ลักษณะภายนอกนี่สำคัญมากใช่ไหมครับโดยเฉพาะในประเทศแถบเอเชีย

ไม่น่าจะถึงขนาดนั้น เเต่อาจจะมองว่าเราเเต่งตัวถูกกาลเทศะหรือเปล่านะ

เท่าที่สังเกตนะครับ หนึ่งถ้าหน้าตาเหมือนหรือไม่แตกต่างจากพวกเขา
สองแต่งตัวดีตามสมัยนิยม
สามพูดภาษาอังกฤษ
ถ้ามีคุณสมบัติหนึ่งในสามนี้ก็จะไม่เป็นจุดสังเกตกับคนอื่นเท่าไรครับ

คุณอยู่ประเทศไหนคะ?

ถ้าเป็นญี่ปุ่นดิฉันว่าคุณคิดไปเอง เพราะดิฉันเคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน (ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่คนไม่ยินดียินร้ายกับชาวบ้าน

ไม่แคร์ไม่สนใจใคร เอาแต่ตัวเองให้รอดไปวันๆ ไม่มีใครใส่ใจจะมามองใครค่ะ ยกเว้นว่าเราจะเป็นดาราฮอลลีวู้ด)

สมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยดิฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าแตะไม่ก็ผ้าใบไปเรียนเป็นประจำ

แรกๆก็รู้สึกว่าถูกมองแบบแปลกๆ แต่อยู่ไปอยู่มาก็พบว่าคนที่แต่งตัวดีกว่าเราก็เยอะแต่แต่งตัวแย่กว่าเราก็มีไม่น้อย

(ทั้งคนประเทศเค้าและจากประเทศอื่น)

บางคนแต่งตัวเหมือนจะเดินเข้าส้วมหลังบ้านก็มี...

ความรู้สึกแปลกแยกที่เกิดขึ้นดิฉันมองว่าเป็นเพราะเรารู้สึกของเราเองมากกว่า

คนอื่นเค้าไม่ได้มาอะไรกับเราขนาดนั้นหรอกค่ะ ถึงเค้าจะมองก็เป็นการเผลอมองมากกว่า คนญี่ปุ่นไม่อินังขังขอบต่างชาติจริงๆค่ะ

(ซึ่งดิฉันว่าคนต่างชาติที่เป็นเอเชียอาศัยอยู่ญี่ปุ่นสบายกว่าไปอยู่เมืองฝรั่งนะคะ

อันนั้นหัวดำโดดเด่นกว่าเป็นไหนๆ ความรู้สึกแปลกแยกเยอะกว่าแน่นอน)

ส่วนเรื่องฝรั่งผมทอง อันนี้ต้องทำใจค่ะ อาการเห่อฝรั่งในประเทศเอเชียที่ไหนก็เป็น เมืองไทยก็เป็น

ไม่ต่างจากเรื่องอมตะประเภทสาวไทยผิวคล้ำไม่ว่าจะดูดีมีสกุลแค่ไหนถ้าไม่ขาวหมวยก็ไม่ค่อยมีชายไทยที่ไหนแลตามอง

เห็นด้วยกับ คห.3

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับ

ปล.ไม่ได้อยู่ในญี่ปุ่นอะครับ แต่อยู๋ในประเทศที่แรงงานไทยมีจำนวนมากรองจากอินโด และเวียดนาม

แล้วทำไมไม่แต่ตัวให้มันดีๆอะครับ หล่อจะตาย

ก็ตามกาละเทศะอะค่ะ

ส่วนเรื่องเห่อฝรั่ง เรากลับเมืองไทย เรามองว่าเป็นข้อดี ไปเดินข้าวสารเห็นฝรั่งโดนรุมขายของตลอดแนวถนน ไม่มีคนไทยมารุมขายของเรา + ทำให้เราไม่โดนหลอกเรื่องอื่นๆด้วย (ประตูน้ำ หน้า เวิร์ลเทรด ป้าย วินมอไซค์ จากหน้าเวิร์ดเทรดฝั่งขวาติด พระรูป ที่คนเอาดอกกุหลาบไปไหว้ ติดคลองแสนแสบ จากตรงนั้นไป แพลตินั่ม วิน ชาร์ท 50 บาท) ต่อของได้ พูดง่ายๆว่า ได้ของถูก และกลมกลืน รู้สึกปลอดภัย (แต่ไม่แน่เสมอไป)

