[ญี่ปุ่น] มิตรภาพที่ผมได้รับจากคนญี่ปุ่น

วันนี้ผมลุยเที่ยว เกียวโต ครับ แล้วที่สุดท้ายที่ไปเที่ยวคือ วัดทอง ซึ่งเป็นเวลาใกล้จะมืดแล้ว ทีนี้ต้องกลับสถานีเกียวโต เพื่อไปนอนที่ shinosaka ซึ่งผมต้องเดินทางไปสถานีเกียวโตโดยรถบัสครับ

ปัญหาคือหลงทิศเพราะมันมืดๆนี้แหละครับ แต่ผมก็ขึ้นรถบัสที่มันน่าจะผ่าน (สังเกตจากคนเยอะๆ) พอขึ้นไป คนแน่นอย่างกับปลากระป๋องแน่ะ จริงๆผมได้นั่งแหละครับ(ขึ้นก่อน) แต่ทำใจนั่งไม่ได้เลยลุกให้คนอายุเยอะกว่านั่งแทน เค้าก็ขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่ ผมก็งงว่าทำไมต้องอะไรขนาดนั้น พอได้ยืนก็เข้าใจเลยว่า การยืนบนรถบัสญี่ปุ่นนี้ ขาและแขนกับการทรงตัวต้องดีมากๆ รถกระชากและเบรคหัวทิ่มเหมือนกัน

อ้ะ นอกเรื่องไปไกลละ เข้าเรื่องดีกว่า ระหว่างยืนบนรถ ผมเกิดไม่แน่ใจว่า คันนี้ใช่หรือเปล่า ก็เลยถามผู้ชายคนข้างหน้า คนๆนี้ผมสังเกตแต่แรกๆละว่า ดูเหม่อๆนิ่งๆเซ็งๆ ถามเค้า เค้าก็ตอบว่า ยังไม่ถึง ให้รอก่อน เค้าก็ไปสถานีนั้นแหละ ผมเลยบอกว่า งั้นจะลงตามเค้า (ขอให้เข้าใจว่า สื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ แบบสุดติ่งเลยนะครับ)

สักพักเค้าก็หันมาถามผมว่ามาจากที่ไหน พอบอกไปว่า ไทยแลนด์ เค้าดูมีปฎิกิริยาทันที คุยได้ความว่า เค้าพึ่งไปเที่ยวไทยคนเดียวเมื่อ 6 เดือนก่อนนาน 3 สัปดาห์ และชอบเมืองไทยมาก เสื้อผ้าถูกสะใจ อาหารเผ็ดสะใจ บลาๆๆ

ทีนี้จะลงสถานีเกียวโตแล้ว เค้าก็บอกว่า เค้าจะไปโกเบคืนนี้ แต่จะแวะ ชินโอซาก้ากับผมก่อน อยากกินข้าวเย็นด้วย ถ้าผมไม่ติดอะไร ผมก็โอเคนะ เพราะว่างๆอยู่แล้ว สิ่งที่ผมแปลกใจอย่างแรกคือ เค้าลงทุนนั่งชินคันเซนมากับผมนะ ทั้งๆที่เค้าบ่นว่า แพง ปกติเค้่านั่งแต่ JR แล้วเค้าก็ซื้อตั๋วราคาประมาณ 1800 เยนมั้งครับ นั่งกันไป 15 นาที ก็มาถึงshin-osaka station

เล่าต่อ คห. ต่อไปครับ

รูปนี้คือ Naoya เพื่อนใหม่ที่เล่าถึงครับ