สอบถามเรื่องนักเรียนทุนแลกเปลี่ยนค่ะ ลูกสาวกำลังตัดสินใจเลือก ระหว่าง Italy & USA

อเมริกากว้างนะคะ...
แต่ละเมืองแตกต่างกันเยอะมาก รู้แน่นอนก่อนดีกว่าว่าเมืองไหนรัฐอะไรจะได้มีคนมาตอบให้ถูก

อิตาลี คนจะห่ามๆ ใจร้อน นะครับ มารยาทไม่ค่อยดี การบริการแย่
อย่าง การขับรถ จะต่างจากพวกสวิสเยอรมันนะครับ
บางที่ก็เหยียดเอเชียอีก บางที่มีมาเฟีย
กิจกรรมก็ไม่น่ามีให้ทำมาก ยิ่งถ้าเราพูดภาษาเขาไม่ได้ก็ยิ่งยาก

ไปอเมริกาดีกว่า ถ้าได้ไปเมืองใหญ่ๆ น่าจะมีอะไรให้ทำเยอะ

แต่เรื่องการคมนาคมเดินทาง ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าที่ไหนสะดวกกว่า
เพราะหลายเมืองในเมกา ไม่มีรถส่วนตัวลำบาก

สวัสดีค่ะ เราเป็นอดีตนักเรียนเก่าโครงการหนึ่ง ไปประเทศชิลี และตอนนี้ก็เป็นกรรมการสมทบสอบสัมภาษณ์ด้วย อยากบอกคุณแม่คร่าว ๆ ว่า ก่อนการเลือกประเทศ ให้ดูที่โครงการจะดีกว่า เพราะมีโครงการแลกเปลี่ยนมากมายที่ไม่ได้เป็นอาสาสมัครจริง ๆ แล้วมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง จะทำให้ดูแลลูกคุณแม่ได้ไม่เหมือนเป็นลูกหลานของเค้าเองจริง ๆ

คือมันก็มีหลายโครงการนะคะ ที่มีการจ้างคนฝรั่งที่รายได้อาจจะไม่เยอะ มาเป็นครอบครัวอุปถัมภ์ แล้วเวลาเด็กไปอยู่กับครอบครัวแบบนี้ก็ไม่ค่อยมีความสุขอยู่ดีนะคะ ลองดูให้ดี หากระทู้เก่า ๆ ก็น่าจะพอมี ที่มีน้องเค้ามาปรับทุกข์เรื่องครอบครัว แล้วไม่มีคนใส่ใจดูแล

เรื่องที่สอง จะบอกว่า USA หรือ United State of America มันไม่ได้เจริญไปทุกเมือง บางเมืองโบราณ และชนบทมาก ผู้คนก็ไม่ค่อยเปิดกว้าง เหมือนที่ความเห็นที่หนึ่งบอกว่า ให้รู้ก่อนดีกว่าว่า ไปรัฐไหน ........... แต่จากประสบการณ์ ที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาหลายโครงการ และมีเพื่อนที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการอื่น ๆ ส่วนใหญ่เด็กที่ไป USA เค้าก็ให้ไปอยู่บ้านนอกทั้งนั้นค่ะ ไอ้จะได้ไปอยู่นิวยอร์ค ซานฟรานฯ ชิคาโก เนี่ย คงต้องบอกว่าเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เพราะคนในเมืองเหล่านั้นไม่ค่อยรับเป็นครอบครัวอุปถัมภ์

ค่าครองชีพ จากที่เราแต่งงานกับคนฝรั่งเศส และไปยุโรปไม่ต่ำกว่าปีละสามครั้ง (อเมริกาช่วงนี้ก็ไปบ่อย และมีเพื่อนคนไทยอยู่เยอะมากกกกกกกกก) ต้องบอกว่าอเมริกาถูกกว่า โดยเฉพาะที่ไม่ใช่เมืองใหญ่ค่ะ

เรื่องความปลอดภัย ถ้าเป็นอิตาลี ทุกที่ที่ไม่ใช่เมืองใหญ่ แหล่งท่องเที่ยว หรือทางใต้มาก ๆ ก็ปลอดภัย สวย ส่วนอเมริกาก็แล้วแต่รัฐ แต่เหมาได้ว่า ตามเมืองใหญ่อันตรายทั้งนั้น เช่น ดีซี บางที่เหมือนแหล่งเสื่อมโทรม คนท้องที่ยังไม่ค่อยอยากเดินผ่าน .....