แต่ประเทศฝรั่ง เว็บกระทรวงการต่างประเทศของประเทศนั้นๆ ข้อแนะนำพลเมืองเวลาไปต่างประเทศ มักมีบอกพลเมืองประเทศเค้าไว้เลยว่าเวลาไปประเทศต่างๆ ให้แต่งตัวไม่เป็นจุดสังเกต เพื่อความปลอดภัย

ประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ

เคยโดนสาวญี่ปุ่นวัยประมาณสี่สิบนิดๆ ถามทำไมไม่แต่งหน้าแต่งตา

เราเลยตอบไปว่าไม่ชอบ ไม่อยากทำ

เธอสวนกลับทำนอง มันไม่เกี่ยวกับชอบหรือไม่ชอบ แต่เธอในฐานะส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อม ไม่ควรเอาหน้าโทรมๆ แต่งตัวหมองๆออกมานอกบ้าน เพราะมันทำให้บรรยากาศเสีย

พูดง่ายๆ เธอต่อว่าเราในฐานะที่ทำตัวเป็นมลพิษทางสายตา

ทั้งหมดเหล่านั้นผมว่าอยู่กับกาลเทศะนะครับ.....ยกเว้นแต่ว่าคุณหาทางเลี่ยงแต่งตัวไปให้เป็นเรื่องของการกีฬา มันจะสามารถกลืมกลืนไปกับคนแต่งตัวชนิดอื่นได้......เอาง่ายๆก็แล้วกัน...เช่นคุณนุ่งกางเกงขาสั้น....ใส่เสื้อยืดคอกลม...แล้วก็หาผ้าขนหนูผืนเล็กมาพาดคอ....แล้วถือลูกเท็นนิสไว้หรือไม้ปิงปองสักอันหนึ่ง...ขึ้นรถไฟไปไหนต่อไหนได้ทั้งวันแหละ...ผมว่าจะมองดีไปได้อย่างไม่น่าเชื่อนะครับ.....เป็นความเห็นเฉยๆนะครับไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับใคร....ส่วนที่มีคนเดินมาต่อว่าเรานั้น......มันเหมือนเรามักง่ายไปน่ะ เนื่องจากสังคมของเขามันถูกตีกรอบมาอย่างนั้น.....สำหรับในเมืองไทยเรานั้น ในช่วงที่ผมยังเป็นเด็กๆอยู่การจะเดินกินไอศครีมหรือเดินกินอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งเหมือนเดี๋ยวนี้จะถูกคนมองเอาแบบดูถูก เพราะนี่คือกริยาของกุ๊ยครับ(ขออภัยที่ใช้พูดแบบนี้......แต่มันคือความจริงครับ....แค่ผู้หญิงนุ่งกระโปรงระดับหัวเข่ายังไม่ได้เลย.....แต่ปัจจุบันอย่าว่าแต่นุ่งแค่เข่าเลยนะครับ....มันไปถึงระดับเห็นแก้มก้นแล้วยังเดินเข้าวัดกันเฉยเลย.....แสดงว่าตอนนี้สังคมโลกก็เริ่มจะถอยหลังกลับมาหาของเดิมอีกครั้งหนึ่งก็เป็นได้.....อย่าถือว่าเป็นคำบ่นของคนสูงวัยเลยนะครับ แต่สะท้อนให้คุณย้อนคิดกันบ้างเท่านั้นเอง

