ถ้าเพื่อนๆ ไปต่างประเทศแล้ว หลง จะทำยังไงครับ

เป็นคำถามที่ไม่รู้จะตอบยังไงเลย เพราะไม่เคยคิดมาก่อน 555

ถ้าสถานการณ์แบบนั้น เราคงต้องเตรียมตัวก่อนไปเยอะๆ แบบให้คนจดสถานที่/โรงแรมเป็นภาษาอังกฤษให้ พร้อมกับประโยคง่ายๆ

เจอใครก็ยื่นกระดาษให้ดู บวกภาษาใบ้เล็กน้อย ไม่งั้นคงไม่กล้าไปคนเดียวแน่ๆ

ช้างกรูอยู่ไหน!!!

หรือไม่ก็ รู้ไหมพ่อกรูเป็นใคร!!

จริงๆ พกนามบัตรโรงแรมไว้ก็ดี

ผมเคยขี่รถมอเตอร์ไซค์หลงที่มาเลเซียนะ....เรียกแท็กซี่แล้วให้เขาขับนำทางไปรร...มิเตอร์ขึ้นเท่าไหร่ก็จ่ายเท่านั้น...........ทุกอย่างก็โอเค....กรณีของคุณผมว่าอยู่ดีๆคงไม่ได้ไปยืนอยู่กลางเมืองของเขาหรอก คุณคงจะต้องมีโรงแรมที่พักแล้วละ........อย่างนี้ก็เอานามบัตรของโรงแรมพกติดตัวไปด้วย......หลงทางก็เอานามบัตรให้แท็กซี่พากลับโรงแรม.......ถือเป็นสามัญสำนึกปกติครับ อย่ากังวลใจไปจนเที่ยวไม่สนุกนะครับ

พกนามบัตร หรือ ที่อยู่โรงแรม ที่เป็นภาษาของประเทศนั้นๆ ติดตัวไว้
หรือชื่อสถานที่ และรูปถ่ายของสถานที่นั้นก็ได้ค่ะ
แล้วหาคนใจดี หรือ ตำรวจให้ช่วยเหลือพากลับไปที่พักค่ะ หรือบอกทางที่เราจะไปต่อได้
แต่เราว่า ภาษามือเนี่ยค่ะ ใช้ได้ทั่วโลกจริงๆ เคยไปไต้หวันหลงนิดๆ
เจอคนใจดี ที่พูดได้แค่ภาษาจีนช่วยเหลือ พาเดินไปเลยก็มี เขียนแผนที่ให้ก็มีค่ะ

ผมคิดใว้ 2 วิธี

1.Taxi Taxi !!!
Go Thai Embassy
ท่องศัพท์ 4 คำนี้ใว้ครับ

2. เขียนป้าย " คนไทยมีมั้ยครับ " แบบในหนังอ่ะแต่วิธีนี้เผื่อไม่มีปากกากะกระดาษก็ลำบากหน่อย

ไปสถานีตำรวจขอความช่วยเหลือ เพราะน่าไว้ใจที่สุดแล้ว ณ เวลานั้น

แก่ ใจดี สปอร์ต กทม

...เงียบ สงสัยไม่ช็อต

เคยเดินหลงทางอยู่เหมือนกัน
แต่ก็เออตั้งสติ แล้วลองย้อนกลับทางเก่าไปที่จุดเริ่มต้น
พยายามนึกว่าเคยเดินผ่านอะไรมาแล้วบ้าง น่าจะช่วยได้นะ

แต่ถ้าหลงแบบ ไม่รู้ว่าจุดหมายที่จะไปอยู่ไหน

วิธีง่ายๆ พกมือถือที่โหลดดิกชันนารีภาษาของประเทศนั้นๆไปด้วย
กดเป็นคำๆ ไป คงพอจะถามทางได้บ้าง ดูภาษามือเอาว่าไปทางไหนต่อ

