ต้องไปทำงานที่ จาการ์ตา 2 ปี

เรื่องค่าครองชีพ : ค่าครองชีพจาการ์ต้าโดยทั่วๆ ไปถูกกว่าเมืองไทยนิดหน่อยค่ะ

เรื่องความเป็นอยู่ : โดยรวมๆ เราว่าคนกรุงเทพฯ มีคุณภาพชีวิตดีกว่า

มีชุมชนคนไทยบ้างไหม : มีนะคะ มีสุภาพสตรีไทยที่มาจากครอบครัวดีๆ การศึกษาดีๆ อย่างน้อย 2 ท่าน
แต่งงานกับชายชาวอินโดนีเซียระดับสูงมีการศึกษาอาศัยอยู่ในกรุงจาการ์ต้า และ เมืองบันดุง หนึ่งในนั้น
เธอเป็นภรรยาของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของอินโดนีเซียค่ะ

และเราเคยเห็นตามข่าวเกี่ยวกับชุมชนไทยในจาการ์ต้ารวมตัวกันทำกิจกรรมที่สถานทูตไทยค่ะ
(สถานทูตไทยในจาการ์ต้า อยู่ด้านหลังโรงแรมแมนดาริน โอเรียนเต็ลจาการ์ต้า อยู่เยื้องๆ กับ
ห้างหรูใหญ่โตของจาการ์ต้า ชื่อห้างแกรนด์ อินโดนีเซียค่ะ

หรือเราเคยเห็นเจ้าหน้าที่สถานทูตไทยบางท่านมาอำนวยความสะดวกให้แก่คณะข้าราชการไทย
ที่สนามบินจาการ์ต้าบ่อยๆ ค่ะ และเคยเจอข้าราชการไทยที่ไปดูงานที่อินโดนีเซีย เจอที่ห้าง
แกรนด์ อินโดนีเซียบ่อยๆ ค่ะ (ท่านๆ ไปดูงานกัน แต่เราไปเจอในห้างนะ_แต่เขาไม่รู้หรอกว่าเราคนไทย
และแอบได้ยินที่เขาคุยกันหมดด้วย _ฮา)

ที่จาการ์ต้าโดยทั่วๆไปข้ามถนนลำบากมากๆ ไม่มีทางม้าลายเลย ไฟเขียวไฟแดงสำหรับคนข้ามถนน
ไม่มี คนรวยๆ ของที่นั่นโดยเฉพาะพวกเชื้อสายจีนค่อนข้างเห็นแก่ตัวและชอบดูถูกผู้อื่น

จาการ์ต้ารถติดกว่ากรุงเทพฯ สภาพบ้านเมืองโดยทั่วๆ ไปมองในระยะเผาขนยังไม่สะอาด ยังไม่สะดวก
สบายเท่ากับกรุงเทพฯ แต่คุณจะทึ่งกับตึกอันใหญ่โตมโหราฬในย่าน CBD และป้ายรถเมล์อันสวยงาม

อาชีพแปลกๆ ในจาการ์ต้าที่บ้านเราไม่มี คือ จักรยานสองล้อถีบรับจ้าง เที่ยวละ 5 บาท 10 บาท
และอาชีพที่คนจนๆ ชอบมายืนโบกรถแถวๆ ห้างแกรนด์ อินโดนีเซีย ในช่วงเร่งด่วน เพื่อที่จะให้เจ้าของรถ
ที่ขับมาคนเดียวจ้างให้ไปนั่งข้างๆ ทำเป็นผู้โดยสาร เพราะในหลายๆ พื้นที่หลายถนนในช่วงเวลาเร่งด่วน
เขาห้ามคนที่ขับรถคนเดียวใช้ถนนนั้นค่ะ

//ช่วยได้แค่นี้ค่ะ ถ้ายังไงคุณเจ้าของกระทู้ลองติดต่อไปทางสถานทูตไทยในกรุงจาการ์ต้าเพื่อขอข้อมูล
โดยเฉพาะข้อมูลเกี่ยวกับชุมชนไทยที่นั่นนะคะ

ค่าครองชีพถูกกว่ากรุงเทพหน่อย แต่บางอย่างก็เเพงกว่าครับ ผมว่ารวมๆเเล้วพอๆกัน

ชีวิตความเป็นอยู่ ผมว่ากรุงเทพดีกว่าครับ ทั้งการขนส่ง ความปลอดภัย อาหาร เเทบทุกอย่าง
จาการ์ตาไม่มี MRT BTS airport link เหมือนบ้านเรา เเต่มี BUS way เหมือน BRT เป็นขนส่งมวลชนสายหลักของเมืองนี้