ประเด็นอยู่ที่ว่าคุณคิดจะแคร์สังคมหรือเปล่า ถ้าไม่แคร์ไม่สนใจ คุณจะแต่งอย่างไรก็แต่งไป ใครจะคิดว่าคุณเป็นโจร เป็นเทพ เป็นเศรษฐีหรือเป็นกระยาจก ก็ไม่ต้องสนใจ ทุกอย่างก็จบ แต่ถ้าคิดว่าสายตาของคนอื่นมีผลต่อจิตใจคุณอยู่บ้างล่ะก้อ ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งแรกที่คุณสื่อสารถึงคนอื่นผ่านการแต่งตัวของคุณมันบ่งบอกว่าคุณต้องการให้เขามองคุณเป็นคนอย่างไร ที่สำคัญมันเหมาะสมกับสถานะของสังคมตรงนั้นหรือเปล่า คิดดูเอาเองน่ะ

อย่าได้แคร์ ถ้าเราคิดว่า ไม่มีใครรุ้จักเราสักคน เราไม่ได้ทำผิด และทำให้ใครเดือดร้อนด้วย เราก็จะสบายใจขึ้นเองค่ะ จงเชื่อมั่นในตัวเอง

ส่วนต้วก็ชอบอะไรที่สบายๆ ชอบแต่งตัวแบบลุยๆ ช่างมันฉันไม่แคร์อะไรทำนองนี้ จะเน้นที่สะดวก สบาย สามารถนอนกลางดินกินกลางทรายได้เลยว่างั้น

การแต่งตัวตามบุคคลิก เราว่าดีซะอีก ได้เห็นมุมมองที่หลากหลาย ได้เห็นอะไรที่แปลกๆ ใหม่ๆทางสายตา มีคนสวย ก็ย่อมมีคนไม่สวย มีดอกไม้หอม ย่อมก็ต้องมีดอไม้เหม็น ดอกไม้สีสวยสะดุดตา ใช่ว่าจะหอมหวานชื่นใจไปซะทุกดอก คนเราก็เช่นกัน

นอกจากฝรั่งมาเมืองเอเชียแล้วโดนมองก็อย่าไปอิจฉาเขาเลย ฝรั่งเขาอาจอึดอัดมากกว่าดีใจนะ ยิ่งโดนมาตื๊อขายของด้วยแล้วคงไม่ชอบหรอกมั้ง อีกมุมหนึ่ง..ส่วนตัวแล้วเคยมีประสบการณ์เป็นเอเชียหัวดำไป"หลง"ในเมืองฝรั่งที่ไม่ค่อยมีเอเชียก็โดน"ฝรั่ง"มองนะ ไม่ได้มองแบบดูถูกอะไรหรอก มองแบบเห็นว่าแปลกและไม่คุ้นเคยมากกว่า ตอนแรกก็อึดอัดนะ คิดไปพลางว่าเราแต่งตัวตลกรึเปล่าหว่าหรือจะโดนดูถูกไหมหว่า แต่พอมีบางคนพยายามจะเข้ามาคุยด้วยหรือเข้ามาถามเองว่าจะไปเที่ยวที่ไหนมีอะไรให้ช่วยไหม ก็รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย ก็รู้สึกว่าคนเมืองนั้นน่ารักดี ^_^ เพียงแต่รู้สึกแปลกใจอย่างเดียวว่าส่วนใหญ่ที่เข้ามาคุยด้วยล้วนเป็น"ชายหนุ่ม" เนี่ยสิ...

เขาจะมาจีบหรือเปล่า???

