พวกพี่ๆเพื่อนๆ been there done that ที่ไหนกันมากี่ประเทศหรือกี่รัฐในเมกา แล้วมีเรื่องราวประทับใจที่ไ

มีกระทู้ก่อนหน้านี้ไม่นาน.......H12408527

" กระทู้ที่ถามถึงพี่ Been there,done that หายไหนอ่ะครับ กดเข้าไปไม่ได้ "

ถัดจากกระทู้นี้ลงไปข้างล่าง ประมาณ 7 กระทู้

ผมโพสต์ไปเองแหละครับ แต่เค้าตกลงลบกันไป เพราะมันไม่เกี่ยวกับเนื้อหาอ่ะครับ

แต่อันนี้เกี่ยวโดยตรงเลย พี่ Detente ไป been there done that ที่ไหน มีไรน่าสนใจเล่าสู่กันฟัง

ไหมครับ :)

เคยอยู่ยาวที่ชิคาโก้ OKC และ CA ชอบทุกที่ที่เคยอยู่ค่ะ
ไปเที่ยวแล้วเกือบทุกประเทศในยุโรปค่ะ ส่วนใหญ่ไปเองค่ะ ที่ชอบมาก ไปมาหลายครั้งและจะไปอีกเรื่อยๆ คือออสเตรีย
ที่ไปแล้วเบื่อคือสก็อตแลนด์
ประสบการณ์ไม่ดีมีบ่อยเพราะเราเก็บของไม่ดีเองค่ะ ขี้ลืมด้วย เคยทำตั๋วสวิสพาสหายตั้งแต่วันแรก และปีที่แล้ว โดนล้วงกระเป๋าที่ปรากหมดไปห้าหมื่นกว่าบาท
ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ

มีวาสนาได้ไปแค่เขมร คนเขมรใจดีนะ
อยากคุยด้วยคนอ่ะ

มีโอกาสได้ไป internship 1 ปี ที่ new hampshire ค่ะ ถึงจะเป็นเมืองเล็กๆ แต่ประทับใจมากค่ะ ยิ่งหน้าหนาวทรมานมาก วันที่หนาวที่สุดอุณหภูมิประมาณ -32 องศาค่ะ ประทับใจอีกอย่างคือมัน free tax ของถูกมาก ค่าครองชีพก็ไม่แพง

97 เมือง 21 ประเทศครับ

BTDT เกือบทุกๆประเทศทั่วโลก แต่ที่อินเดียนั้นมีทั้งเกลียดและประทับใจ เลยต้องนำมาให้ดูครับ


http://www.youtube.com/v/uqs5Jhc79KE

เคยไปเที่ยวเกาะโบรา โบรา ที่ French Polynesian มาค่ะ ตอนนั้นทำงานโรงแรม Four Seasons อยู่ก็เลยได้สิทธิใช้ห้องพักฟรีของพนักงานที่ Four Seasons Bora Bora สิทธิพนักงานได้ห้องพักรวมอาหารเช้าฟรี แต่ตั๋วเครื่องิบนไม่ฟรีต้องซื้อเองค่ะ หุหุ เว็บไซส์ของโฟร์ซีซั่น Bora Bora นะคะ http://www.fourseasons.com/borabora/ สวยมาก เหมือนสวรรค์เลยค่ะ ได้ซื้อทัวร์ไปดำน้ำดูปะการัง ไปดู sting ray แล้วก็เห็น Lemon shark ด้วยค่ะ โลกใต้ทะเลที่เกาะโบรา โบร่า สวยมาก ขนาดดิฉันดำแค่ผิวน้ำก็เห็น ทุกอย่างสวยมาก การเดินทางจากประเทศไทยต้องต่อเครื่องบินหลายทอดเหมือนกัน ดิฉันบินของการบินไทยค่ะ จากกรุงเทพบินไปโอ้คแลนด์ (Oakland) นิวซีแลนด์ แล้วก็เปลี่ยนเครื่อง จากนิวซีแลนด์ต่อไปลง ตาฮิติ (Tahiti) French polynesian. แล้วก็จาก Tahiti ต้องหาที่พักหนึ่งคืน ต้องต่อเครื่องบินเล็ก ของ Air Tahiti ไปเกาะ โบรา โบร่า แล้วพอถึงเกาะโบรา โบร่า ก็ต้องนั่งเรือของโรงแรมไปที่รีสอร์ทที่เราไปพักค่ะ ตอนที่ไปพักช่วงนั้นมีข่าวเตือนสึนามิแถวหมู่เกาะฟีจิด้วย ก็กลัวเหมือนกันแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนการทำวีซ่าดิฉันต้องขอวีซ่าเข้าสองประเทศคือ วีซ่าไปโบรา โบร่า ต้องขอที่สถานฑูตฝรั่งเศสที่กรุงเทพ แล้วก็ต้องขอวีซ่าเข้านิวซีแลนด์ด้วย เพราะว่าขากลับเครื่องบินมาลงที่โอ้คแลนด์ แล้วต้องต่อเครื่องการบินไทยกลับในวันถัดไป ก็เลยต้องหาโรงแรมนอนที่โอ้คแลนด์อีกหนึ่งคืน ถ้าใครได้มีโอกาสได้ไปเที่ยว ครั้งหนึ่งในชีวิต ขอแนะนำเลยค่ะ

