พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้จะเอาชีวิตรอดที่ญี่ปุ่นได้ไหมคะ

อยู่ได้คับผมเป็นกำลังใจให้ ^___^

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับคุณ จขกท. ด้วยนะคะ จำได้ว่าปกติคุณทำงานอยู่สิงคโปร์ นี่จะได้ย้ายไปญี่ปุ่นแล้ว
ดีใจที่ได้เห็นคนไทยเก่งๆ ทำงานเป็น Expat แล้วก้าวหน้าค่ะ

จะบอกว่าไม่มีปัญหาหรอกค่ะ เพราะคนญี่ปุ่นโดยทั่วไป ใจดี มีน้ำใจ หรือ ใช้ภาษามือ ภาษาบอดี้ แลงเกว็จ
หรือภาษาอังกฤษง่ายๆ ค่ะ

คุณจะไปอยู่เมืองไหนคะ ถ้าโตเกียวละก็ ป้ายบอกทางมีภาษาอังกฤษค่ะ เครือข่ายรถไฟมีหลายสาย โยงใยเป็นไยแมงมุม
ใหญ่โตที่สุดเท่าที่ดิฉันเคยเห็นมา แต่เมื่อไปอยู่แล้วคุณจะชินเอง

คนญี่ปุ่นหน่ะค่ะ ถ้ารู้จักเขาดีๆ แล้วคุณจะพบว่าพวกเขาอินเตอร์กว่าที่คนทั่วๆ ไปคิดเอาไว้มาก โตเกียวก็เป็นเมืองที่
อินเตอร์แต่แฝงเอาไว้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนแบบบ้านๆ ของญี่ปุ่น เป็นความบ้านๆ ที่มีคุณภาพ มีสไตล์ และมีรสนิยมค่ะ

ร้านอาหารในโตเกียวมากมายมีอายุหลายสิบปีหรือเป็นร้อยปี

แล้วคุณจะแปลกใจที่ค้นพบว่า ในความเป็นจริงแล้ว มีคนญี่ปุ่นมากมาย พูดภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกัน สำเนียงบริติช
หรือสำเนียงออสเตรเลี่ยน หรือ คนญี่ปุ่นมากมายพูดกันได้หลายภาษา หรือ คนญี่ปุ่นมากมายโดยเฉพาะในแวดวงธุรกิจ
เคยไปใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา ละตินอเมริกา อังกฤษ ออสเตรเลีย ฝรั่งเศส เยอรมนี เป็นต้น หลายๆ คนเรียนหนังสือที่เมืองนอก
มาตั้งแต่ชั้นประถม

หรือถ้าหากคุณไปเจอคนญี่ปุ่นในแวดวงธุรกิจ อาจจะพูดภาษาอังกฤษติดสำเนียงญี่ปุ่น แต่ขอบอกว่ารูปแบบประโยค และ
ไวยากรณ์ของเขาจะเป๊ะนะคะ ดีกว่าฟังภาษาซิงลิชที่สิงคโปร์ค่ะ

ที่ญี่ปุ่นอาหารอร่อย ขนมอร่อย แฟชั่นหลากหลาย คนมีระเบียบ ที่สถานีรถไฟถึงจะวุ่นวายแค่ไหน คนของเขาจะเดินหลบกัน
เดินหลีกกันเอง เขาเข้าแถวขึ้นรถเมล์ ไม่ยืนขวางทางเดิน ไม่ขวางทางเข้าออกลิฟท์ ไม่ขวางทางเข้าออกบันไดเลื่อน
เป็นสังคมที่แบ่งปันพื้นที่สาธารณะกัน ไม่เหมือนสังคมในสิงคโปร์ค่ะ

แต่ติดต่อธุรกิจกับคนญี่ปุ่นยากนิดนึงค่ะ คนญี่ปุ่นขอบใช้วิธีของตนเอง ไม่ชอบตัดสินใจ หรือ ไม่ตัดสินใจเลย
แต่ถ้าเป็นเรื่องความเป็นอยู่โดยทั่วๆ ไป โดยเฉพาะในเรื่องของผู้คน ดีกว่าที่สิงคโปร์แน่นอนค่ะ

ที่เหลือกรุณารอความคิดเห็นอื่นๆ จากคนไทยในญี่ปุ่นนะคะ ดิฉันมาแสดงความคิดเห็นในฐานะที่เคยมีเพื่อนร่วมงานญี่ปุ่น
มีเพื่อนญี่ปุ่น เคยไปญี่ปุ่นในฐานะนักท่องเที่ยว และในฐานะคนมีเพื่อนญี่ปุ่นในแวดวงธุรกิจระดับอินเตอร์ค่ะ