เวลาจะใช้เเท๊กซี่แนะนำเลยว่าต้องใช้เเค่ของ blue bird สีฟ้าเท่านั้น เพราะปลอดภัย แบบอื่นพยายามเลี่ยง

ต้องถามว่า จขกท เหมือนคนไทยเเท้ผิวเข้มหรือเหมือนคนจีนผิวขาวเหลือง เพราะถ้าคุณเหมือนคนไทยเเท้จะเหมือนคนอินโดเเท้ๆ คุณจะเดินไปไหนก็ค่อนข้างปลอดถัย ไม่ตกเป็นเป้าสายตาเหมือนคนจีนผิวขาว

คุณมาจาการ์ตา คุณจะเห็นช่าวงว่างระหว่างคนจน คนรวยเยอะมากๆ เช่นห้างหรูที่สุดคือ grand indonesia เหมือนพารากอนบ้านเรา เเต่คุณเดินออกจากห้างสองก้าวคุณก็จะเห็นสลัมเเล้ว

เเต่ถ้าเงินเดือนโอเค คุณก็อยู่อย่างราชาได้ครับที่อินโด ฮ่าๆ เพราะค่าเเรงที่นั่นถูกมากๆๆๆ ถูกกว่าไทยอีก จะจ้างคนใช้ คนขับรถก็ไม่เเพง

เสริมคุณ Been there, DT

อาชีพแปลกๆที่อินโด คือโบกรถอำนวยความสะดวกตามสี่เเยก ที่จอดรถต่าง คือไม่ได้เหมือนเมืองไทยน่ะครับที่พี่ยามมาช่วยโบกรถเเล้วเราให้ทิป เเต่นี่ใครก็ไม่รู้มาช่วยโบกรถเเล้วแกมบังคับเราต้องให้เศษตังเค้า อ้อเเล้วก็มีเล่นกีตาร์ เล่นเครื่องดนตรีตามสี่เเยกอีก ตลกดีครับ เเก้เครียดเวลาที่รถติดในจาการ์ตา บันดุง ฮ่าๆ

ปล.คุณ been there,done that ครับ ตอนนี้ผมยังไม่มีโอกาสไปหาซื้อหนังสือที่คุณเเนะนำ อาทิตย์หน้าจะกลับไปสิงคโปร์ จะลองหาอ่านดูครับ ขอบคุณครับ

เข้ามาสนับสนุน คห. 2 ของคุณ prun poa โดยเฉพาะในเรื่องของระบบขนส่งมวลชนในกรุงจาการ์ต้า
และเรื่องการใช้บริการแต่แท็กซี่ของ Blue Bird (และตรงนี้ขอให้เกร็ดความรู้เพิ่มเติมว่า
ถ้าเป็นการใช้บริการแท็กซี่ในเวียตนาม โดยเฉพาะในโฮจิมินห์ ซิตี้ ขอให้ใช้แต่บริการของ Vina Sun
เท่านั้นค่ะ ถึงจะปลอดภัยในแง่ทรัพย์สิน ไม่โดนโกง ไม่โดนฟันหัวแบะ และคนขับสุภาพ รถไม่สกปรก
ไม่เหม็นกลิ่นบุหรี่)

คุณ prun poa เราไม่เคยเจอแบบเล่นกีตาร์ค่ะ แต่เคยเจอขายลูกโป่ง ข้าวโพดคั่ว ขายของเล่นตัวการ์ตูน
พลาสติก หรืออ้อยควั่นค่ะ เจอที่จาการ์ต้า ส่วนในบันดุงจำไม่ได้แล้วค่ะ เคยไปบันดุงหนเดียว เราตื่นตา
ตื่นใจกับสองอย่างระหว่างทางจากจาการ์ต้าไปบันดุง คือไร่ชาอันสวยงาม และร้านขายกระต่าย
ข้างทางใส่เป็นกรงๆ เอาไว้เลย แล้วข้างๆ ร้านกระต่ายเป็นๆ มีร้านขายสะเต๊ะเนื้อกระต่ายค่ะ
มีบิลบอร์ดโฆษนาเป็นภาพกระต่ายอย่างน่ารัก แต่โฆษนาสะเต๊ะกระต่ายค่ะ เราเคยเอาภาพที่ถ่ายมา
ให้เพื่อนผู้หญิงฝรั่งดู เธอทำหน้าตาแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยแหละค่ะ