Sting Ray ค่ะ

รูปนี้ถ่ายจากที่พักตอนใกล้ค่ำค่ะ

จริงๆ แล้วคำว่า "Been there, done that" เป็น slogan ของเมือง Moab, Utah นะคะ ลองดู link นี้นะคะ เผื่อว่าจะสนใจไปเที่ยวแบบนั้นบ้าง...สนุกดีนะคะ

http://www.discovermoab.com/archesnationalpark.htm

สวัสดีคะคุณ BlackmagicW

ได้ไปมาแล้วคะ เนชั่นแนล พาร์คที่คุณว่า ขับตะลุยกับแฟน 2 คนคะ ตอนนั้นยังไม่มีเด็กๆ

ต้องขอโทษด้วยที่ไป ซาน ฟราน แล้วไม่ได้ติดต่อไป เกรงใจจริงๆคะ

สรุปว่าลูกชายชอบไอติมร้าน fenton's มาก บอกให้แม่ย้ายบ้านมาอยู่ข้างๆ ร้าน ได้พาเค้าไปกินที่ oakland กับ vaccaville คะ แต่โดยรวมทาน baskin บ่อยสุด เพราะอยู่ห้างจากบ้านไปแค่บล็อคเดียว เลยทานทุกเย็น ปรากฏว่ากลับมาไทย กลมทั้งแม่ ทั้งลูกคะ สรุปว่า ไปกิน ไปเที่ยวอยู่ 2 เดือนคะ เด็กๆ ชอบมาก บอกให้ปีหน้ากลับไปใหม่

แล้วคุยกันนะค่ะ :-)

คุณ blackmagic พวกเราทานด้วยความทรมานคะ มีเจ้าตัวเล็กคนเดียวที่ตั้งใจว่าจะมาทานไอติม อร่อยอยู่คนเดียวจนหมดคะ

ปล. ต้องขอโทษ จขกทด้วยนะค่ะ มาขอยืมเนื้อที่ในการทักทายหน่อยคะ

ภาพบนที่ vaccaville คะ ส่วนภาพล่างที่ร้าน oakland กลับไปคราวนี้ ร้านใหญ่ขึ้น คนเยอะขึ้นมากกกกก สมัยก่อนจำได้ว่าเป็นเก่าๆ เล็กๆ คนไม่เยอะแบบนี้เลยคะ

เทศกาลบอลลูนระดับโลกที่ินิวเม็กซิโกค่ะ ได้ขึ้นบอลลูนด้วย แอบแพง แพงกว่าตั๋วเครื่องบินญี่ปุ่นไทยแลนด์อีก 555

แล้วก็ได้ไป sandia peak มันก็ไม่ได้อะไรเหวอหวา ก็แค่กระเช้าข้ามภูเขา แต่คือแบบรัฐไร จะมีอะไรให้ประทับล่ะนิวเม็กซิโก แต่ได้สัมผัสก็ประทับค่ะ

