หัวหกก้นขวิด..พิชิตซีอาน

^_^

ตื่นเต้นๆ

รอชมด้วยคน P^_^ q

ถือป้ายไฟให้กำลังใจ และรอชมครับ

รออ่านภารกิจ ... พิชิตซีอาน นะคะ

รอชมว่าใช้อาวุธอะไรพิชิตซีอาน

โพสไว้ตั้งแต่ห้าทุ่ม ยันป่านนี้ยังไม่ปรากฎ

น่าตื่นเต้นจริงๆ

รอชมนะครับ

ตอกบัตร

ลงจากเครื่อง สายลมหนาวพัดกรูเกรียว ดีที่เตรียมใส่เสื้อกันหนาว ถุงน่องรองเท้าครบเซ็ตไว้ตอนใกล้แลนดิ้งแล้ว ได้เจอคนไทยที่มาไฟลท์เดียวกัน ของเขามีรถจากโรงแรมมารับ ของฉันจองจากอโกด้า canaan international hotel อุตส่าห์หาweb โรงแรม เมลล์ไปถามว่าจะมีรถมารับมั้ย จ่ายตังค์ก็ได้ เงียบ..ไม่ตอบ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าสะพรึง เพราะชะโงกคอพ้นประตูแอร์พอร์ท มองไปก็เห็นรถชัทเทอร์บัส รับ-ส่งนักท่องเที่ยวระหว่างสนามบินกับเบลล์ทาวเวอร์แล้ว ประมาณ 36 หยวน ถ้าไปหลายคนก็คำนวนนิดนึงว่าหารค่าแท๊กซี่กันจะคุ้มกว่ามั้ย ราคาค่าแท๊กซี่ประมาณ 150-180 หยวน แต่ฉันต่อเหลือ 120 นั่งได้ 3 คน 3 กระเป๋าใบโต ส่งถึงหน้าโรงแรมโดยสวัสดิภาพไม่มีตุกติก ไม่มีชาร์ทค่ากระเป๋าใดๆ

ตรงไปเช็คอินที่เคาเตอร์ของโรงแรม คุณพระ..พนักงานแคนนอทสปี๊คอิงริชค่าาา ตอนต่อรองค่าแท๊กซี่น่ะ เขาทำกันเป็นขบวนการจ้ะ จะมีรถของสนามบินที่ต่อราคาแล้วก็ยังแพงอยู่ กับพวกแท๊กซี่ผี ที่เตร่อยู่ตรงประตูทางออก ผีเหล่านี้จะสปี๊คอิงริชพอได้ พอเราตกลงว่าจะไปกับเขา ก็จะมีผีไม้ผลัดที่สองมานำทางเราไปที่ลานจอดรถ แล้วพลขับก็ขับรถมาจอดฟ้าบบ,,รับเรามุ่งสู่จุดหมาย พลขับนั้นจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่เพื่อนผีที่พาเรามาส่งถึงรถนั้นจะถามไถ่จุดหมายปลายทางกับเรามาแล้ว และไปอธิบายให้เพื่อนของตนฟังเป็นภาษาจีน มันก็น่าอึดอัดขัดใจอยู่นะ กับการนั่งลุ้นไปตลอดทางโดยไม่มีสิทธิ์ถามว่า..เธอจะพาฉันไปไหน แต่ก็ทำใจสบายๆ เม้าท์มอยกันเป็นภาษาไทยกันไปไรไปกับเพื่อนร่วมทาง (อาศัยว่าแบคแพคบ่อย) แต่ไม่เคยเจอพนักงานโรงแรมที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้อ่ะจิ มึน เลยยื่นใบจองโรงแรมของอโด้าให้นางไป นางก็ไปมะงุมมะงำอยู่พักใหญ่ ก่อนจะ...เอ๊าะเคๆ เฮ้ออออ..ค่อยยังชั่ว แต่มันต้องมีค่าประกัน 200 หยวน ต่อห้อง นางก็พยายามส่งภาษากระท่อนกระแท่น กว่าจะเข้าใจ ทำเอาเส้นเลือดให้สมองซีกซ้ายของฉันแทบตีบ แค่นั้นไม่พอ นางต้องกรอกเอกสารว่าเราเดินทางมาจากไหน และจะไปต่อที่ไหน เราเข้าใจในสิ่งที่เค้าพูดเป็นวลีภาษาอังกฤษนะ แต่เค้าอ่ะ ไม่เข้าใจที่เราพูด แถมไม่รู้จักประเทศไทยอีก แบงคอก ไทยแลนด์อะไร นางไม่เข้าใจทั้งสิ้น พยายามยัดเยียดให้เรามาจากปักกิ่งให้ได้ สุดท้ายนางเลยบอกให้เพื่อนไปตามผู้จัดการมาช่วยเหลือ (ช่วยนางหรือชวยเราก็ไม่แน่ใจ)

