คุณแม่บ้านที่ย้ายติดตามสามีทำงานอะไรกันบ้างคะ

จขกท.พึ่งย้ายติดตามสามีมายังเมืองเล็กๆของประเทศอินโดนีเซียค่ะ เดือนกว่าแล้ว เหงาและเบื่อมาก

วันๆ ทำแต่กับข้าวแล้วรอสามีกลับบ้าน แต่บางครั้งอย่างเช่นวันนี้เค้าก็ต้องไปทำงานที่ต่างเมืองค่ะ

ก่อนหน้านี้ จขกท.มีงานประจำทำอยู่ที่กรุงเทพ และเป็นคนบ้างานมาก ข้าวปลาไม่กินเพื่อให้งานออกมาดีก็ทำได้ แต่ตัดสินใจย้ายตามสามี เพราะว่าเค้าอยากให้เรามาอยู่ด้วย และงานของเค้าในช่วงนี้แทบจะไม่ได้วันหยุดเลยค่ะ และจะเป็นแบบนี้ไปอีกหกเจ็ดเดือน ขนาดงานแต่งที่เมืองไทยยังต้องเลื่อน เพราะสามีหยุดไม่ได้อ่ะค่ะ

ตอนนี้เริ่มเบื่อและเหงามาก วันๆไม่มีสังคม อยู่แต่ในห้องเล่นแต่เนต พอใกล้ถึงเวลาสามีกลับบ้านก็เตรียมอาหารให้ทาน ชีวิตมีแค่นี้จริงๆ

ตอนนี้กำลังสับสนว่าควรจะกลับไปทำงานที่ไทยดีหรือเปล่า เพราะงานที่นี่หายากค่ะ ไม่ใช่เมืองใหญ่แถมพูดภาษาบ้านเค้าไม่ได้ เฮ้อ

เลยอยากรู้แม่บ้านท่านอื่นทำอะไรบ้างคะ มีกิจการหรือหางานทำอย่างไรบ้าง เผื่อจขกท.จะได้มีกำลังใจขึ้นบ้าง เพราะลึกๆแล้วก็อยากอยู่กับสามีค่ะ แต่รับชีวิตที่อยู่ไปวันๆไม่ได้

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

ความคิดเห็นที่ 1
เพื่อนร่วมงาน เป็นคนอินโดเหมือนกันค่ะ เขามาอยู่ที่เยอรมัน ( ไม่เกี่ยวกับคำถามเลย อิอิ )

ดิฉันทำงานที่ร้านอาหารไทยค่ะ ลองไปสมัครที่เขาใช้ภาษาอังกฟษในการทำงานก็ได้นิคะ
ภาษาบ้านเขาน่าจะยากเอาการ หรือหางานที่ทำทางเนตไหม

หรือจะ เพ้นท์เล็บดู วาดภาพ เขียนหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง แชท เม้ากะเพื่อน โอ้ย น่าสนุกดีเน๊าะ
ว่างๆ คุยกันได้นะคะ หลังไมล์มาก็ได้


ตอบกลับความเห็นที่ 1
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 2
จะสมัครงานบ้านเค้า ต้องได้ภาษาเค้าค่ะ หรือนอกจากเราจะมีข้อได้เปรียบ อย่างเป็นบริษัทที่ต้องติดต่อไทย หรือเป็นด้านที่คุณ จขกท. มีประสปการณ์ตรงและมากกว่าคนของเค้าเอง

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก้อยังไม่ง่ายค่ะ เพราะเป็นภาษาที่สาม งานพวกบริษัทส่วนมากใช้ทั้ง พูด ฟัง อ่าน เขียน การเขียนสำคัญ ส่วนมากเค้าจะรับคนชาติเค้าเอง เพราะคนต่างชาติ ต่อให้ภาษาเก่งมากมาย การเขียนก้อคงไม่เพอร์เฟคเท่า เพราะฉะนั้น งานออฟฟิสหาลำบากหน่อย

