ประสบการณ์สัมภาษณ์วีซ่านักเรียน อเมริกา ไม่ยากอย่างที่คิด ;)

ตั้งแต่เด็กจนโต มีแต่คนบอกเราว่า จะไปเรียนเมืองนอก โดยเฉพาะที่อเมริกาอ่ะ ยากจะตาย ต้องมีเงินโชว์เป็นล้านเลยนะ และไม่ใช่ว่า มีเงินเป็นล้านแล้วจะไปได้อีก แหนะ....

แล้วลูกข้าราชการอย่างเราจะได้ไปเรียนต่อไหมล่ะ ชาตินี้.... เราก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะคิดว่าคงไม่มีวันที่เราจะได้ไปหรอก ได้แต่ตื่นเต้นที่เห็นเพื่อนๆ ที่มีพ่อแม่รวยๆ ทำธุรกิจส่วนตัว ส่งลูกไปเมืองนอกทุกปิดเทอมเป็นว่าเล่น ซึ่งตอนนั้นเราก็มีแต่เพื่อนๆ รวยๆ แบบนั้นเยอะด้วยสิ จนรู้สึกน้อยใจครอบครัวตัวเองเหมือนกัน

วันเวลาผ่านไป 10 กว่าปีเห็นจะได้ ก็มาถึงวันที่เราจะได้ลองทำเอกสารไปสัมภาษณ์วีซ่านักเรียน ของอเมริกากับเค้าบ้าง เงินโชว์ก็ไม่ถึงล้าน.... การเงินของที่บ้านก็แค่โอเคเฉยๆ ไม่ได้หวือหวาอะไรเลย โชคดีแค่พ่อกับแม่รับราชการ มีเงินสะสมในรูปของหุ้นสหกรณ์ออมทรัพย์ครูเท่านั้น แถมมีรวมๆ กันยังไม่ถึงล้านอีกแหนะ.... จะรอดไหมเรา แอบคิดในใจ

แล้ววันสัมภาษณ์ก็มาถึง.... เค้าประกาศให้เราเดินไปต่อแถว เพื่อรอสัมภาษณ์ วันนั้นมีแถวเดียวแต่รอสัมภาษณ์ 2 ช่อง ช่องแรกเป็นชายอเมริกัน ผิวขาว หน้าตาใจดี สัมภาษณ์เร็วมาก ใครสัมภาษณ์ช่องนี้ เห็นยิ้มออกมาแทบจะทุกคน แสดงว่าต้องผ่านชัวร์ กับอีกช่องเป็นหญิงชาวอเมริกัน ผิวขาว หน้าตาสวย แต่ดูดุนะ หน้าตาจริงจังมาก ใครสัมภาษณ์กับเธอแล้วล่ะก็นานเลยล่ะ อีกช่องผ่านไป 3-4 คนแล้ว ช่องของเธอยังแค่คนเดียวอยู่เลย แถมไม่ผ่านอีกอือ! ภาวนาเลยแล้วกันว่าอย่าได้ช่องนั้นเลย..... แล้วคำภาวนาก็เป็นจริง!!!! ได้ช่องนั้นเฉยเลย

เมื่อเธอสัมภาษณ์คนก่อนหน้าเราเสร็จแล้ว เธอก็หันมายิ้มให้เรา แล้วก็ทำหน้าเหมือนจะบอกให้รู้ว่า "มาทางนี้เลย หึหึ แกตายแน่!!!!" เราเห็นก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป แล้วเดินอย่างช้าๆ ตรงไปที่ช่องของเธออย่างจำใจ -*-

เจ้าหน้าที่: Good morning
เรา: แหะๆ Good morning (อันนี้เราหัวเราะ แหะๆ จริงๆ เลยนะ 5555)

ต่อไปนี้จะเป็นการสัมภาษณ์ภาษาอังกฤษ แต่เราขอแปลเป็นไทยเลยนะคะ ^^

เจ้าหน้าที่: จะไปทำอะไรที่อเมริกาค่ะ
เรา: ลงเรียนคอร์สสั้น เรียนภาษาค่ะ (อะไรก็ไม่รู้ เรียงมัวไปหมด ที่ท่องจำมาสองสามวัน ลืมหมดดดด จริง! -*-)
---- หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ตรวจเอกสารของเรา -----
ก่อนจะถามต่อว่า....