เรื่องหนังสือที่เราแนะนำคุณ prun poa เกี่ยวกับที่ Expat ในสิงคโปร์เขียน เผอิญเราไปทาคาชิมาย่า
เมื่อวันก่อน เราแวะไปคิโนะคูนิยะ ไปดูหนังสือ เราจึงเช็คแล้ว แต่เผอิญไม่มีจังหวะที่จะมาบอกคุณ
prun poa ตามกระทู้ จึงขอแจ้งเลยว่า เล่มชื่อ Six Degrees of Expatriation ไม่มีในร้าน
คิโนะร้านไหนเลยนะคะ

ส่วนเล่ม Many Ship One Boat เหลืออยู่หนึ่งเล่มที่คิโนะฯ สาขา ทาคาฯ ค่ะ

ถ้าคุณ prun poa กลับเข้าสิงคโปร์ที่สนามบิน ก็ลองแวะเช็คที่ร้านหนังสือที่ในดีพาร์ทเจอร์ และ
อไรวั่ล ฮอลล์ ของสนามบินตอนกลับเข้าสิงคโปร์ดูนะคะ เผื่อจะมีค่ะ เด๋วอีกสองวันดิฉันจะเดินทาง
ออกจากสนามบินชางงี จะเช็คให้คุณ prun poa ด้วยค่ะ

แต่ถ้าหาไม่ได้เลยจริงๆ ดิฉันยินดีสแกนแล้วส่งไฟล์ทางอีเมลให้คุณ prun poa โดยที่จะเขียน
ไปขออนุญาตกับทางผู้เขียนโดยตรงค่ะว่าจะสามรถทำได้หรือไม่ โดยที่มิได้เผยแพร่ทางการค้า
แต่เฉพาะเล่ม Six Degrees นะคะ เพราะไม่หนามากนัก

หรือถ้าคุณอยากซื้อเอง ก็ลองสั่งดูจากเว็บอเมซอนค่ะ

//ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้สำหรับเนื้อที่ค่ะ พวกเรามาช่วยตอบกระทู้จาการ์ต้า ให้คุณ ดิฉันจึงขอ
มัดมือชกใช้พื้นที่นะคะ

เสียดายที่ดิฉันโพสท์รูปไม่ได้ มิเช่นนั้นอยากจะโพสท์ภาพบ้านเมืองของจาการ์ต้า โดยเฉพาะภาพ
สกายไลน์สวยๆ จากในมุมสูงให้คุณชมค่ะ เพราะเป็นเมืองที่สวยในระยะไกล แต่ระยะเผาขน
กรุงเทพฯ ของเราน่าอยู่กว่ามากๆ ค่ะ

ถ้าคุณเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ถ้าไม่มีรถประจำตำแหน่งแนะนำว่าอย่าไปเลยครับ
อันตรายมาก

คนอินโดเชื้อสายจีนเขายังอยากอพยพออกนอกประเทศเลยครับ

ขอบคุณครับคุณ BTDT เรื่องหนังสือ เเต่ผมไม่อยากรบกวนคุณอ่ะครับ เด้วผมจะสั่งซื้อทางอินเตอร์เนทเอาอ่ะครับ ตอนนี้ผมอยู่เคแอลอาจจะลองดูที่คิโนะที่นี่ดูครับ เผื่อมี ขอบคุณคุณ BTDT อีกครั้งนึงน่ะครับ

อ่อ ผมเจอคนที่เล่นกีตาร์ อากูเลเล่ขอเงินตามสี่เเยกที่บันดุงอ่ะครับ เเต่จาการ์ตานี่ไม่มี

ฮ่าๆ เรื่องเนื้อสะเต๊ะกระต่าย ผมเคยลองกินสะเต๊ะเนื้องูด้วยครับ รสชาตินี่ครั้งเดียวเลิก เเต่วิธีทำนี่เสียวไส้กว่าอีก เค้าถลกหนังงูสดๆ ตัวงูยังดิ้นอยู่ รีดเลือดสดๆ ตัวหัว จากนั้นเอาไปวางบนเตาถ่าน ทาซอส พองูโดนความร้อน ดิ้นเเด่วๆ จากนั้นเอามาเสริฟร้อนๆ ติดตามากเวลากิน -_-

