กระทู้เตือนใจนักท่องเที่ยว ไม่อยากให้เกิดกับใครเลย

ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อหวังว่าจะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา (14 เม.ย.55) ผมกับภรรยานึกอยากจะขึ้นไปเที่ยวปาย โดยไม่ได้วางแผนอะไรเลย เพราะหยุดหลายวันไม่รู้จะไปไหนแล้วก็เพิ่งออรถวีออสมาใหม่ ยังไม่เคยวิ่งทางไกล ทั้งๆที่รู้ว่าช่วงนั้นมันคงไม่มีอะไรน่าเที่ยวเพราะเป็นหน้าร้อน แต่เพราะความที่ชอบเมืองปายมาก และอยากไปดูประเพณีสงกรานต์ที่ปาย
เย็นวันที่ 13 เม.ย.55 จัดเตรียมของเรียบร้อย ก็เอานายสิงโต (สุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทีฟเวอร์ ผมซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้ภรรยา เมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ตัวผู้น้ำหนักประมาณ 47กก.แสนรู้ตัวใหญ่มาก รักเหมือนลูก) ขึ้นรถวีออสนั่งหัวเกือบติดหลังคา เพื่อเอาไปฝากเลี้ยงที่คลีนิค ห่างจากบ้านประมาณ 15 กม.(ชื่อคลีนิคไม่อยากเอ่ยถึง อโหสิกันไปแล้ว) อยู่แถวปากเกร็ด พอถึงคลีนิคให้ลงรถ นายสิงโตก็ไม่ยอมลงต้องออกแรงดึงอยู่พักใหญ่ พอเข้าไปในคลีนิด(ตึกแถว) ลงทะเบียนฝากเลี้ยงเรียบร้อย ภรรยาผมบอกกับหมอว่าฝากสิงโตด้วยนะ หมอบอกว่าไม่ต้องห่วง ที่พักของสิงโตอยู่สบายเปิดแอร์เย็น 24 ชั่วโมงทำให้ผมกับภรรยาสบายใจไปส่วนหนึ่ง พอเห็นเราจะกลับนายสิงโตเขาก็พยายามจะวิ่งตามแต่เจ้าของคลีนิค ที่เรียกตัวเองว่าหมอ ก็ช่วยดึงไว้ พอผมกับภรรยาขึ้นรถมองเข้าไปในคลีนิคก็เห็นนายสิงโตยืนชะเง้อมองตามมา ภรรยาผมแทบร้องไห้เพราะสงสารมันแต่ก็นึกในใจว่าไม่เป็นไรน่าอีก2-3วันก็มารับกลับแล้ว
เช้าวันที่ 14 เม.ย.55 ผมกับภรรยาก็ออกเดินทางที่หมายคือ อ.ปาย ช่วงบ่ายถึงเชียงใหม่แวะปั๊มเติมน้ำมันเรียบร้อย ก็เดินทางต่อใช้เส้นทางปาย-แม่มาลัย อีกร่วม 100กม.บนเขา
หลังจากเดินทางมาประมาณ อีก 50 กม.จะถึงปาย ภรรยาผมก็ได้รับโทรศัพท์จากหมอที่คลีนิคว่า นายสิงโตที่ฝากเลี้ยงไว้ไม่สบายมามีอาการชัก เกร็ง หายใจแรง ผมก็เลยจอดรถข้างทางแล้วคุยกับหมอ ว่านายสิงโตเป็นอะไร เพราะก่อนไปฝากที่คลีนิคเขาก็ปกติทุกอย่าง หมอบอกไม่รู้เหมือนกัน จะให้ทำยังไงดี (หมอถาม) ผมบอกว่าหมอช่วยรักษาเขาให้ดีที่สุดหาวิธีทุกอย่าง ค่ายา ค่ารักษาไม่ต้องห่วง หมอก็รับปากว่าเดี๋ยวจะฉีดยากันชักให้ หลังจากนั้นผมก็สองจิตสองใจ ทำอะไรไม่ถูก จะไปต่อหรือจะกลับดีก็เพียงแต่ปลอบใจตัวเองแล้วบอกภรรยาว่าคงไม่เป็นไรอยู่กับหมอแล้ว ก็เลยขับรถขึ้นเขาไปต่อ ก็พยายามติดต่อหมอตลอดแต่สัญญานโทรศัพท์ไม่มีเลย จนขับรถเกือบถึงปาย โทรศัพท์มีสัญญาน หมอโทรมาบอกอีกว่า อาการนายสิงโตไม่ดีขึ้นเลย จะให้ทำยังไง ผมไม่รู้จะทำยังไง มองก็ไม่เห็น ก็เลยบอกหมอว่าหมอช่วยเขาให้เต็มที่เลยนะไม่ต้องห่วงค่ารักษา หมอก็รับปากแล้วก็วางสายไป อีกสักพักใหญ่ก็โทรมาอีก บอกว่าสิงโตตายแล้ว ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับหมอ ก็บอกว่าไม่เป็นไรครับ แล้วก็หันไปบอกภรรยา เขานั่งร้องไห้อย่างเดียว แล้วก็โทษตัวเองว่าไม่น่าเอาเขาไปฝากไว้เลย เหมือนเอาเขาไปตาย ผมก็นั่งขับรถไปให้ถึงที่หมายเพราะทำอะไรไม่ถูกเลย กว่าจะถึงปายก็เกือบมืด
(ยังมีต่ออีกยาว) เดี๋ยวมาเล่าต่อ