เห็นพวกหรั่งๆทั้งหลายที่ไม่ยอมจำอะไรทั้งสิ้นยังอยู่กันได้หน้าสลอนเลย

อยู่รอดค่ะ

ยินดีด้วยครับ ผมอยู่มา 3 เดือนละ ก็ไม่ถือว่าลำบากมากนะครับ ก็ค่อยๆได้ภาษามาเรื่อยๆ
คนญี่ปุ่นใจดีครับ เฟรนลี่มากๆ เหมือนจะพยายามเข้ากับเราให้ได้ไงงั้นเลย
แต่ยังไงก็เตรียมความรู้ภาษาญี่ปุ่นมาบ้างก็ดีครับ เผื่อจะสร้างความประทับใจครั้งแรกกับเพื่อนร่วมงานได้บ้าง
ผมมาทำงานที่นี่เลยเป็นการแลกเปลี่ยนภาษาไปในตัวเลย ช่วยสอนภาษาไทยคำง่ายๆให้ สนุกดีครับ
มาอยู่แล้วจะชอบประเทศนี้ครับ

อยู่ได้ ๆ ครับ
สำหรับผมซึ่งเคยไปแป๊บเดียว ผมยืนยันว่าอยู่ได้ครับ เรื่องภาษา อย่างที่คุณความเห็นข้างบนบอกแหละ จริง ๆ คนพูดอังกฤษคล่อง ๆ ก็มี แต่น้อยมาก 555+
เคยเดินไปถามทาง เค้าก็พยายามอธิบายนะ ด้วยคำศัพท์ง่าย ๆ น่ารักมาก
แต่ไปเจอเข้าคนนึง โอโห้ สำเนียงอังกฤษ แท้ ๆ เลย ตอนนั้น งงเลยว่า เห้ย มีแบบนี้ด้วย

ส่วนถ้า ไม่ต้องสื่อสารหรือพูดญี่ปุ่น ก็สามารถใช้ชีวิตได้สบายครับเพราะ
1. บ้านเมืองเค้าจัดไว้เรียบร้อยดี ไม่งง ไม่สับสน (พอดี ผมไปเกียวโต ไม่รู้ที่อื่นเป็นรึเปล่า)
ออกจากหอพัก เลี้ยวขวาไป 2 สี่แยกแล้วขวาเดินไปจนสุด ด้านขวามือมีป้ายรถเมล์ ขึ้นสาย 206 ไปลง สถานีโตเกียว คือจะบอกว่า มันไม่มีอะไรให้ วกวน ซับซ้อนเท่าไหร่อะ

2. บ้านเค้าค่อนข้างปลอดภัย (นศ ไทยแถวนั้นยืนยัน) ผมก็สามารถเดินเข้าซอยกลับได้อย่างสบายใจ แต่ คุณเป็นผู้หญิง ก้อต้องระวังไว้

3. เทคโนโลยีที่ช่วยอำนวยความสะดวก เช่นป้ายไฟที่ขึ้นบอกจุดที่จอด และจุดถัดไป เราก้อเทียบกับ แผนผังจุดจอด หรือ ถ่ายรูปไว้ ที่เด็ดสุดคือ แท็กซี่ ครับ !! แค่คุณมี หมายเลขโทรศัพท์ของจุดหมาย คุณพี่ก็คีย์ข้อมูล แล้วก็ขับตาม GPS ไป ขนาดเราไม่มีหมายเลขโทรศัพท์ เอาชื่อจุดหมายไป เค้าก็โทรเข้าศูนย์ ศูนย์ก็ส่งแผนที่นำทางมาให้ที่หน้าจอเลย เจ๋งมาก (แต่ แพงสุด ๆ เลยครับค่า แท็กซี่)

ปล อาจตอบแบบบ้าเห่อญี่ปุ่นไปหน่อยก็ ขออำไพนะครับ

เข้ามาเก็บข้อมูล

มีPlanว่าปีหน้าจะไปเที่ยวBackpackที่ญี่ปุ่นสักเดือน ดูแล้วคนไม่รู้เรื่องภาษาญี่ปุ่นก็น่าจะรอดเน๊อะ

เคยอยู่โตเกียว 3 ปีเต็มค่ะ ตอนไปไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นเลย อยู่ๆไปเพื่อนร่วมงานซึ่ง 90% เป็นคนญี่ปุ่นก็ช่วยสอนให้ ส่วนมากจะได้ฝึกฝนเวลาไปกัมปัยกันคืนวันศุกร์ ฮาา
เเต่ก็ได้มาเเต่พื้นฐานนะคะ การทักทาย สั่งอาหาร ถามทาง ฯลฯ เวลาทำงานเราใช้ภาษาอังกฤษตลอดเพราะเป็นหน่วยงานอเมริกัน คนที่เหนือจากเราเป็นอเมริกันหมด