แล้วก็ชอบอีกแบบคือ ชอบดูเทนนิส ต้องเอาแกรนด์สลัมต่างๆ ด้วยนะ ชอบๆ ชอบแบบนี้อะ สถานที่ก็แล้วแต่เน๊อะ ไม่ต้องบอก อิอิ

ข้ามไปชายแดนมาเลเชีย
ประทับใจระบบถนน มุ่งสู่เมืองใหม่ปุตราจายา
ถ้าจำไม่ผิด สองข้างทางมีต้นสักปลูก และได้รับการดูแลบำรุงรักษาอย่างดี
เป็นป่าสองข้างทางที่สวยงาม คล้ายป่าสักบนเส้นทาง
มุ่งสู่ตัวเมืองแม่ฮ่องสอนในปัจจุบัน

อยู่เมืองไทย 23 ปี ฝรั่งเศส 3 ปี ครึ่ง อเมริกา 34 ปีแล้วค่ะ
เทีี่่ยวทั้งหมด 22 ประเทศ
ในอเมริกานี่ เที่ยวเกือบทั่ว เหลือแค่ 8 รัฐที่ยังไม่ได้ไป
(Delaware, South Carolina, Alabama, Idaho, Rhode island, Mississippi)
และยังไปไม่ถึงดินแดนเมืองขึ้นต่างๆ เช่น ปอร์โตริโก Virgin Island, Guam, Saipan ฯลฯ

ในแคนาดา เหลือแค่ 4 จังหวัด ที่ยังไปไม่ถึง (Prince Edward Island, Newfoundland-Labrador & Nunavut & NW Territory)

~~~~~~~~~~~~~~

ทีเที่ยวสนุกที่สุด ประทับใจที่สุด ติดใจที่สุด คือตุรกี รองลงมา ก็ญี่ปุ่น และแคนาดา
ที่เที่ยวที่รู้สึกปลอดภัย ไม่กลัวอะไรเลยก็ ญี่ปุ่น ตุรกี และแคนาดา

ที่ติดใจตุรกีที่สุดนั้น มีถูกใจหลายประการคือ คนน่าใจดีเป็นมิตรมาก อาหารอร่อยถูกปาก
สถานท่องเที่ยวสวยงามหลากหลาย ค่าใช้จ่ายก็ยังไม่แพงมากนัก