ภัยธรรมชาติ USA ก็เยอะกว่า เพราะประเทศมันใหญ่กว่่า ..... บางรัฐมันมีทอร์นาโด น้ำท่วม (ยิ่งกว่าตอนท่วมกรุงเทพฯ ซะอีก) อันนี้จะบอกได้ละเอียดก็ต้องรู้เมือง

การที่คุณแม่จะปล่อยลูกไปอยู่ในบ้านคนอื่นคนเดียว ดูที่โครงการว่าเชื่อถือได้ มีคนดูแล แบบเป็นพี่เลี้ยง นอกเหนือจากครอบครัวหรือเปล่า (เพราะจากประสบการณ์อีก 50% ของนักเรียนแลกเปลี่ยนไม่สามารถเข้ากับครอบครัวใหม่ได้ อาจจะมาจากน้องเอง อาจจะมาจากครอบครัว ..... อันนี้ต้องตอบเคสบายเคสนะคะ)

หากคุณแม่มีข้อสงสัย ส่งข้อความมาถามได้เลยค่ะ

ปล. แอบเชียร์ให้ไปอิตาลี เพราะโอกาสแปลก ๆ ในการพูดภาษาอิตาเลียนได้ จะมีประโยชน์กับน้องในอนาคตนะคะ...... :)

ยินดีกับน้องด้วยนะคะ

เชียร์อิตาลีครับ จะได้ภาษาที่ 3 ข้อสำคัญหนุ่มอิตาเลี่ยนหล่อมากครับ ขนาดเด็กหนุ่มเข็นของ หรือเด็กเรือไปเวนิสหล่อมาก ๆ เลยครับ เกี่ยวกันไหมเนียะ

เอาตามจุดประสงค์ของเราดีกว่าค่ะ ว่าต้องการแบบไหน ภาษาที่สามหรืออังกฤษ
เรื่องต้องไปอยู่ที่ไหนของประเทศ เราเลือกไม่ได้ โฮสแบบไหนก็แล้วแต่ดวงเลยค่ะ
เลือกที่เค้าดูแลเด็กในโครงการดีหน่อย เพราะเด็กไปทางนั้น
ต้องให้ทางโครงการสื่อสารดูแลเวลามีปัญหา
เด็กพร้อมที่จะไปอยู่กับคนอื่นมั้ย สำคัญมาก เพราะที่นั่น คนที่อยู่รอบเราไม่ใช่พี่น้อง ญาติ แต่ต่างความคิด ภาษา
ขอให้โชคดีค่ะ

เราเป็นนร.แลกเปลี่ยนโครงการอักษรย่อสามตัวค่ะ(เมื่อนานมาแล้ววว)
เราเลือกอเมริกาอันดับ1 เพราะคิดว่า ไม่ได้ 555
ส่วนอันดับ2,3 คือประเทศที่ใช้ภาษาที่3
แต่ก็ได้ไป อเมริกา ค่ะ

แต่ว่าได้ไปอยู่เมืองที่ไกลๆนะคะ ห้างที่ใกล้ที่สุดก็2ชม.
แนะนำว่าให้น้องเลือกทำกิจกรรมกับโรงเรียนเยอะๆ

หลังจากกลับมา คิดว่าได้ทักษะภาษาอังกฤษแบบ"พูด"มากที่สุดค่ะ
สำเนียงอเมริกันจ๋ามาก (แต่ก็แล้วแต่พท.ที่ไปอยู่ด้วยนะคะ)
ส่วนทักษะอื่นๆก็ลดหลั่นตามลำดับ

แต่ส่วนตัวอยากไปประเทศอิตาลี่มากกว่าค่ะ เพราะคิดว่าน่าจะติดตัวได้นาน
ไม่ลืม

นักเรียนแลกเปลี่ยน โครงการเต็มๆคือแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม การจะไปประเทศไหนคงเหมือนกันตามหลักการของโครงการ
ไม่เห็นด้วยที่คิดว่าไปที่นั่นแล้ว เมืองไม่ใหญ่ ไม่เจริญ ไม่มีอะไรทำ แต่เรากลับคิดว่าเป็นโอกาสดีที่เด็กจะได้มีปฏิสัมพันธ์กับครอบครัว และชุมชนที่เด็กไปอยู่ด้วย แบบไม่มีสิ่งอื่นๆมาเป็นสิ่งดึงดูดความสนใจของเด็กไป