จากประสบการณ์ตรงกับการทำงานกับคนญี่ปุ่นที่พูดหรือฟังภาษาอังกฤษไม่เก่ง เวลาเรามอบหมายงานให้ เขามักจะบอกว่าเข้าใจๆ ทั้งที่จริงๆเเล้วยังไม่เข้าใจ
เดาเอาเองว่า เนื่องจากคนญี่ปุ่นเป็นคนรักษามารยาทมากๆ เเละเป็นคนขี้เกรงใจสุดๆ พอเวลาเราสั่งงานอะไรไป เขาก็จะ OK OK หรือ Hai Hai ไว้ก่อน
เเต่พอเราไปตรวจงานทีหลังนี่ พิโธ่ พิถังเอ๋ย คนละเรื่องกับที่เราสั่งเลย พอเรียกมาถามไถ่ไต่สวน เขาก็ร้อง อ้อ อ้อ Hai Hai เเต่ไปเเก้ก็ผิดอีก เหมือนพายเรือในอ่าง


ต่อมาเราเเก้ปัญหาโดยการเรียกเป็นรายตัว (เป็นเเบบนี้หลายคน) มาคุยว่า หากไม่เข้าใจ ก็อย่า Yes ให้ถามหรือลากเพื่อนที่รู้อังกฤษมาช่วยเเปลให้จนกว่าจะเคลียร์
จงอย่ากลัวที่จะถาม เราไม่รำคาญที่จะพูดช้าๆเเละอธิบายย้ำๆ เเต่หากคุณบอกว่าเข้าใจ เเต่เเล้วงานออกมาผิด โดยเฉพาะผิดซ้ำผิดซากนี่ เราไม่เเฮปปี้มากๆเลยนะ


คุณ จขกท ต้องได้เจอปัญหาเดียวกันนี้เเน่ อย่างที่บอกว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนรักษามารยาทมากๆๆๆ (ไม่รู้ว่าทำไมเรียกคนอังกฤษว่าผู้ดี น่าจะเป็นญี่ปุ่นมากกว่า)
ที่เราเจอมาคือเป็นพนักงานเเค่บางส่วนนะไม่ใช่ทั้งหมด ไม่ได้อยู่ที่ตำเเหน่งสูงหรือต่ำด้วย ที่ทำงานเก่าเราคนตำเเหน่งสูงบางคนเเต่ภาษาอังกฤษสู้ภารโรงไม่ได้ก็ยังมี

เรื่องจริง!

เราเคยไปฝึกงานที่ญี่ปุ่น กับเพื่อนอีก 3 คน ทุกคนเป็นเด็กใหม่เหมือนกัน บริษัทอยู่บ้านนอกมาก หาคนพูดอังกฤษยาก ป้ายบอกทางไม่มีภาษาอังกฤษเลย

ภาษาอังกฤษเราก็พอได้ แต่ไม่เก่ง ส่วนภาษาญี่ปุ่นก็ได้นิดหน่อย ช่วงไปอาทิตย์แรก เครียดมาก เค้าหาล่ามแปลจากญี่ปุ่นเป็นอังกฤษให้เรา เราสี่คนแปลออกมาไม่เหมือนกันเลย ดีว่างานส่วนใหญ่เป็นงานที่เราคุ้นเคย ก็พอรอดไม่ลำบาก พนักงานที่แผนกบางคนพูดไทยได้ด้วย

พอผ่านมาสัก สาม สี อาทิตย์ ก็เริ่มลงตัว ชินกับภาษามากขึ้น หัดเรียนญี่ปุ่นกับล่ามทุกวัน อยู่ไปก็สนุก ก็พอนั่งรถเมล์เอง ไปไหนได้ ไม่หลง

มาเล่าเพิ่มเติมนะ ว่าเราเคยเจอคนญี่ปุ่นคนหนึ่ง พูดได้คล่อง อย่างน้อยๆ 5 ภาษา คือ

ภาษาญี่ปุ่น ภาษาของตัวเอง และ บาฮาซามาเลย์, แมนดาริน, อังกฤษ และ ไทย เนื่องจากเกิดและใช้ชีวิตตั้งแต่
เด็กจนโตอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไปโรงเรียนอินเตอร์ ก่อนที่จะกลับไปอยู่ญี่ปุ่น เป็นคนญี่ปุ่นที่พูดไทยชัดมากๆ
และรู้ศัพท์ รู้สำนวนไทยเยอะมาก ภาษาอังกฤษก็คล่องมากๆ

และเรามีเพื่อนญี่ปุ่นอย่างน้อยสองคน ที่ถ้าหากว่าไม่เห็นหน้า แต่ถ้าได้ยินสองคนนี้พูดภาษาอังกฤษ ก็จะคิดว่า
เป็นคนอังกฤษอัพเปอร์คลาสนะ เพราะสองคนนี้ไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่เด็ก จึงพูดภาษาอังกฤษแบบพอร์ช แอ๊คเซ่น