เราเคยทำงานให้จิมทอมสัน ยุโรป มาก่อนค่ะ ได้งานเพราะเอาภาษาไทยมาเป็นข้อได้เปรียบ ตอนนี้ย้ายที่อยู่ บวกมีลูก หางานใหม่ยากมากมาย เนื่องจากลูกไปอนุบาลแค่ครึ่งวัน ไม่ค่อยมีงานพาร์ทไทม์ดีๆ สำหรับแม่ลูกอ่อน

ทำงานมาตั้งแต่เรียนจบเหมือนกัน ชอบทำงานค่ะ ตอนย้ายมาอยู่เยอรมันแรก ๆ เราได้งานทำหลังจากแต่งงานได้แค่สองอาทิตย์ แต่ตอนนี้ หางานมาได้เกือบครึ่งปีแล้ว ท้อใจเหมือนกัน แต่ก้อสู้ หาต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ ไปสัมภาษณ์มาสองที่ คำตอบคือ overqualified ฟังแล้วเซ็ง เรียนมาเยอะไป เลยต้องตกงานอยู่บ้าน


ตอบกลับความเห็นที่ 2
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 3
ตำแหน่งใหญ่ค่ะ floor manager


ตอบกลับความเห็นที่ 3
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 4
เข้ามาให้กำลังใจครับ

ผมเข้าใจ อารมณ์คุณ จขกท.แจ่มแจ้งเลยครับ 


ตอนย้ายตามภรรยามายุโรปใหม่ๆ ยังไม่ทำงาน เพราะภาษาไม่ดี แต่ก็ไม่ได้ไปเรียนเพราะอยู่หมู่บ้านเล็กๆใบขับขี่ไม่มี

แฟนไปทำงาน เวลาว่างเยอะ ให้อยู่บ้านทั้งวัน เครียดนะครับ ผมเลยออกไปวิ่ง ออกกำลังกายตอนเช้า บ่ายๆอ่านหนังสือ 

ญาติของแฟนคงเห็นผมชอบออกกำลัง เลยให้ยืมจักรยานมาปั่น วันใหนแดดผมก็ปั่นไปเรื่อย ทำความรู้จักพื่นที่ เย็นๆผมก็ปั่นกลับ

วิ่งบ้าง ปั่นจักรยานบ้าง จนเดี๋ยวนี้ติดเป็นนิสัย

กิจกรรมอีกอย่างที่ผมชอบ คือถ่ายรูป ผมไม่มีกล้องแพงๆ เลนส์ดีๆ 

แค่บันทึกความทรงจำด้วยภาพ 

ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ผมมีงานประจำต้องทำ แต่ถ้ามีเวลาว่าง ผมก็ยัง วิ่งจ๊อกกิ้งบ้าง ปั่นจักยานบ้าง ถ่ายรูปบ้าง แล้วแต่อารมณ์และสภาพอากาศ 

ซึ่งที่ผมเล่ามานี้ ที่เมืองไทยผมไม่คิดที่จะทำเลย

ลองให้เวลากับตัวเองดูซิครับ ว่าตัวคุณเองชอบทำอะไรก็ลองเริ่มทำมันดู อย่าคิดแต่เรื่องจะหางานครับ ยอ่งคิดยิ่งเครียดครับ


ตอบกลับความเห็นที่ 4
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 5
ลองหาี่เรียนสำหรับผู้ใหญ่สิค่ะ เรียนอะไรก็ได้ที่เราชอบ มีเพื่อนคนหนึ่งเค้าต้องย้ายเมือง ตอนไปใหม่ๆไม่รู้จักใครเลย ก็อาศัยไปสมัครเรียนแบบนี้ค่ะ ตอนนี้ก็กว้างขวางขึ้น มีเพื่อนเพื่มขึ้น


ตอบกลับความเห็นที่ 5
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 6
ไม่ไปเรียนภาษาก่อนล่ะคะ

เรียนภาษากว่าจะเก่ง อ่านออกเขียนได้ ต้องไปเรียนทุกวัน วันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสองสามชั่วโมงติดต่อกันสองถึงสามปี