เคยประสบ ตอนนั้นขนาดไปกับทัวร์ ที่ณี่ปุ่น ไปเที่ยวทาคายามา แล้วมีงานวัดพอดี ก้อเลยแยกกันเที่ยว ไกด์ก้อบอกรถจอดตรงนี้จำให้ดีนะ เราผิดเองมัวแต่ไปถ่ายรูป เพราะเจอขบวนแห่เกี่ยวพอดี ทำให้งง แล้วก้เดินตามๆ ที่บ้านมาสักพักแยก พอจะกลับรถตายละ หาทางไม่เจอ ก้อเดินย้อนมาแล้วนิ เลยถามจากคนแถวนั้น ซึ่งโชคดีที่เราเจอแผนที่เมือง เราชอบเก็บเลยได้ใช้ประโยชน์เลย ใช้จิ้มๆ ชี้ๆ กับภาษาใบ้ กับ อังกฤษ พากลับมาจนได้

พกแผนที่ไว้ตลอดค่ะ ถ้าหลงก็ยื่นแผนที่ให้คนแถวนั้นดู แล้วเราก็จิ้มว่าจะไปไหน ^^

หลงคนเดียวไม่กลัวเลยเพราะไปคนเดียวก็เตรียมตัวอย่างดีเองอยู่แล้ว
นามบัตรโรงแรม ที่อยู่โรงแรมในemail ก็มี

ตั้งสติค่อยๆคิด จะนั่งtaxi รถไฟกลับก็ว่ากันไป

ภาษาอังกฤษไม่ได้ ไม่เป็นไร

แต่คำว่า where

bus number

one two three

Left right

คงพูดได้นะใช้แค่นี้ก็พอ

แต่หลงกับในทีมที่เรานำไปสิ ภรรยา พ่อ แม่ ลูก อันนี้น่ากลัวมาก เค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยจะพาไปไหนก็ไป ชื่อโรงแรมก็ไม่รู้จัก โทรศัพท์ก็ไม่มี อันนี้ต้องดูแลอย่างดีโดยเฉพาะตอนขึ้นรถไฟฟ้า ต้องดูแล้วดูอีกว่าขึ้นทันครบแน่นอน

เคยหลายที ในหลายประเทศ เคยในอิตาลี หาทางไปโรงแรมไม่เจอ คือจะไป check in จึงยังไม่มีนามบัตร คุณลุงแกใจดีนะคะ ตอบมาเป็น italian ยาวเหยียด ไม่รู้เรื่องเลย เอาเป้นว่ารู้ว่าไปทางเนี่ย แล้วก็ไปหาถามเอาข้างหน้าอีกที

ต้องมีแผนที่ค่ะ รวมทั้งชื่อสถานที่ที่จะไป
จากนั้นก็ภาษาใบ้เป็นหลัก เช่นชี้ตัวเอง แล้วจิ้มไปที่จุดที่ต้องการไปในแผนที่

เคยถามทางในฝรั่งเศสค่ะ คนแรก รัวมาเป็นฝรั่งเศส ถามอีก 2-3 คน ก้อยังพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ จนโน่นเลยค่ะ เดินไปเรื่อยๆจนรถไฟฟ้าใต้ดิน เจอคนพูดภาษาอังกฤษได้ ดีใจมว๊ากกกกกกกก ที่อธิบายเราได้ เห็นมั้ยค่ะ อุปสรรคเนี่ย ใช่ว่า เราจะพูดอังกฤษไม่ได้เสมอไป แต่ในทางกลับกัน คนบ้านเค้าเองตะหากที่พูดไม่ได้

เดินกลัยไปทางที่เดินมา
นั่งรถเมล์สายที่นั่งมากลับไปที่เดิม
จำไม่ได้ว่าที่เดิมอยู่ไหน ไปลงอู่ซะ
และก็ดูเอา รถสายไหน ไปที่ๆเราอยู่

เคยไปทัวร์ แล้วมีคนหลง
หลงไปวันนึงเลย
หลงไปทั้งครอบครัว
แทบแย่เหมือนกัน

ง่ายที่สุดครับ คนไทยมีทุกที่ในโลก

ตะโกนไปเลยครับ "ผมหลงทางครับ มีใครเข้าใจผมมั้ย!!!!!"