~~~~~~~~

ญี่ปุ่นคนใจดี น่ารัก เดินทางสะดวก ปลอดภัย อะไรๆทันสมัย ล้ำหน้าอเมริกาไปไกล
แต่อาหารไม่ถูกปาก กินอาหารญี่ปุ่นได้ 2 3 วันก็เบื่อแล้ว ค่าใช้จ่ายแพงมากด้วย

~~~~~~~

ในอเมริกานี่ ชอบเที่ยวทางตะวันตก แถบเทือกเขาร้อกกี้ เช่น Montana - Colorado - Wyoming - Utah - Arizona
-National Parks ต่างๆ
และทางเหนือของคาลิฟอร์เนีย และ อลาสก้า
อยากไปอยู่อลาสก้ามากๆเลยค่ะ

อ่านหัวข้อกระทู้แล้วนึกว่า จขกท ใช้คำเฉพาะซะอีก
ที่ประทับใจคือ backpack คนเดียวไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์

แวะมาแชร์เรื่องท่องเที่ยว ในฐานะคนเดินทางคนหนึ่งซึ่งเพิ่งกลับเข้ามาถึง
ประเทศไทยหมาดๆ

ขอแสดงความคิดเห็นในแนวกว้างมากๆ ว่า การเดินทางนั้นเป็นสิ่งที่มีคุณ
ประโยชน์ต่อมนุษยชาติมากมายมหาศาล เพราะตั้งแต่อดีตกาลจนถึงปัจจุบัน
ถ้าคนเราไม่ได้ออกเดินทาง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลต่างๆ เช่น การหาแหล่ง
อาหาร แหล่งทำมาหากิน แหล่งตั้งถิ่นฐานบ้านเมือง หรือเดินทางเพื่อ
ออกล่าอาณานิคม เดินทางเพื่อเสาะหาดินแดนใหม่ๆ เดินทางเพื่อการงาน
เดินทางเพื่อการศึกษา เดินทางเพื่อติดต่อแลกเปลี่ยนค้าขาย เดินทาง
เพื่อผจญภัย

หากไร้ซึ่งการเดินทางตามเหตุผลที่กล่าวมาอย่างย่อข้างต้นแล้ว
โลกเราคงไม่มีสิ่งเหล่านี้ เช่น

เส้นทางสายไหม, พระพุทธรูป, นครวัด, บรมพุทโธ, เมืองบาธ, เส้นสปาเก็ต
ตี้

พวกเราคงจะไม่ได้ดื่มชากาแฟกันอย่างแพร่หลายในทุกวันนี้, เมืองไทย
คงไม่มีสะเต๊ะ ไม่มีแกงมัสมั่น ไม่มีข้าวมันไก่ ไม่มีขนมจีบ ซาละเปา

ไม่มีเมืองท่าอย่างอิสตันบูล, ปีนัง, มาเก๊า, เมละกา, กาลล์/กอลล์, ไม่มี
ศิลปะโมกุล (มุกาล)

มันฝรั่งคงจะไม่ได้ถูกนำออกมาจากทวีปอเมริกาใต้ซึ่งจะทำให้ยุโรป
ในช่วงหลังสงครามโลกลำบากกว่าที่เป็นมาในเรื่องอาหารการกิน
และคงไม่เกิด เฟร็นช์ ฟรายด์

เมล็กกลมๆ ดำๆ เล็กๆ เช่นพริกไท คงไม่เคยเป็นของมีค่า

ประเทศไทยคงไม่มีถนนราชดำเนิน ไม่มีการปะปา การไฟฟ้า การรถไฟ

แรงบันดาลใจในการสร้างเครื่องบินคงไม่มี หรือโลกเราคงไม่เคยมี
เครื่องบินคองคอร์ด หรือ เซอร์ริชาร์ด แบรนสัน คงไม่คิดที่จะกระหาย
ทำให้ฝันเป็นจริงในเร็วๆ วันนี้ โดยการเปิดเที่ยวบินพานิชย์ของเวอร์จิ้น
แกแล็คติค เพื่อพาผู้โดยสารออกไปเที่ยวในอวกาศ

ถ้าไร้การเดินทางและการเดินทางมิใช่สิ่งสำคัญสื่อต่างชาติหลายสำนัก
คงไม่ตีพิมพ์ข่าวที่ว่า นางฮิลลารี่ คลินตัน รมต.ว่าการกระทรวง ตปท.
ของสหรัฐอเมริกา เป็น รมต.ว่าการกระทรวงนี้คนแรกของสหรัฐฯ ที่ทำ
