปเรียนคนเดียวเยอะแยะ ตั้งแต่ป.ตรี บางคนตั้งแต่ high school
ต้องถามตัวเองว่าอยากไป แล้วทางบ้านหล่ะ support คุณไหม ที่บ้านฐานะเป็นยังไง
ุทุนที่ขอ ใช่ทุนเต็มจำนวนรึเปล่า ถ้าไม่ใช่ แล้วที่บ้านไม่ได้มีรายได้นัก ลำบากครับ ค่าครองชีพสูงมากนะครับ

การทำงานที่นั่น ตอนนี้มีการกำหนดชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งรายได้มันไม่แบ่งเบาภาระคุณนักหรอก
ถ้าไม่พร้อมก็ต้องรอครับ

เห็นพวกไปเรียนเมืองนอกหลายคน เค้าจะติดต่อกันก่อนไป อาจจะทางเวบนักเรียนไทย หรือเดี๋ยวนี้ก็เฟสบุ๊ค จอยกรุ๊ป แล้วรุ่นพี่ก็นัดกัน ไปกินข้าว พูดคุย ก็เหมือนมีเพื่อนมาละ อุ่นใจ

ตอนไปเด็กๆส่วนมากพ่อแม่ก็ไปส่ง หรือไม่งั้นก็ไปกับเพื่อน(ที่พึ่งรู้จักกันเนี่ยแหละ) แต่ส่วนมากพ่อแม่ส่งนะ เพราะของเยอะ แบกกระเป๋าคนเดียวจะไม่ไหวเอา พ่อแม่ส่งเสร็จก็ไปช่วยซื้อของเข้าห้อง

ส่วนงานพิเศษเห็นเค้าไม่ค่อยทำกันนะ เพราะเด็ก ป.ตรี ที่ไปเมืองนอกได้มีแต่บ้านรวยจริงๆ ส่วนมากเรียนอินเตอร์กันมาทั้งนั้นแหละ พวกนี้ภาษาอังกฤษเลิศอยู่แล้ว เค้าไม่ได้ไปเพื่อฝึกภาษา แต่เค้ามองว่าระบบการศึกษาที่โน่นมันดีกว่า

คนชอบบอกว่าเรียนเมืองนอกไม่มีคอนเนคชั่น เราว่าตรงกันข้ามเลย คนไทยจะรู้จักกันหมดและมีแต่ระดับรวยๆพ่อแม่ทำธุรกิจบ้าง ตำแหน่งใหญ่โตบ้าง เยอะแยะ มหาลัยนึงคนไทยก็เป็นร้อยละบางที