^
^
^
คิดว่า..ไม่น่าใช่นะครับ คงอยากมีเพื่อนหน้าแปลกๆมั้ง อายุก็พอๆกับผมเนี่ยล่ะ ยังเป็นนักศึกษากัน แค่สงสัยเฉยๆเพราะเคยได้ยินคนพูดว่า เวลาไปต่างบ้านต่างเมืองเนี่ย เวลาทำธุรกรรมอะไร หรือแม้แต่สอบถามขอข้อมูล ซื้ออะไร ควรทำกับคนต่างเพศมักได้รับการอำนวยความสะดวกที่ดีกว่าน่ะครับ(เป็นความเชื่อของบางกลุ่มนะ แต่จริงเท็จอย่างไรไม่ทราบ) แต่ผมได้เจอคนที่มาช่วยอะไรนี่เป็นเพศเดียวกันซะมากกว่าแถมยื่นมือมาช่วยโดยที่เรายังไม่ได้ขอความช่วยเหลือเลย เคยแม้กระทั่งช่วยออกตั๋วขึ้นรถใต้ดินฟรีให้(นายสถานีผู้ชายทำให้) กำลังคิดอยู่ว่าสภาพเราตอนนั้นอาจดูน่าสมเพชมากเลยรึเปล่าหว่า

อีกพวกนึงก็พวกตะวันออกกลางอ่ะครับ ยิ่งกว่าฟากฝรั่งเสียอีก พวกผู้ชายจะ nice มากๆเวลาเห็นคนต่างชาติ หน้าตาไม่คุ้นเคย แต่อันนั้นเข้าใจว่าศาสนาเขาแยกชายหญิงชัดเจนครับ เวลาพวกเขาอยากจะสร้างมิตรภาพก็คงเน้นมาคุยกับผู้ชายด้วยกันมากกว่า friendly เสียจนผมลืมภาพสังคมที่ดูเข้าถึงยากแบบมุสลิมไปเลย เหมือนหนังคนละม้วนกับที่เราๆเคยชินกับภาพพจน์ในข่าวว่ามุสลิมดูน่ากลัวและรุนแรง พอได้มารู้จักจริงๆแล้ว พวกเค้าหลายคนก็เหมือนเราๆนี่แหละก็มีมุมน่ารัก ยิ้มง่าย อยากพูดอยากคุยอยากมีเพื่อนเป็นคนต่างชาติเหมือนกัน ส่วนกลุ่มหัวรุนแรงก็คนละกลุ่มไม่เกี่ยวกัน ก็ดีครับ ได้มีโอกาสสร้างความเข้าใจในตัวต่างชาติมากขึ้น


ส่วนของ จขกท. ผมมองว่าอย่าเพิ่งคิดมากเลยครับ คิดในแง่ดีว่าเค้าสนใจเรา แต่ส่วนตัวแล้วเค้าคงมองเพราะละแวกนั้นไม่ค่อยมีคนแต่งตัวแบบนั้นมากกว่า เซอร์ ไว้ผมยาว ...ไม่แน่ใจ แต่เหมือนคุ้นๆว่าสิงคโปร์อยู่ช่วงนึงก็ไม่ให้ผู้ชายไว้ผมยาวเลยรึเปล่านี่ล่ะ

เรื่องผู้ชายในตะวันออกกลาง (มุสลิม) แบบที่คุณ Ruud เล่ามา ก็เคยได้ยินมาแล้วจากเว็บอื่น ทำให้ภาพพจน์ที่เรามีไว้เปลี่ยนไปจริงๆ เพราะเคยได้ยินแต่ข่าวร้ายๆที่เกิดจากกลุ่มหัวรุนแรง เลยลืมไปว่า คนอื่นๆที่เป็นชาติเดียวกันนั้น และไม่ได้เป็นพวกชอบสร้างปัญหา ยังมีอีกมาก ทำให้อยากไปเที่ยวบ้าง แต่ก่อนไม่เคยคิดอยากไปบ้านเมืองที่เป็นมุสลิมเลย เพราะกลัว และดูหนังเกี่ยวกับประเทศเหล่านี้ มันไม่ค่อยมีด้านที่ดีๆเลย

จขกท.อยู่ไต้หวันเหรอครับ