สถิติไปเยือนประเทศทั่วโลกมาแล้วสูงสุดในประวัติศาสตร์การเมืองสหรัฐฯ
ราวๆ 100 กว่าประเทศ แซงหน้านางแมเดอลีน อัลไบร์ท อดีต รมต.
ว่าการกระทรวงเดียวกันของประเทศเดียวกันที่เคยทำสถิติเอาไว้ 90 กว่า
ประเทศ

และถ้าปราศจากการเดินทางระหว่างมนุษยชาติในเรื่องของการเรียน
ประเทศสหรัฐอเมริกาในทุกวันนี้คงจะไม่มีประธานาธิบดีที่เป็นชาวผิวสี
คนแรกในประวัติศาสตร์ของประเทศ อย่างพณฯท่านบารัค โอบาม่า
เพราะพ่อกับแม่ของท่านปธน. คงจะไม่ได้มาพบกัน และ ถ้าปราศจาก
การเดินทางอีกเช่นกัน ท่านปธน.โอบาม่า คงจะไม่ได้เป็นบุคคลสำคัญ
คนพิเศษซึ่งชีวิตของท่านผูกพันและเชื่อมโยงกับสามทวีปของโลก

สำหรับตัวเราเอง การที่ได้ออกจากบ้านไปซื้อกาแฟที่หน้าปากซอย เราก็
เรียกว่าไปเที่ยวไปเปิดหูเปิดตา ไปพบปะผู้คนแล้ว หรือแค่การออกไป
เดินเล่นในตลาดสด เราก็นับว่าเป็นการออกเดินทางเช่นกัน

//หวังว่าคุณหน้าตัวผู้คงจะไม่ว่าอะไรที่เรามาแชร์แบบกว้างๆ มาก
สำหรับตัวเรา การจะได้ไปมากี่เมือง กี่ประเทศ ไม่สำคัญหรอก แต่ที่สำคัญ
ที่สุด อยู่ที่ว่าเมื่อเราเดินทางจบในแต่ละทริปแล้ว เราได้อะไรกลับมาบ้าง
ได้เรียนรู้อะไรบ้างระหว่างทาง หรือการได้พบคนใหม่ๆ ที่น่าสนใจระหว่าง
ทาง บทสนทนากับคนแปลกหน้าต่างชาติต่างภาษา การสังเกตพฤติกรรม
ของคนชาติต่างๆ อาหารการกิน วัฒนธรรม ศิลปะ

สิ่งเหล่านี้มีค่ามากมาย เพราะทำให้เราไม่ยึดติด ทำให้ใจเปิด ไม่ยึดถือว่า
สิ่งต่างๆ จะต้องมีแบบแผนตายตัวเสมอไป เพราะในโลกกว้างใบนี้
มีผู้คนอาศัยอยู่มากมายหลายพันล้านคน ซึ่งแต่ละคนไม่สามารถคิดเหมือน
กันได้ ไม่สามารถมีประสบการณ์เดียวกันได้ เพราะคนทุกคนแตกต่างกัน

การเดินทางก่อให้เกิดการยอมรับวัฒนธรรมอื่น รับอาหารอื่น และรับความ
คิดของผู้อื่นว่าแตกต่าง และไม่จำเป็นต้องก้าวก่ายกัน

ตั้งแต่เดินทางมา อาหารที่อร่อยที่สุดที่เราเคยรับประทาน คืออาหารพื้นเมือง
ของประเทศต่างๆ ที่ทำโดยคนท้องถิ่นนั้นๆ แบบเรียบๆ ง่ายๆ ชาวบ้าน
ชาวบ้าน ใช้วัตถุดิบในท้องถิ่น พื้นบ้าน

เช่นเนื้อย่างห่อใบชะพลูจากหาบข้างทางในเมืองฮอยอัน เวียตนาม, สะเต๊ะ
จากหาบข้างทางปิ้งเตาถ่านเก่าๆ ในเมืองยอร์กยาฯ อินโดฯ , อาหารบ้านป่า
ปรุงด้วยพืชผักท้องถิ่นที่ปราจีนบุรี ประเทศไทย

___________________________

ท้ายนี้ขอกราบสวัสดีคุณ Detente คห. 1 ด้วยค่ะ

และหากไร้ซึ่งการออกเดินทางผจญภัยแล้ว คงจะไม่มีคนค้นพบ
สถานที่เลื่องชื่อของโลก เช่น นครวัด และ มาชู พิชชู เป็นต้น
ซึ่งในกาลครั้งหนึ่งเคยสูญหายไปเป็นเวลาหลายร้อยปีด้วยค่ะ

คนเราหน่ะค่ะ แรงบันดาลใจในการเดินทางแต่ละทริป อาจจะมาจากแค่