เจ้าหน้าที่: แล้วจะไปนานแค่ไหนค่ะ
เรา: เราลงไป 3 เดือน แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ดูก่อนว่าชอบไหม ถ้าชอบอาจจะอยู่ต่อ
(อาววว.... ตอบอะไรของกรูเนี่ยยย >> ขอใช้คำหยาบเลยนะคะ เพราะตอนนั้นคิดอย่างนั้นจริงๆ เพราะที่เราอ่านเตรียมไปเนี่ย ให้ตอบสั้นๆ อย่าตอบอย่างลังเล อะไรแบบนั้น) หลังจากตอบแบบนั้นไป เราก็ได้ทำหน้ามึนๆ ไปเลย ในขณะที่เจ้าหน้าที่สวยพิฆาตยิ้มออกมาอย่างพอใจ พอใจยังไงก็ไม่รู้นะคะ ตอนนั้น เดาไม่ถูกเลย เครียด -*-

เจ้าหน้าที่: แล้วมีแผนในอนาคตว่าอย่างไงบ้าง ต่อไปจะทำอะไร
เรา: วางแผนกับที่บ้านว่าจะเปิดโรงเรียนสอนภาษาเล็กๆ ที่บ้านเกิด หลังจากกลับมาแล้วค่ะ

เจ้าหน้าที่: เมื่อก่อนทำงานอะไรค่ะ
เรา: เจ้าหน้าที่มาร์เก็ตติ้ง ของ.....
เจ้าหน้าที่: โอวว... ทำมานานแล้วหรือยังค่ะ
เรา: 10 เดือนค่ะ
แล้วเจ้าหน้าที่ก็หาใบรับรองการทำงานของเรา เจอที่หน้าสุดท้าย แล้วก็อุทานขึ้นมาว่า "อ่าา เจอแล้ว อืมม...."

เจ้าหน้าที่: แล้วใครเป็นสปอนเซอร์ค่ะ
อันนี้เราลืมยื่นเอกสารของสปอนเซอร์ค่ะ เราก็เลยยื่นผ่านช่อง พร้อมบอกว่า....
เรา: พ่อกับแม่ค่ะ
เจ้าหน้าที่: แล้วพวกท่านทำงานอะไรค่ะ
เรา: รับราชการค่ะ
เจ้าหน้าที่: เป็นครูหรอ
เรา: พ่อเป็น ผอ. โรงเรียนค่ะ ส่วนแม่เป็นรองฯ ผอ. แต่ทำงานกันคนละโรงเรียนนะคะ
เจ้าหน้าที่: อ่าาา โอเคค่ะ สแกนนิ้วโป้งขวามือนะคะ
เราก็สแกนตามที่บอก เสร็จแล้วเจ้าหน้าที่ก็ยื่นใบสีฟ้าให้เราแล้วพูดว่า....
เอาใบนี้ไปจ่ายที่ไปรษณีย์นะคะ (พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ให้เราอีกครั้ง)
เรา: ว้าว.... ขอบคุณมากเลยคะ (อันนี้เราพูดไทยเลย)
เจ้าหน้าที่ฟังก็ยิ้ม และพยักหน้าตอบรับ ส่วนเราก็ไหว้งามๆ อีกครั้งก่อนเดินออกมาค่ะ

สรุปว่า.... ก็ผ่านไปได้ด้วยดี กำลังรอลุ้นว่าจะได้วีซ่านานเท่าไหร่อยู่ค่ะ โดยที่เราเองก็ยังมึนๆ งงๆ เหมือนกัน มารู้สึกตัวว่าดีใจก็ตอนเย็นวันนั้นแหละค่ะ (ความรู้สึกช้ามาก สัมภาษณ์เสร็จ 9 โมงเช้า แต่มารู้สึกดีใจตอนนั่งอยู่คนเดียว หลังเที่ยงคืน 5555)

..........................................................................
จริงๆ แล้วจะว่ายาก ก็ยากนะคะ จะว่าง่ายก็ง่ายเหมือนกัน
แต่เรื่องนี้ เราผ่านมาได้ ส่วนหนึ่ง ถือว่าเป็นส่วนใหญ่เลยก็คือ พ่อกับแม่ค่ะ เป็นเพราะว่าพ่อกับแม่รับราชการ เรื่องเงินเจ้าหน้าที่ก็แค่ดูผ่านๆ นะ แต่ก็คงตรวจสอบดูแล้วล่ะว่า มันน่าจะพอสำหรับค่าใช้จ่ายที่นู้น (เดี๋ยวอันนี้เราจะมาแจงอีกทีค่ะ)

แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้เราสามารถลบปมด้อยสมัยเด็กที่แอบน้อยใจที่พ่อกับแม่รับราชการ ทำให้ไม่รวยเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นๆ ไหนได้ล่ะ สิ่งที่เราแอบน้อยใจนั้นกลับเป็นตัวช่วยให้เราผ่านวีซ่าสุดหินนี้มาได้ ในขณะที่คนอื่นๆ ก่อนหน้าเราที่บ้านเค้าทำธุรกิจส่วนตัวกัน และดูรวยจริงนะคะ กลับต้องนั่งอธิบาย ยื่นเอกสารมากมาย ให้เจ้าหน้าที่ดู แต่เรื่องนี้นะ ลูกข้าราชการอย่างเราผ่านฉลุยเลย เย้!!!!

ภูมิใจที่เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ และภูมิใจที่พวกท่านรับราชการค่ะ