***** tex *****

หลงก็ถามทางค่ะ เราหลงประจำ ก็ถามตลอด
ถ้าถามคนแรกไม่ได้ความ ก็เปลี่ยนคนถามใหม่ ต้องมีใครบอกทางได้สักคนแหละน่า
ส่วนเรื่องภาษาเนี่ย ถ้าพูดเป็นประโยคไม่ได้ อย่างน้อยเราต้องรู้ใช่มั้ยคะว่าตัวเองจะไปไหน ก็บอกชื่อสถานที่ไปเลยค่ะ แค่นั้นเค้าก็เข้าใจแล้ว
ที่เหลือก็ภาษาใบ้โลด โดยเฉพาะถ้ามีแผนที่ติดตัว ยิ่งง่าย ให้เค้าจิ้มในแผนที่นั่นแหละ
อ้อ ถ้าภาษาไม่ได้เลยจริงๆ ซื้อพวก talking dict หรือ phrasebook ติดตัวไว้ก็ดีค่ะ

ไม่กลัวหลงครับ

เพราะทำการบ้านมาดี...บางที่ภาษาอังกฤษมันก็ใช้ไม่ได้ เช่น จีน

ก็ต้องหัดเรียน พูด จีน พอแค่เอาตัวรอด




จขกท....ยังมีเวลา ไม่เตรียมไปซักหน่อยหรือ ??

ทางอยู่ที่ปากค่ะ ถามค่ะ ภาษาสากลทั่วโลกใช้ได้คือภาษากายค่ะ

ภาษากาย ไปจีนครั้งแรก ไม่ได้เตรียมไรไป พูดจีนก็ไม่ได้ จะบอกให้พาไปโรงแรมทำท่านอนให้ดู ก็เข้าใจนะ

หลงทุกครั้งครับ
แต่ก็หาทางกลับได้เองทุกครั้ง

เคยหลงในญี่ปุ่นค่ะ หาวัดที่ไปไม่เจอเดินไปเรื่อยเปื่อยเลย ไกลจากจุดลงรถมาก เลยตัดสินใจไม่เดินกลับ

แต่เดินหาถนนใหญ่ สถานีรถไฟเอาไว้ พอเจอสถานีรถไฟก็ยืนดูแผนที่หาทางกลับได้ค่ะ ^^

เรื่องปกติ หลงทุกครั้ง 555

เราเป็นพวกชอบเดินเตร่ด้วยล่ะมั้ง ครั้งแรกสุดเลยก็ตอน 9 ขวบ ตามพ่อไปประชุมแล้วหนีไปเที่ยว หลงทางในเกาหลีใต้ เราก็ินมึนๆ ไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ๆ ก็มาถึงบริษัทได้เอง 555

ส่วนครั้งต่อๆ มาไปหลงทางในแคนาดา อิตาลี ไรงี้ ค่อนข้างสะดวกนะ สนุกดี อิตาลีเราหลงทางในวาติกันกับโรมด้วยล่ะมั้ง ถามเจ้าหน้าที่วาติกันหรือพวกร้านค้าก็พูดอังกฤษง่ายๆ กันได้ แถมมีเพื่อนสเปนหลงทางเป็นเพื่อน มีประโยชน์นิดดดดดดนึงนะ อังกฤษมันดีกว่าเราเพราะตอนอยู่แคนาดาด้วยกันเราไปอยู่แค่ซัมเมอร์สามเดือน แต่มันอยู่ปีนึงแน่ะ ฮาาา

ประเทศที่เราไปแล้วไม่กล้าเดินมากก็อย่างจีน ที่จริงก็ินเยอะอยู่นะ แต่ไม่เคยหลงทางในจีน คงเพราะเราไปจีนตอนที่มีกล้องของตัวเองแล้ว จะเดินไปไหนก็ถ่ายรูป พอทำท่าจะหลงก็เปิดรูปในกล้องดู จบ 5555