ความประทับใจในหนังสือที่อ่าน หรือ ความประทับใจในภาพยนตร์ที่ชม,
ความประทับใจในสถาปัตยกรรม, หรือความประทับใจในการชมซี่รี่ส์
แค่เรื่องเดียว หรือความประทับใจในนักร้องแค่คนเดียว มิฉนั้นแล้ว
คนไทยคงไม่แห่ไปเที่ยวเกาหลีใต้ กันอย่างมืดฟ้ามัวดิน อย่างเช่นที่
เป็นมาหลายปีที่ผ่านมา เพราะกระแสตามรอยซีรี่ส์เกาหลีหรอกนะคะ

หรือ บางคนเดินทางเพราะเหตุผลเพื่อที่จะไปทำศัลยกรรมแค่นั้นเอง
มิเช่นนั้นแล้วคงไม่มีแพ็คเกจทัวร์ศัลยกรรมจากไทยไปเกาหลีใต้
หรือ แพ็คเกจทัวร์แปลงเพศจากประเทศฝรั่งไปภูเก็ต หรือ กรุงเทพฯ

หรือทัวร์สปาชีวาศรม หรือแม้แต่เซ็กซ์ทัวร์ของนักท่องเที่ยวไทยบางกลุ่ม
ที่จัดไปเวียตนาม (ดังที่เคยมีกระทู้เกี่ยวกับเรื่องทัวร์นี้มาเป็นเรื่องพูดคุย
กันในห้องบลูแพลเน็ตเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะ)

หรือบางครั้งคนเราเดินทางเพื่อไปกินอาหารแปลกๆ ใหม่ๆ หรือ เพื่อ
ไปช้อปปิ้งที่เสิ่นเจิ้น แค่นั้นเอง

มีกระทู้ถามถึงทีเดียว คุณ BTDT ไม่กล้าลงชื่อเลยทีเดียว
แต่ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราจำสำนวนการเขียนกระทู้และเลข ticket ID ได้

คนอื่นไปนู่นนี่กันมาเยอะเลย
ของเรามีแต่ไปเรียน เรียน เรียน แล้วก็เรียนเป็นส่วนมาก (NZ, US,UK)
ถึงจะเรียนไปเที่ยวไป แล้วก็เที่ยวล้วนไม่ค่อยเยอะ (Europe)

ตอนนี้อยากไป South Africa และ South America มาก ๆ เพราะว่าไปมีเพื่อนจากตอนเรียนโทไว้เยอะ โฆษณาไว้ซะน้ำลายหก ขอเก็บเงินและเก็บยุโรปให้ครบก่อน

ฝรั่งเศสเป็นอีกประเทศที่ชอบมันทุกเมืองที่เคยไปเลยค่ะ เพราะว่าชอบอาหาร ภาษา และสถาปัตยกรรม นี่ก็กำลังจะไปเก็บตกเมืองที่ยังไม่เคย เที่ยวแบบเพลนเองเดินเองไม่ง้อทัวร์ มีทั้งตะลุยเที่ยวแล้วก็แบบไป chillax ชอบมาก ^^

รูปเดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะมาแชร์นะคะ ที่ทำงานไม่มีรูปง่ะ

จขกทต้องได้ไอเดียจากการอ่านกระทู้นี่เยอะแน่เลย แพลนเที่ยวได้อีกนาน ^^

เหลือเชื่อว่ามาอยู่อเมริกาผ่าน 40 ปี มา 7 วันแล้ว
ที่ประทับใจก็ Nederland ครับ เพราะ ชอบคนขี่จักรยานกันเยอะ แปลกตาดี เมื่อเทียบกับอเมริกา
แต่ที่ประทับใจมากๆอีกแห่งหนึ่งคือไต้หวันตอนเป็นหนุ่มๆ

คุณ : newcomer (gpvtu2009)
จากหาดใหญ่ไปมาเลย์ ผมคิดว่าเป็นอีกประเทศหนึ่งที่ออกจะล้าหลังและคิดว่าเป็นมาเลย์แล้ว พอถึงมาเลเซียจริงๆกลายเป็นว่าเขาดีกว่าเราเยอะมาก โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับตอนที่ผมเรียนมัธยมต้น

คุณ : newcomer (gpvtu2009)สังเกตไหมผมเคยพูดถึงเรื่องนี้มาสองหนแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะประทับใจที่ไดัพบเห็น หรือแสดงอาการ... อิอิ