การมาถึงของผจก. เปรียบได้กับการปรากฏตัวของนางฟ้า เธอมาพร้อมรอยยิ้มและภาษาอังกฤษชัดถ้อยชัดคำ แถมพ่วงด้วยความเอื้อารีย์จนฉันซาบซึ้งและโล่งใจ เพราะหมายใจไว้ว่าจะยึดพนงโรงแรมเป็นที่พึ่งในการสอบถามเส้นทางและสถานที่ท่องเที่ยว อาหมวยคนแรก ทุบความฝันฉันเสียแตกสลาย แถมเพื่อนๆของเธอทุกคนที่หน้าฟร้อนท์ 3-4 คนก็ไม่มีใครพูดอังกฤษได้เลย แถมหงุดหงิดจิตป่วย หน้าหงิกหน้างอเป็นท่อพีวีซีถูกเผาอีกต่างหาก นางฟ้าของฉันมีชื่อว่า เจลลี่ หลังเช็คอินสิ้นสุด ฉันสอบถามเธอเรื่องการเดินทางไปยังสถานีรถไฟเพื่อจองรถไฟหัวจรวดไปเมืองลั่วหยางเที่ยวเช้าตรู่วันพรุ่งนี้ โปรแกรมของฉันหลวมมาก เพราะไม่อยากกดดันตัวเอง เลือกไปเฉพาะที่ที่อยากไป กล่าวคือ
วันแรก ถึงซีอานบ่ายสองกว่าๆ ถึงที่พักเกือบสี่โมงเย็น (สนามบินค่อนข้างไกล) ไปจองรถไฟ ไปกำแพงเมือง หอกลอง หอระฆัง นอน
วันที่สอง รุ่งเช้าไปลั่วหยาง มุ่งหน้าถ้ำหลงเหมิน วัดเส้าหลิน เข้าที่พัก
วันที่สาม กลับซีอาน ไปสุสานทหาร
วันที่สี่ นอนตื่นสาย สมานร่าง เตรียมขึ้นเครื่องกลับ
นี่เป็นกำหนดการแรกที่ตั้งเป้าไว้ ซึ่งเป็นแพลนที่ทำไว้ตรงกลางระหว่างความพอใจของฉันกับเพื่อน ใจจริงฉันไม่อยากไปลั่วหยาง อยากเก็บสถานที่ท่องเที่ยวในซีอานหลายๆแห่ง แต่เพื่อนอยากไป เราก็เลยต้องมีตรงกลางระหว่างกัน เพราะฉันตระหนักมาได้ระยะหนึ่งแล้วว่า คนที่จะร่วมทริปท่องเที่ยวด้วยกันได้นั้น ต้องเป็นคนที่ศีลเสมอกัน ศีลที่ว่านั้น คือ รสนิยม กำลังทรัพย์ และเวลาว่าง ในเมื่อฉันหาเพื่อนที่มีศีลเสมอกันเจอแล้ว เราย่อมต้องอลุ้มอล่วยเพื่อรักษามิตรแท้ร่วมทางเอาไว้ให้แน่นเหนียว ก็เที่ยวคนเดียวมันเฉาจะตาย สำหรับฉันนะ แต่อาจมีอีกหลายคนที่ชื่นชอบ

ขออภัยค่ะ รถชัตเตอร์บัส คนละ 26 หยวนค่ะ จอดที่เบลทาวเวอร์ ถ้าโรงแรมไกลจากเบลล์ทาวเวอร์ก็ต้องต่อแท๊กซี่หรือรถเมล์ไป แต่ถ็าใกล้ๆก็เดินไปได้เลยค่ะ ของเราห่างจากโรงแรมไม่มาก แต่เดินไม่ได้ ค่าแท็กซี่ประมาณเที่ยวละ 8 หยวน ชิวๆเลยจ้า

ฉันให้เจลลี่ช่วยเขียนชื่อสถานีรถไฟเป็นภาษาจีน แล้วนั่งแท็กซี่ไปยังสถานีรถไฟเพื่อจองตั๋วไปลั่วหยางเที่ยวเช้าตรู่พรุ่งนี้ ค่าแท๊กซี่จากโรงแรมประมาณ 8 หยวน สถานีรถไฟนั้นอยู่ละแวกเดียวกับกำแพงเมืองโบราณ หอกลอง และหอระฆังนั่นเอง คือ วิธีที่จะช่วยให้เราไปไหนมาไหน กินอะไรๆได้คล่องแคล่วทั้งที่พูดภาษาจีนไม่ได้นั้น ขอให้จดทุกอย่างใส่กระดาษไว้ แล้วยื่นให้แท๊กซี่หรือร้านอาหารอ่าน ของฉันพิมพ์ใส่โทรศัพท์ไว้ ต้องการไปไหนก็ยื่นให้เขาดู เช่น

สุสานทหาร - ปิงหมาหย่ง
兵马俑 (兵馬俑)



หอกลอง - กู่โหลว

鼓楼 [Gǔlóu ]


ถ้ำหินหลงเหมิน (longmen grottoes) 龙门石窟





วัดเส้าหลิน - เส้าหลินซื่อ

少林寺 [Shàolínsì]


พอถึงสถานีรถไฟนั้น มันเร้าใจเหลือประมาณ ไว้ตามไปกระทู้ที่ 2 นะคะ