ในอังกฤษหน่ะ มีโรงเรียนญี่ปุ่นนะ สำหรับให้เด็กญี่ปุ่นไปเรียนในอังกฤษอยู่ในสภาพแวดล้อมอังกฤษโดยเฉพาะเลย
โรงเรียนอยู่นอกลอนดอน แถวๆ กิ๊ลด์เฝิ่ร์ด (กิลด์ฟอร์ด)

หรือเพื่อนญี่ปุ่นของเราบางคนพูดภาษาฝรั่งเศสได้เหมือนคนฝรั่งเศสเลย

หุหุ คุณ Patt_bk คห. 6 เหมือนเราเลย คือ เป็นพวกบ้าญี่ปุ่น แต่เราบ้าอินเดียด้วยนะเธอว์
บ้าลอนดอน บ้าปารีสด้วย บ้าห้าร้อยจำพวกหน่ะ

มายืนยันอีกคนว่าได้ค่ะ แอนมาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้ 2เดือนกว่าๆ ติดตามสามีมาทำงานที่นี่ประมาณ 1 ปีค่ะ เราทั้งคู่ไม่มีความรู้เรื่องภาษาญี่ปุ่นค่ะ ก่อนมาก็เครียดประมาณนึงว่าจะใช้ชีวิตยังไงนี่ มาถึงที่นี่ก็เอาตัวรอดมาได้นะค่ะการซื้อของจะซื้อตามซุปเปอร์หรือร้านที่มีราคาติดอยู่ จ่ายเงินก็อาศัยดูตัวเลขจากเครื่องคิดเงินค่ะ ถ้าจะทานอาหารแอนอาศัยเลือกร้านที่่มีในเมนูมีรูปอาหารด้วยจะได้เลือกจากรูปเอาค่ะ แต่ส่วนใหญ่จะซื้อในซุปเปอร์ค่ะเพราะจะประหยัดได้เยอะที่เดียวค่ะ อีกอย่าง ตัวจขกท.มาอยู่โตเกียว คิดว่าน่าจะมีคนพูดภาษาอังกฤษได้อยู่เยอะพอสมควรค่ะ โชคดีค่ะ

ขอขอบคุณเพื่อนสมาชิกสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ ใจชื้นขึ้นมากที่ทุกคนยืนยันว่าอยู่ได้แน่ ก่อนหน้านี้ดิฉันเคยไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่ไม่กี่ครั้งแต่ไปกับทัวร์นะค่ะ พอรู้จักบ้านเมืองเค้าอยู่บ้างแบบผิวเผิน แต่คราวนี้จะไปอยู่ยาวเป็นการทำงานและใช้ชีวิตที่นั่นเลยค่อนข้างกังวล เพราะที่ผ่านมาเป็นแค่นักท่องเที่ยวเท่านั้นนะค่ะ

แอบดีใจที่คุณ Been there, done that! จำดิฉันได้ด้วย แอบเป็นแฟนคลับตามอ่านคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในต่างประเทศมานานแล้วค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆคำแนะนำนะคะ

จำได้สิคะคุณสวยมาตั้งแต่เกิด จำได้ดัวยว่าคุณทำงานสาขาอาชีพอะไรในสิงคโปร์ และ ตอนอยู่เมืองไทย
เคยทำที่ไหนมาก่อน จำได้มาตั้งแต่ที่คุณคุยกับคุณน้อง Charlie Man ในกระทู้สิงคโปร์ อิอิอิ

และจำได้ด้วยว่า เมื่อไม่เกิน 2 เดือนมานี่เอง คุณสวยมาตั้งแต่เกิด ไปทำงาน/ไปประชุมที่พนมเปญมา
คุณมาโพสท์ถามเรื่องแลกเงินไปกัมพูชาก่อนที่จะไปว่าเขาใช้เงินสกุลอะไรกัน

ได้ค่ะ

ดิฉันใช้ภาษาอังกฤษตลอดช่วงสามปีแรกที่อยู่ญี่ปุ่น

และตอนนี้พบว่า บางทีการไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นอาจทำให้ประทับใจกับญี่ปุ่นมากกว่านี้

เพราะทำให้รู้สึกว่าไม่มีใครด่าว่าหรือบ่นหรือหงุดหงิดใส่เราเลย

คนญี่ปุ่นไม่ค่อยชักสีหน้า ไม่ก้าวร้าวถ้ามองจากภายนอก แต่เค้าจะมีคำพูดที่ทำให้รู้ได้ว่าเค้ากำลังด่าเรา(ถ้าเราฟังเค้าเข้าใจ)

ตายแล้ว! อายจัง! คุณ Been there, done that! จำได้ทุกอย่างเลย