[กระทู้บ่นเฉยๆ+หาแนวร่วม] เบื่อคนที่ชอบฝากซื้อของ ซื้อของฝาก

ขอมาตั้งกระทู้ระบายหน่อยนะคะ อึดอัดมากค่ะ ถ้าใครไม่เห็นด้วยช่วยข้ามไปไม่ต้องตอบนะคะ ไม่อยากอารมณ์เสียเพิ่ม
และถ้าใครรู้สึกเหมือนกัน และมีวิธีเด็ดๆที่จะทำให้คนฝากซื้อของ เลิกฝากซักที มีวิธีพูดอะไรกลับไป หรือปฏิบัติตัวยังไงก็ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้ามากๆค่ะ

เรามาอยู่ต่างประเทศ คือไม่ได้มาเที่ยวนะ มามีครอบครัวอยู่นี่ที่ แต่เพื่อนบางคนชอบมาถามว่าจะกลับเมื่อไหร่หรอ ร้อยวันพันปีแทบไม่คุยกัน แต่จู่ๆมาถามถึงว่าจะกลับไทยเมื่อไหร่ (คือเรากลับไทยปีละสองครั้ง)
ไอเราตอนแรกก็ดีใจ แหม นึกว่าจะนัดกินข้าวหรืออะไร ที่ไหนได้ ฝากซื้อของค่ะ
ถามเราว่า จะกลับเมื่อไหร่หรอ จะฝากซื้อไอนี่ เราชอบใช้มากๆ ฝากหน่อยนะ
เราตอบว่า ได้ แต่รบกวนโอนเงินมาให้ก่อนได้มั้ยอ่ะ คือไม่มีเงิน (คือไม่มีเงินจะมาซื้อของฝากที่มันมากกว่าช็อกโกแลตหรือลิปติกแท่งละสามสี่เหรียญจริงๆนะ ทำงานงกๆ เงินเข้าบ้านก็เก็บไว้ให้ครอบครัว ปกติซื้อของฝากคนใกล้ตัวเป็นเครื่องสำอางเล็กๆน้อยๆ กับช็อกโกแลต ตลอด)
พอบอกเพื่อนแบบนั้น เพื่อนพูดกลับมาว่า เว่อร์ ไม่เชื่อหรอก ไว้ใกล้ๆกลับแล้วเดี๋ยวเราส่งรูปของที่อยากได้ให้ดูนะ...... เอ่อ สรุปคือตั้งใจจะให้ตูซื้อให้จริงๆใช่มะ -*- แล้วจะแบกกลับไปให้ยังไงหรอ กระเป๋าก็กะเอาไปใบเดียวเล็กๆเพราะกลับไปครั้งละแค่ไม่กี่สัปดาห์ ข้าวของตัวเองยัดใส่กระเป๋าก็เต็มแล้ว (คิดในใจ)
เพื่อนพูดมาเสร็จแบบนี้เราเลยตอบกลับไปว่า ไม่มีเงินจริงๆนะ (คือมันไม่มีเงินบวกไม่มีใจจะซื้อให้มันอ่ะค่ะ) แล้วเพื่อนก็เงียบไป แต่ได้ข่าวว่าไปด่าเราลับหลังว่าขี้งก ไม่เชื่อหรอกว่ามันไม่มีเงิน อยู่เมืองนอกไม่มีเงินได้ไง (โถอินี่ โลกแคบจัง คนต่างแดนไม่ได้ทำอาชีพพิมพ์แบงค์นะเห้ย)

หรืออีกกรณีนึง คุณเธอบ้าสะสมนิยาย มาบอกเราว่าอยากได้หนังสือเล่มนึง เป็นเล่มต้นฉบับที่พิมพ์เสร็จสดๆร้อนๆที่นี่ เพราะกว่าจะออกในไทยคงอีกซักพัก ช่วยดูให้หน่อยนะ ซื้อให้หน่อย
เราเลยถามกลับว่ามันจะออกช่วงไหนล่ะ ถ้าเราผ่านร้านหนังสืออาจจะแวะเข้าไปดูให้ได้
เค้าก็บอกรายละเอียดมา เราก็บอกว่าได้แต่ไม่รับปากนะ เพราะปกติวันๆทำแต่งาน แล้วก็เข้าแต่ซูเปอร์ซื้อกับข้าว ไม่ได้ผ่านร้านหนังสือหรือชอบเข้าร้านหนังสือเลย (คือเราพูดออกตัวป้องกันตัวเองไว้ก่อนกรณีที่เราหาหนังสือให้เค้าไม่ได้)
เค้าก็บอกว่า แวะดูให้หน่อยหน่า
เราเลยบอกว่า ได้ จะดูให้ แต่ช่วยโอนเงินมาให้ก่อนด้วยนะ (สูตรเดิม เงินมาของไป ตูไม่มีเงินเฟร่ย 555)
เพื่อนตอบกลับมา หรอ ไม่มีเงินจริงๆหรอ เหอะๆๆ (พิมพ์คำว่า เหอะๆๆ มาจริงๆนะ) อืม งั้นไม่เป็นไร พอดีเราอยากได้มากๆน่ะ เราชอบเรื่องนี้มากๆ ก็แค่อยากได้น่ะ
เราก็ใจเสียนะ แบบ ไม่เข้าใจกันเลยหรอ เห็นแก่ได้จัง แล้วบอกเค้าไปประมาณว่า คือถ้ามันไม่แพงอะไรมากก็จะออกให้ก่อนละกันนะ แต่ไม่รับปากเพราะปกติชีวิตประจำวันไม่ได้ไปเฉียดร้านหนังสือเลยแม้แต่น้อย
เค้าก็บอกว่า คงไม่ถึง 800 บาทหรอกม๊าง (ตีเป็นเงินไทย) ถ้าสูงกว่านี้ไม่ต้องซื้อให้ก็ได้
เราเลยบอกว่า โอเคจ้า แล้วก็พูดติดตลกว่า เดี๋ยวนะเธอ นี่สรุปคือ ฝากซื้อ หรือ ซื้อฝาก นะ ฮ่าๆๆ
เพื่อนตอบมาว่า เป็นของฝากให้เราเล็กๆน้อยๆหน่า ไม่สะเทือนขนหน้าแข้งเธอหรอก
เราเลยเซ็งมาก ทำไมคนเราเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้กันขนาดนี้หนอ แล้วเราก็หัวเราะกลับไป พร้อมบอกว่า ไม่มีเงินจริงๆจ้า ถ้าอยากได้ของฝากฟรีๆ เราซื้อให้ได้แค่ช็อกโกแลตจ้า มากกว่านั้นรบกวนโอนเงินมาล่วงหน้า หรือช่วยเตรียมเงินจ่ายเราตอนได้ที่เราซื้อของแล้วเอาเงินเราออกไปก่อนด้วยจ้า
แล้วชีก็ไม่ตอบอีกเลย ไม่รู้โกรธเราไปถึงไหนละ แล้วตัวเราก็มานั่งเครียดซะเอง

ใครมีวิธีช่วยขับไล่คนประเภทนี้ หรือพูดจายังไงให้คนพวกนี้หยุดคิดว่าเราต้องซื้อของให้เค้าเพราะเราอยู่ในประเทศที่มีของที่เค้าอยากจะได้บ้างคะ รบกวนแนะนำหน่อยค่ะ
เรื่องมันเล็กน้อยแต่เราก็เก็บมาคิดมากซะงั้น เห้อ ขอบคุณมากๆค่ะ ได้ระบายเป็นตัวหนังงสือแล้วก็สบายใจขึ้นหน่อยนึง