อยากฟังเรื่องราวชีวิตเชฟไทยที่อเมริกาจังเลยคร่า

อยากฟังเรื่องราวเชฟอาหารไทยในอเมริกาว่าเป็นอย่างไรบ้าง มีท่านใดใจดีแนะนำ หรือบอกให้ข้าพเจ้าไปดูที่บล็อคใครก็ได้ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงคร่า

ความคิดเห็นที่ 1
เบื่อทำกับข้าวให้กับพนักงานกิน ทำงานแข่งกับเวลา ทำงานอย่างน้อย 12 ชั่วโมง หยุดอาทิตย์ละวัน สุขภาพแย่ ข้อมือ ไหล่ เครียด กินข้าวไม่เป็นเวลา ทะเลาะกับพนักงานเสริฟ วันๆ เห็นแต่หม้อ กระทะจีน กระบวยฯ เชฟครัวญีปุ่นงานเบากว่า เงินดีกว่า ค่าแรงอย่างในช่วง 80 - 120 เหรียญต่อวันก็เก่งแล้ว สุดท้ายไม่มีทิป มีใบเขียวไปทำอย่างอื่นดีกว่าครับ


ตอบกลับความเห็นที่ 1
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 2
เราเป็น เชฟ ญี่ปุ่นค่ะ แต่ไม่ได้อยู่เมกา หรือ ญี่ปุ่น อยู่ฝรั่งเศสค่ะ

ตาม คคห แรก การเป็นเชฟญี่ปุ่น เงินดีกว่า งานเบากว่า ร้านไทยแม้แต่ที่ฝรั่งเศสก็ตาม คือเรามองภาพโดยรวม และ จากคนรู้จักเปรียบเทียบกันนะ

เข้ามาวงการนี้ได้อย่างไร คร่าวๆแล้วกัน สมัยแรกๆ มา ตปท ใหม่ๆ ไม่มีประสบการณ์ สมัครที่ไหนก็ไม่มีคนรับ (ร้านอาหารไทย) คือ อยากหารายได้พิเศษ จนเริ่มจะท้อละ แต่ไม่มีใครอยากให้กลับเมืองไทย (เพื่อนๆน่ะ) ไหนๆก็มาแล้ว (ถูกต้องต้าม กม นะ มีบัตรทุกอย่าง)

และแล้วมีพี่คนนึงแนะนำให้ไปทำร้านญี่ปุ่น ตอนแรกก็เป็นผู้ช่วยค่ะ งานหนักเหมือนกัน ต้องทำ เช้าเย็น (ร้านปิดตอนบ่าย) เงินเดือนโอเค ไม่ขั้นต่ำนะคะ

จนเราก็มีประสบการณ์สะสมในหนึ่งปี ได้ลองสมัครร้านใหญ่ และ ค่อนข้างเป็นเบอร์หนึ่งในยอดขาย และ มีสาขาเยอะ หรือ เชนใหญ่นั่นเอง

ปรากฏเว่าราได้ และเริ่มทำงานที่นี่ สะสมความรุ้ และเทคนิค ในที่สุดเราตัดปลา ประสบการณ์ ความรับผิดชอบ มันทำให้ค่าตัวแพงขึ้นค่ะ (หมายถึงเงินเดือน)

กล่าวมาคร่าวๆ ในระยะเวลาที่เราฝึกฝนประสบการณ์นั้นแค่ สองปีกว่านะ คือใจรักค่ะ ชอบทำ แม้จะมีความเครียด ความกดดัน รอบตัว (คิดว่าทุกงานต้องมี)

รุ้สึกตัวเองโชคดีที่ไม่ไปทำร้านไทย เพราะคงย่ำอยู่กับที่ เงินเดือนก็ไม่มาก (จากคำบอกเล่าหลายๆคนที่เคยทำ) เพื่อนๆ หลายคนของเราก็เป็นเชฟญี่ปุ่นค่ะ แบบวงการเดียวกัน หุหุหุ แรกเปลี่ยนความคิดเห็น และ เทคนิคต่างๆ

ทั้งนี้หลายคนก็ไม่ได้เป็นนะ เพราะทำงานลวกๆ ขอไปที ให้ผ่านๆไป ใจไม่รัก ไร้ความรับผิดชอบ สกปรก ก็ย่ำอยู่กับทีเหมือนกันค่ะ

เข้ามาเพิ่มนิดนึง ว่า สวัสดิการ การคุ้มครอง แรงงาน ในฝรั่งเศสเข้มงวดดีค่ะ เราทำงานวันละ 7.5 ชม เกินจ่ายตังค์ หยุดสองวัน มีข้าวกิน มีพักร้อน ห้าอาทิตย์ มีโบนัส ปีนึงต้องได้เงินเดือนสิบสามเดือน ห้ามไล่ออก ต้องมีเหตุอันควรมากๆ คือเราต้องรู้เรื่อง กม ด้วยนะ เพื่องัดข้อกับเจ้านายขีโกงได้

ไม่ได้บอกว่าดีทีสุดนะอาชีพนี้ ตอนอยุ่เมืองไทยทำงานโรงแรมเป็นเลขาค่ะ บางทีน่าเบื่อ เปลี่ยนจากจับปากกา มาจับมีด มันทำให้ชีวิตมีรสชาตดี แต่ก็เหนื่อย แรกกับเวลาที่ไม่ค่อยมี ไม่ได้กินตรงเวลาเหมือนชาวบ้าน ต้องแข่งกับเวลาเป็นที่สุด ถ้าทนได้ก็โอค่ะ

ตอบกลับความเห็นที่ 2
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 3
ผมเคยได้วันละ 200 เหรียญครับ
ตอนนั้นทำงานแฟร์แค่ 10 กว่าวัน
เหนื่อยมากแต่พักแล้วก็หายเหนื่อยครับ
ต้องตื่น 8.00 อาบน้ำแต่งตัวมาถึงงานแฟร์ 9.30
เตรียมของผัดข้าว
งานเริ่ม 10.00 ถึง 23.00
เก็บของคลีนนิ่งเสร็จถึงบ้าน 01.30
สนุกดีเป็นประสบการณ์ทีดีมากๆ
แต่ให้ทำไปตลอดคงไม่ไหวครับ


ตอบกลับความเห็นที่ 3
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 4
hard work and get pay less...


ตอบกลับความเห็นที่ 4
   
  
 
 
   
ความคิดเห็นที่ 5
อยู่ที่ว่าคุณเลือกเป็นเชฟร้านิาหารแบบไหนด้วยครับ ถ้า ร้านอาหารไทย ก็ทำงาน 12 ชม ค่าแรงรายวัน ปรุงอาหารตามสูตรที่ร้านมี ทิปไม่ได้ ถ้าทำซูชิ ก็แล้วแต่ความสามารถคุณ ขยันเรียนรู้ รักงานจริงๆ ก็ไปได้ไกล ถ้าต่ฝ้องการทำแค่เลี้ยงชีพก็ไม่ต่างอะไร เพราะเค้าก็คาดหวังในตัวคุณแต่ทำตามที่สั่ง ไม่ได้เรียนรู้มาก ถ้าโชคดี เป็นเชฟร้านฝรั่งก็ต้อง เรียนรู้อีกแบบ ครับ งานหนักก็ชัวโมงยาวด้วยกันทั้งนั้น ร้านฝรั่งก็แล้วแต่ ระดับของร้านด้วยนะครับ เค้าก็จะมีตำแกน่งภายในอีก.
ตอบกลับความเห็นที่ 5