ไม่ได้มีเเค่เนื้องู กระต่าย เเต่มีค้างคาว หนู ตัวอะไรก็ไม่รู้เยอะเเยะมาก เห็นด้วยอย่างยิ่งครับภาพโฆษณาน่ารักมากๆๆๆๆ ช่างต่างกับวิธีทำจริงๆ -_-

ถ้าจขกทมาอยู่ ลองหาทานได้ครับ ลองเนื้อเเพะดูครับ อันนี้อร่อยมากๆๆๆๆๆ

บันดุงเมืองใกล้ๆกับจาการ์ตา ขับรถไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง เป็นเมืองตากอากาศสำหรับคนจาการ์ตา อากาศเย็น ต้นไม้เยอะ ไร่ชา ฟาร์มสตอเบอรี่ ภูเขา มีเอาเลทขายเสื้อผ้าเยอะมาก(เเต่สินค้าเก่ามาก สู้เอาเลทไทยไม่ได้เลย) บันดุงต่างจากจาการ์ตามากๆๆ เเต่ก็ยังรถติด แออัดอยู่ดี ถ้าจขกทเบื่อจาการ์ตา ลองมาพักผ่อนสักสองสามวันดูครับ

สวัสดีครับ เห็นด้วยกับทุกความเห็นครับ ผมได้ไปใช้ชีวิตที่อินโดแม้เพียงระยะสั้นๆ ก็มีความรู้สึกว่าเราไม่ค่อยเข้าใจชาวอินโดท้องถิ่นนัก คงเพราะเรื่องศาสนา แต่กับคนไทยแล้ว คนอินโด ไม่ค่อยมีปัญหาเลยถึงแม้จะเป็นคนไทยเชื้อสายจีน

ที่จาร์กาต้าคุณไม่ต้องกลัวตื่นสายเพราะมีนาฟิกาปลุกตอนตีห้าทั่วเมือง ซึ่งเป็นการเชิญชวนของแต่ละมัสยิดให้อิสลามมิกชนมาทำละหมาด ขนาดผมนอนอยู่ชั้น50 ยังได้ยินเลยครับ

ชุมชนคนไทยผมแนะนำวัด Buddha Metta Arama อยู่แถว Menteng มีสวดมนต์ไหว้พระกิจกรรมตามวันสำคัญทางพุทธศาสนา.

เรื่องหนังสือแล้วแต่คุณ prun poa ค่ะ ตามสะดวกค่ะ อ่าคุณ prun poa พูดถึงคนเล่นอูคูเลเล่ที่บันดุง

ดิฉันเคยเจอเด็กแว๊นซ์ที่เมืองบันดุงค่ะ เขามายืนเล่นอูคูเลเล่ให้ดิฉันฟังที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้ามเอาท์เล็ท
ขายเสื้อผ้าที่คุณ prun poa เล่านะคะ ตรงร้านขายอาหารย่านๆ นั้นที่เขาชอบมีไก่กำปงตัวผอมๆ เหลืองๆ
ขายาวๆ ต้มแล้วแขวนเรียงเอาไว้ในตู้เป็นกองทัพไก่กำปงหน่ะค่ะ มีผักต่างๆ มีสะตอแขวนเอาไว้เป็นฝักๆ
มีน้องๆ เด็กแว๊นซ์ที่ขายของกินแบบหาบๆ เขาเข้ามาร้องเพลงเล่นอูคูเลเล่ให้ฟังค่ะ ดิฉันก็ชวนเขาคุย
แล้วซื้อข้าวเทคอเวย์ให้เขาค่ะ

ขอบคุณคุณ prun poa ด้วยที่เล่าเรื่องสะเต๊ะเนื้องูให้ฟัง ดิฉันจำไม่ได้ว่าเจอเนื้องูด้วยหรือเปล่า
ต้องย้อนกลับไปดูไฟล์ภาพถ่ายที่ถ่ายตอนไปบันดุงค่ะ แต่เรื่องกระต่ายเนี่ย ไม่เคยลืมเลย
แต่ค้างคาวไม่เคยเจอแน่ๆ ค่ะ

เส้นทางหลวงสายที่ไปบันดุง เดี๋ยวนี้ยังเป็นหลุมเป็นบ่อ นั่งรถไปกระแทกไปแบบนั่งเกวียนอยู่หรือเปล่าคะ