ถ้าไปกันเป็นกลุ่ม ก็ต้องนัดกันไว้ก่อน อย่างถ้าเดินในห้าง ก็บอกเวลารวมกลุ่มให้กลับมาชั้นไหน กลุ่มยังไม่ครบ อย่าเดินออกจากห้าง อย่างนี้เป็นต้น นามบัตรที่พัก เป็นตัวช่วยดีที่สุด ถ้าหลง ก็ยื่นบัตรให้แท๊กซี่ แล้วจ่ายเงินตอนลง ยังไงก็ไม่หลง

ส่วนใหญ่ไปเมืองนอกทุกครั้งก็หลงเกือบทุกครั้ง แค่มากน้อยต่างกัน

แต่หนักสุดไปโดนที่ฮาร์บินนั่งรถเมล์เลยงานเทศกาลน้ำแข็งไปไกลเลย ลงจากรถไปรอรถกลับ

ฝั่งตรงข้าม(ชาวบ้านทั้งรถช่วยกันส่งภาษามือคุยกัน) ตอนนั้นแค่ 5 โมงกว่าแต่ฟ้ามืดสนิทสอง

ข้างทางเป็นป่า ไม่มีไฟถนน ไม่มีบ้านคน รถวิ่งผ่านก็แทบไม่มี อุณหภูมิติดลบ 40 นึกในใจเลย

ว่าจะรอดไหมว้า แต่สุดท้ายมันก็ผ่านมาได้แบบทุลักทุเล

ตอนนี้มานั่งคิดว่ามันก็ได้ประสบการณ์ดีเพราะฉะนั้นอย่ากลัวหลง ลุยโลด

ถามทางง่ายนิดเดียวค่ะ เจอใครแถวนั้นก็บอกสถานที่ไปเลยค่ะ กับทำหน้าสงสัยนิดนึง ถ้ามีแผนที่ก็จิ้มให้เค้าดูค่ะว่าเราต้องการไปไหน คนทั่วไป เค้ารู้อยู่แล้วว่านักท่องเที่ยวมาถามแบบนี้คือถามทาง เวลาบอกทางบางทีถ้าคนท้องถิ่นเค้าพูดไม่ได้เค้าก็ชี้มือชี้ไม้ให้เรารู้เองแหละค่ะ ^^

เวลาเที่ยวไม่เคยคิดว่าจะหลงนะ
อย่างมากแค่ออกนอกเส้นทาง เราก็หาทางไปที่ต่อไปเลย ถามทางคนแถวนั้นเอา ถ้าพูดอังกฤษไม่แข็งไม่เป็นไรคนท้องถิ่นส่วนมากก็พูดไม่ค่อยได้เหมือนกัน

แต่กลัวจะหลงกับเพื่อนที่ไปด้วยกันมากกว่า เราตกลงไว้ก่อนเลย ถ้าหลงแล้วหากันไม่เจอ ให้ต่างคนต่างเที่ยวแล้วค่อยเจอกันที่โรงแรม^^

เดินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหายหลงค่ะ แต่ปกติไม่ค่อยหลงนะเพราะเป็นคนมีเซนต์เรื่องทิศทางค่อนข้างดี

เคยไปแค่ญี่ปุ่น หลงตั้งแต่สถานียันที่เที่ยว
แต่ของที่ญี่ปุ่นไม่มีปัญหามากครับ
มีแผนที่บอกจุดที่เราอยู่เป็นระยะ


ปล.กลับมาจากเที่ยวทำให้ผมหลง(รัก)ในญี่ปุ่นเข้าซะแล้ว

แท็กซี่ ช่วยได้ค่ะ จำชื่อรร.ไว้กลับไปเริ่มต้นใหม่
พกนามบัตร จดชื่อรร. ไว้ ดีที่สุด

หลงทางทุกครั้งที่ไป ตลอด ๒ ปีที่ผ่านมา เพราะดูแผนที่แล้วนึกมโนภาพอย่างหนึ่ง ไปเจอสถานที่จริงเป็นอีกอย่างเลยงง