ความคิดเห็นที่ 24
ได้อ่านแล้วครับ
ครั้งหลังสุดผมไปมาเลเซีย เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
แต่คุณอิสวาสุ เพิ่งไปมา คงเห็นความเปลี่ยนแปลงใหม่ๆกว่าผมแน่ๆ

ความคิดเห็นที่ 24 เพิ่มเติม....
ปีที่ผมไป เมืองใหม่ปุตราจายา ของมาเลเซีย ยังดูไม่เรีบยร้อย
ต้นไม้ยังไม่โต ยังต้องมีไม้ค้ำยัน ช่วยพยุงไม่ให้ล้ม เห็นทั่วไปในเมือง
แต่หลายกิโลก่อนเข้าสู่เมือง ได้เห็นความสวยงามของสวนปาล์ม
ที่ปลูกบนเนินเขาไม่สูง มองไกลๆ เหมือนทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ ในยุโรปทีเดียว

ได้เห็นฟาร์มเลี้ยงม้าที่สะอาดมาก นั่งรถหลายนาทีกว่าจะผ่าน
รั้วไม้ทาด้วยสีขาว เหมือนฟาร์มม้าของเศรษฐีใน Lancaster, Va
ไม่ไกลจากบ้านคุณอิสวาสุนั้นแหละ

นึกในใจว่าเกษตรกรมาเลย์ ไปไกลกันขนาดนี้แล้วหรือ
ขณะที่คอกวัวคอกควายของไทยเรา
ยังเป็นคอกวัวคอกควาย ที่ผมเคยเห็นแต่อ้อมแต่ออด
ถามไปถามมาได้ความว่า เป็นฟาร์มสัตว์ของมหาวิทยาลัยอะไรจำไม่ได้
ไม่ใช่ของเกษตรกรทั่วไป คงจะเป็นฟาร์มสาธิตอะไรประมาณนั้น
เลยเลิกอิจฉาเขา ไปได้เรื่องหนึ่ง

เคยขับรถจาก Los Angeles ไป Philadelphia และต่อไปหาเพื่อนที่ NewYork ขาไป2คน
ขากลับคนเดียว ไม่ค่อยได้เที่ยว (เพราะตอนนั้นไม่มีตังค์มีแต่รถคู่ชีพ) แต่ก็ได้เห็นอะไร
หลายอย่าง นานมากแล้วครับช่วงนั้นน้ำมันซูปเปอร์ยัง 25 เซ็นต์ต่อแกลลอนอยู่ ถ้าจำไม่
ผิดน่าจะราวๆปี 71 ผมยังถือใบขับขี่รูปถ่ายด้านข้างอยู่

อีกเรื่องที่ภูมิใจคือได้มีส่วนช่วย(เขียนเมนู)ในการเปิดร้านอาหารไทยที่คิดว่าเป็นร้านแรกในเมกา
คิดว่าปี70 มั๊ง

การเดินทางที่ตื่นเต้นและประทับใจที่สุด คือ การเดินทางโดยรถ greyhoud 3,000 กว่าไมล์คนเดียว (ตอนนั้นอายุ 22 และพึ่งมาถึงอเมริกา) จาก Seattle ไป Boston ครับ โดยใช้เวลาเกือบ 3 อาทิตย์ในการเดินทาง นั่งรถเมล์จนตูดแฉะ ฮ่าๆๆ ได้เห็นภูมิประเทศที่แตกต่าง ความงดงามของธรรมชาติ และมิตรภาพในการเดินทางจากผู้คนในแต่ละรัฐที่ได้พบเจอ ผมผ่านเมืองไหน ชอบเมืองไหนก็แวะครับ ได้ผ่านรัฐที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ไปอย่าง Wyoming, Idaho, South Dakota, North Dakota, etc. และไม่คิดว่าที่อเมริกา จะมีอะไรที่บ้านน๊อกกบ้านนอกกอย่างเมืองไทย ในรัฐ North & South Dakota อย่างถนนลูกรัง รถวิ่งทีฝุ่นตลบ แต่ในความเป็นชนบทหรือธรรมชาติ นี้ คนในเขตพื้นที่ก็น่ารักมากๆครับ และมีน้ำใจมากๆด้วย ไม่ต่างกับคนต่างจังหวัดบ้านเรา ประทับใจครับ