เคยมีประสบการณ์โดยตรงในการเลือกครอบครัวให้เด็กไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกา เรากลับเลือกครอบครัวที่อยู่ในชนบท แทนอยู่ในเมือง บังเอิญมี 2 ครอบครัวตอบรับมา และโทรมาคุยด้วยก่อน อยู่ในเมืองกับอยู่กลางทุ่ง เราเลือกกลางทุ่ง และปรากฏว่าเด็กไปแล้วก็มีความสุขมาก ทั้งๆที่ในหมู่บ้านนั้นใช้เกวียน (Amis) มีคนใช้รถยนต์คือบ้านที่เด็กไปอยู่ด้วยจึงมีหน้าที่ช่วยเหลือคนทั้งหมูบ้าน ไม่มีรถสาธารณะที่จะไปไหนเองได้ พ่อแม่ต้องไปรับไปส่งทุกวัน ทุกครั้งที่จะไปไหน ไม่มี internet ใช้ มีโอกาสใช้เมื่อจำเป็นที่โรงเรียนเท่านั้น ไม่ใช้บัตรเดบิต แต่ใช้เช็ค
พ่อแม่ดูแลเด็กทุกอย่าง ซ่อมเสื้อผ้าให้ ซ่อมรองเท้าให้ ทำอาหารให้กินโดยสังเกตุเห็นว่าเด็กไม่ชอบอะไร ก็จะดัดแปลงให้

พาไปเที่ยวแบบขับรถพาไปจากตะวันออกไปตะวันตก ไปเหนือ ด้วยไปเยี่ยมครอบครัวของเขาที่ย้ายไปอยู่ที่ต่างๆ
กลับมาเมืองไทยหลายปีแล้ว ยังติดต่อกัน โทรหากัน ไปเยี่ยมกัน
ยังดีใจที่เลือกได้ถูกต้อง

ลองคิดดูว่าอยากให้ลูกได้แบบไหน

โครงการ แลกเปลี่ยน ชื่อว่าอะไร สมัยนี้มีหลายแบบ
จะไปเมื่อไร นานเท่าไร เสียค่าใช้จ่าย โดยประมาณทั้งหมดเท่าไร
ที่บ้านติดขัดกันบ้างหรือเปล่า
น้องเป็นเด็กผู้หญิง อายุ 14ปี (ปีหน้าม 4)
ตอนนี้เรียนเก่งมากไหม แล้วคิดจะเรียนอะไรต่อ

ขอตอบในฐานะคนที่เคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศอิตาลี + อังกฤษ และเคยไปอยู่อเมริกามาในระยะเวลาสั้นๆนะคะ

ขอแยกเป็น 2 ประเด็น คือ 1.โครงการ 2.ประเทศ

1.เรื่องของโครงการ
เราเห็นด้วยกับ คห.3 มากๆเลยค่ะ ว่าการพิจารณาโครงการร่วมด้วยเป็นเรื่องที่จำเป็นมากกกก เราขอแนะนำว่าควรเลือกโครงการที่ครอบครัวอุปถัมภ์ไม่ได้รับเงินค่าตอบแทนในการรับเด็กไปเลี้ยงค่ะ เพราะเราเคยเจอกับประสบการณ์ตรงมาทั้ง 2 แบบ

เมื่อสมัย ม ต้น เราไปแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ ด้วยโครงการหนึ่ง (ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าได้รับเงินค่าตอบแทนในการเป็น host family) ลักษณะคือเป็นเมืองเล็กๆทางใต้ที่ทั้งหมู่บ้านมีอาชีพเสริมจากการรับนักเรียนแลกเปลี่ยน ทำให้แทบทุกบ้านในหมู่บ้านนั้นมีการเตรียมห้องเล็กๆ สำหรับรับอุปถัมภ์นักเรียน โดยวนเวียนรับไปตามซัมเมอร์ของประเทศที่เด็กมา สิ่งที่พบเจอคือ host family ไม่ได้รู้สึกผู้พันกับเด็ก เหมือนแบ่งห้องให้เช่าบ้าน (ไม่ใช่แค่บ้านเรานะ คุยกับเพื่อนๆคนอื่นก็เป็นเหมือนกัน) มีการแปะกระดาษกฎข้อบังคับในการอยู่บ้านไว้ในห้องนอนเด็ก ห้ามกินอาหารของ host ห้ามใช้โทรศัพท์ก่อนได้รับอนุญาต (แม้จะเก็บเงินปลายทางก็ตาม) ทำ lunch box (ที่ห่วยจนเราต้องแอบทิ้งบ่อยๆ) ให้เฉพาะวันตามที่โครงการแจ้งเท่านั้น (เช่นวันทัศนศึกษา) โดยวันอื่นๆจะไม่สนใจใยดีเด็ก ไม่คิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ไม่พาไปข้างนอกด้วย สรุปคือแบบต่างคนต่างอยู่จริงๆ เหมือนโครงการมาเช่าห้องนอนเค้า