ถ้าหากติดตามสามีไปอยู่สักสี่ปี เรียนภาษาอย่างเดียวก็หมดเวลาแล้วค่ะ

ตอนนี้อินโดนีเซียเป็นตลาดใหญ่มากแห่งหนึ่งของโลก เป็นประเทศที่เนื้อหอมมาก รู้ภาษาเค้าไว้น่าจะมีประโยชน์นะคะ

หรือถ้าไม่ก็เรียนภาษาอังกฤษหรือเรียนอะไรอย่างอื่นก็ได้ ได้ความรู้แล้วยังได้เพื่อนอีกด้วย

(ปอลิง อิฉันก็ใกล้ๆจะสี่สิบแล้ว แต่คาดว่าปีหน้าคงต้องย้ายตามสามีไปต่างประเทศเหมือนกัน ทำใจไว้แล้วว่าต้องเรียนภาษาร่วมกับเด็กคราวลูก ฮ่าๆ)


ตอบกลับความเห็นที่ 6
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 7
อยู่ว่างๆหาที่เรียนภาษาเพิ่มเติมเลยค่ะ เดี๋ยวจะมีเพื่อนใหม่ๆเข้ามาค่ะ รวมถึงพวกฟิตเนส สปอร์ตคลับต่างๆ ก็ไปแจมเลยค่ะ เข้าอินเตอร์เน็ต ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ คนเคยทำงานมาพอมาอยู่สบายแบบนี้ จะเกิดอาการน่าเบื่อไมม่มีอะไรทำ
เราเองก็เคยมีความรู้สึกแบบคุณ จขกท ค่ะ แต่ก่อนบ้างานเหมือนกัน พอต้องหยุดทำงาน แล้วย้ายไปอยู่ต่างประเทศแถบชานเมืองเจอคนที่พูดอังกฤษไม่ได้ ก็สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง ครั้นจะหาทำงานแถวนี้ก็ไม่ได้ติดปัญหาแบบเดียวกันเลยค่ะ เราไม่ได้ภาษาที่สาม พอหลังจากไปเรียน เราก็ได้เพื่อนมาหลายคน พอมีเพื่อนปั๊บ หลังๆไม่เหงาแล้วค่ะมีแปลนตลอด


ตอบกลับความเห็นที่ 7
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 8
ทำงานฝีมือ เคยเรียนสมัยมัธยม แค่ะๆ ออกมาใช้ เช่นงานถัก นิตติ้ง โครเช่ หรือ อะไร อีก เยอะๆ ทำใช้เองที่บ้าน ขายทางเน็ต ลองดู นะ ค่ะ.... หรือไปเรียนหาเพื่อน ก่อน และเพื่อนบ้าน ลองไป สัมมนา หรือ ลองหาช่องทางดู เอาของไทยไปขายที่นั่น ..เอาใจช่วย ค่ะ


ตอบกลับความเห็นที่ 8
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 9
ส่วนเราทำงานร้านขายเสื้อผ้าวัยรุ่นค่ะ ตามสามีมาอยู่ยุโรป


ตอบกลับความเห็นที่ 9
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 10
ผมทำงานที่อินโดนีเซียมาหลายปีแล้วครับ หลังไมค์มาซิครับ เผื่อจะช่วยแนะนำให้รู้จักคนไทยที่นี่


ตอบกลับความเห็นที่ 10
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 11
โอ เราเข้าใจนะ พอบอกว่าอินโดแต่เมืองเล็กๆ มันไม่มีอะไรให้ทำอย่่างที่ใครๆบอกมาด้านบนหรอกค่ะ จขกท ถึงเหงา และว่างเปล่า ทางที่ดี เรียนภาษาเค้าแหละค่ะ แล้วออกมาพูดคุยกะเพื่อนบ้านบ้าง (แม้ จะไม่ค่อยมีน่ะแหละ) แล้วบิกสามีให้หาเวลาให้ชั้นบ้าง ไม่งั้นชั้นจะกลับเมืองไทยแล้วนะยะ


ตอบกลับความเห็นที่ 11