เรื่องที่คุณ Woody เล่ามาเรื่องนาฬิกาปลุกตอนตีห้าที่จาการ์ต้า ดิฉันไม่เคยได้ยิน เพราะหลับสนิทตลอด
แต่เพื่อนฝรั่งที่เคยอยู่อาศัยในจาการ์ต้า เคยเล่าให้ฟังแบบขำๆ เบื่่อๆ ค่ะ

ส่วนเรื่องคนอินโดท้องถิ่น ดิฉันเคยเจอมาหลายแบบเลยค่ะ บางคนก็หัวเก่า บางคนก็ทันสมัย
บางคนก็คุยกันแล้วจูนกันไม่ติด มีหลายแบบค่ะ เหมือนคนไทย เหมือนคนชาติอื่นๆ

พูดถึงเรื่องเสื้อผ้าเอาท์เล็ทที่บันดุง เหมือนเสื้อผ้าแถวโบ๊เบ๊ และใบหยก แต่เป็นแฟชั่นเมื่อ 20 ปีที่แล้วนะคะ
ดิฉันเห็นแบบนั้น และมีกางเกงยีนส์เยอะมาก แต่เชยค่ะ

ขอบคุณทุกความเห็นครับ เป็นข้อมูลสำหรับตัดสินใจ
ชักเสียวๆซ่ะล่ะ
จขกท ก็ดูออกว่าเชื้อจีนมาแต่ไกลด้วย
และเรื่องสันทนาการ กีฬา มีสนามแบด หรือปิงปองให้เช่ามั๊ยครับ
ขับรถ กฎระเบียบ แปลกๆมั๊ยครับ

คุณ been there,done that ครับ ผมเจอหนังสือ Six Degrees ที่เคแอลเเล้วครับ ตอนนี้ยังอ่านได้นิดเดียว หนังสือดีมากครับ ขอบคุณครับ

ตอนนี้ถนนหลวงจากจาการ์ตาไปบันดุงสภาพดีเเล้วครับ ไม่มีหลุมมีบ่อ ถ้าไม่ใช่ช่วงเทศกาล รถไม่ติดสองชั่วโมงก็ถึง

ตอบ จขกทน่ะครับ ที่จาการ์ตามีสนามแบดมีน่ะครับ เพราะกีฬาเเบดนี่ฮิตมาก เป็นกีฬาเก่งเค้าเลย เเต่ส่วนใหญ่มันสำหรับคน local อ่ะครับ ต้องดูเเต่ละที่ด้วย บางแห่งก็อันตรายครับ คุณต้องลองดูเเถวๆที่คุณอยู่ ไม่ก็ถามคนอินโดพื้นที่นั้นๆครับ

เรื่องขับรถ กฏระเบียบนี่ อินโดไม่มีครับ อยากขี่มอไซค์บนฟุตบาทก็ทำ อยากขับเเบบไหนก็ขับ ผิดกฎจราจรโดนจับก็ให้ส่วยตำรวจ เราไม่ควรทำ เเต่คนที่นี่ทำกันเเทบทุกคน ฮ่าๆ

คุณ SS_State เจ้าของกระทู้คะ ทางบริษัทมีงบประมาณให้คุณลองไป
สำรวจจาการ์ต้าก่อนไหมคะ เพื่อไปชิมลาง และดูสภาพแวดล้อมในการ
ทำงานและการอยู่อาศัยก่อนไหมคะ ลองขอดูนะคะ หรือถ้าคุณพอจะมี
ฐานะที่จะทำให้ก็ให้บินไปดูเองเลยค่ะ ดูของจริงก่อน แล้วค่อยตัดสินใจค่ะ

คุณ prun poa เราดีใจค่ะ ที่คุณหาหนังสือได้แล้ว และ ชอบหนังสือเล่มนี้

ลืมคุยกับคุณ prun poa สองอย่างค่ะ อย่างแรก ขอบคุณที่เล่าเรื่องของสภาพถนนจากจาการ์ต้าไปบันดุง
ในปัจจุบันให้ฟังค่ะ ส่วนเรื่องที่สองเรื่องการขี่มอเตอร์ไซค์บนฟุธบาท_ที่เมืองไทยก็มีแบบนี้นะคะคุณ
prun poa โดยเฉพาะในย่าน CBD ของกรุงเทพฯ ในช่วงเร่งด่วน แล้วเขาก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้นเช่นเดียว
กับที่จาการ์ต้าค่ะ อิอิ

ลองดูรายการนี้ก็ได้ครับ (ของคุณชาติฉกาจ)
http://www.ihere.tv/watch/around-me/v1367