ต่อมา ม ปลาย เราได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกโคงการหนึ่ง ซึ่ง host family ไม่ได้รับเงินตอบแทนใดๆ ปรากฎว่าได้รับการปฎิบัติแตกต่างกันมาก (ส่วนหนึ่งมันก็ขึ้นกับ personality ของ host แต่ละคนด้วยเนอะ) เค้าทำกับเราเหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของเค้าจริงๆ เค้าจะดีใจมากถ้าเราทำตัวเหมือนลูกเค้า เช่น เดินไปหยิบอาหารที่เราอยากกินจากตู้เย็นเอง ซื้อของอะไรให้ลูกเค้าก็จะนับรวมเราเข้าไปด้วยเสมอ ถ้าวันไหนทำอะไรให้ลูกเค้าไปกินโรงเรียนเราก็จะได้ด้วยคุณภาพเดียวกัน พาเราไปร่วมเทศกาลของครอบครัว สอนทำขนมประจำเทศกาล พาไปบ้านญาติ ฯลฯ

อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ แต่ที่อยากบอกคืออยากให้ความสำคัญของรายละเอียดของแต่ละโครงการเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจนอกจากเรื่องของประเทศด้วยค่ะ เพราะลักษณะ และความละเอียดของโครงการ ส่งผลต่อการคัดเลือก host family ซึ่งเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดเมื่อเราไปอยู่ที่โน่นค่ะ

2. เรื่องการเลือกประเทศ

ขอพูดตรงๆว่าพอเราเห็น คห. 2 แล้วเราไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ เรายอมรับนะคะว่าคนอิตาเลี่ยนหลายคนเป็นตามที่เค้าพูดจริงๆ และเมืองในอิตาลีก็จะไม่เป็นระเบียบเท่าที่อเมริกาจริงๆ แต่มันก็มีอีกหลายแง่มุมดีๆของคนอิตาเลี่ยนเหมือนกันนะคะ อย่างสภาพครอบครัวของคนอิตาเลี่ยนจะคล้ายกันกับของเมืองไทยมากกกกกค่ะ เช่นพ่อแม่ไม่ปล่อยลูกมากเหมือนอเมริกัน ยังมีกลิ่นอายคล้ายๆพ่อแม่ไทยอยู่มากค่ะ มีครั้งนึงไปกินข้าวกันกับ host sis แล้วกลับมามีกลิ่นบุหรี่ติดตัวมาก (แต่ไม่ได้สูบกันนะคะ) บ้านแทบแตกเลย โดนทั้งคู่เลย 555 สรุปว่าคนอิตาเลี่ยนจะคล้ายคนไทยมาก ไม่ต่างคนต่างอยู่ เพื่อนฝูงอบอุ่นน่ารัก จริงใจค่ะ

แต่เวลาไปเนี่ยเค้าคงให้อยู่เมืองเล็กๆ ซึ่งเด็กๆส่วนมากบางคนในวัยนั้นแทบไม่เคยออกจากเมือง หรือจังหวัดของตัวเองเลย จึงทำให้เรากลายเป็นคนแปลกค่ะ และคนเอเชียหลายคนในเมืองเล็กๆของอิตาลีมักมีอาชีพค้าขายของเล็กๆน้อยๆตามถนน และมักไม่ได้รับการนับถือเท่าใดนัก ก็ทำให้เราโดนมองบ้างเป็นธรรมดาค่ะ (อันนี้คิดว่าเป็นแทบทุกเมืองเล็กๆในยุโรปนะ เพราะตอนไปอังกฤษเพื่อนเคยโดนวัยรุ่นขว้างแก้วโค้กใส่ พี่สาวไปเยอรมันก็โดนถ่มน้ำลายใส่) แต่อเมริกาจะ open กับเรื่องแบบนี้มากกว่าค่ะ

ร่ายมาซะยืดยาว จริงๆมันมีรายละเอียดและปัจจัยอีกเย้ออออออออออมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราว่าความรู้สึกของน้องที่จะต้องเป็นคนไปอยู่เองเนี่ยสำคัญกว่ามากๆค่ะ เพราะถ้าท้อแท้ใจขึ้นมาเค้าจะมีแรงสู้มากกว่า ไม่งั้นอาจจะมานั่งร้องไห้ไปบ่นไปว่า จริงๆแล้วไม่อยากมา … เลย รู้งี้ไปประเทศ…ดีกว่า

ว่าจะตอบสั้นๆกลายเป็นยาวมากกกซะละ ... ขอให้น้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ดีๆกลับมานะคะ

ขอบคุณมากเลยค่ะ ได้ข้อคิดอีกเยอะ เลย