ก็ใช้วิธีถามทางจากคนที่เดินผ่าน ส่วนใหญ่จะถามจากวัยรุ่น เพราะดูจะมีความพยายามสื่อสารกับเราให้เข้าใจมากที่สุด

ผมไม่ค่อยกลัวเรื่องนี้ เคยลงเครื่องที่บาหลีตอนห้าทุ่ม เดินออกมาเองจากสนามบินไปโรงแรมที่คิดว่าอยู่ใกล้แล้วหลง

เห็นวัยรุ่นห้าหกคนจับกลุ่มคุยกันอยู่ปากซอย เลยเข้าไปถามทาง คุยไปคุยมาเขาเลยพาซ้อนท้ายมอไซไปส่งโรงแรมเลย

นึกภาพย้อนไปสมัยก่อนผมก็เคยจับกลุ่มกับเพื่อนแบบนี้กลางคำ่กลางคืน มีฝรั่งมาถามทาง เข้าใจว่าเขามองออกว่าไม่ใช่พวกเลวร้าย

พวกผมก็อธิบายจนเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจก็พาไปส่ง บางที่ถูกชะตาก็พามาบ้าน กินนอนฟรีสองสามคืนก็มี

วิธีของผมไม่ดีหรอก แต่ก้ใช้ประจำ เล่าสู่กันฟัง

ประสบการณ์ตรงเลยคะ
แต่
1.พูดภาษาอังกฤษได้
2.มีโทรศัพท์
แต่....................สองข้อที่ว่ามา..............ช่วยอะไรไม่ได้เลยคะ

เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ไปเรียนที่หังโจว เพื่อนชวนไปเที่ยวเชี่ยงไห้ เราก็ไปด้วย
ตอนนั้นพูดจีนยังไม่ได้ แล้วเรากับเพื่อนอเมริกา(ซึ่งภาษาจีนต่ำต้อยมากกกก)
ก็หลงทางกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ที่มาด้วยกัน
นามบัตรโรงแรมที่พักก็ไม่ได้เอาติดตัวมา
โทรหาเพื่อนก็ไม่ติด
เรากะเพื่อนก็เลยเดินไปจุดที่เจอเพื่อนกลุ่มใหญ่ครั้งสุดท้าย
นั่งรออออออประมาณ ครึ่งชั่วโมง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราสองคนเลยตัดสินใจเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆๆๆๆ
ขณะที่เดินอยู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เพื่อนที่พามาบอกว่า โทรศัพท์เค้าแบตหมด ยืมของตำรวจโทรหาเรา

ในที่สุดเราก็หาเพื่อนเจอ

ขอบคุณ คุณตำรวจจีน เพื่อนเรา คนที่หลงทางกะเรา และคนที่มาอ่านนะะคะะะะะ

ขอบอกว่าถ้าหลงในฝรั่งเศสอย่าถามลุงแก่ๆที่นั่งตามคาเฟ่ข้างทางแกจะเมินใส่แต่ส่วนใหญ่ถ้าหลงก็ถามทุกครั้งหลงทุกครั้งที่ไปเที่ยวสาหัสที่สุดก็เป็นที่สิงค์โปรออกจากสนามบินเกือบห้าทุ่มเดินหลงทางหาโรงแรมเกือบตีหนึ่งได้คนขายของที่7ช่วยไว้แต่ถ้าเที่ยไม่หลงก็ไม่ตื่นเต้นน่ะ

หลงบ่อยค่ะ แต่พูดภาษาอังกฤษได้ ถ้าหาในแผนที่ไม่เจอก็ถามคนท้องถิ่นเอาค่ะ

แต่ในกรณีที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ก็คงต้องจดที่อยู่โรงแรมลงแรมลงกระดาษ หรือไม่ก็ปริ้นท์รูปสถานที่ๆจะไปใส่กระเป๋าไว้ค่ะ เผื่อว่าจะยื่นให้ใครดูได้บ้าง