ถามความคิดของ น้องๆ วัยรุ่น ที่มีโอกาสไปอยู่ หรือ ศึกษาในต่างประเทศค่ะ

ก็ต้องบอกเหตุผลที่คุณย้ายไปอยู่เบลเยี่ยม..อธิบายให้ลูก จขกท ฟัง
แรกๆก็เป็นแบบนี้แหละครับ..พอไปอยู่ที่นู้นสักพัก..ก็จะชินไปเองครับ

จะเข้ามาตอบ แต่อายุเกินครับ อิอิ รอท่านต่อไปนะครับ

สำหรับผมแล้ว แรกๆก็กลัวครับ เพราะพูดกะใครไม่รุ้เรื่อง พอเริ่มได้ภาษาปั๊บ ก้ชิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยทีนี้ บอกให้น้องเข้าใจ ให้อดทนมากๆๆ คับ ฝึกภาษาให้ได้เร็วที่สุด เดวก้ชิวคับ

สำหรับเหตุผล ลูกทราบค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่ากลัว สิ่งใหม่ๆที่จะได้เจอ หรือ ติดเพื่อนๆ ครู โรงเรียน หรืออย่างไร ทำให้มีความคิดว่าไม่ไปจะได้มั้ย
ความที่เป็นแม่ จขกท ก็อยากจะให้ลูกได้อยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้อยู่ลำพังกับเป็นภาระกับตา-ยาย เพราะท่านก็แก่มากแล้ว

คุณ Juneboyz คะ ต้องขออภัยที่ทำให้เข้าใจผิดค่ะ ถ้ามีประสบการณ์ หรือไอเดียดีๆ แชร์ได้เลยค่ะ

จากประสบการณ์ของเรานะคะ
ตอนเรามาอเมริกาครั้งแรกอายุ 17
ไปพร้อมกับน้องชายน้องอายุ 15
พี่น้องต่างกันฟ้ากับเหว น้องมันมาอยู่ได้สองวัน
มันไปโรงเรียนแล้ว ภาษามันก็ไม่ได้กระดิกซักเท่าไหร่
สองวันมันมีเพื่อนเรียบร้อย
น้องชายมันไปเข้าเรียนได้เลย ไม่รู้ทำไงเหมือนกัน
แต่น้องต้องไปเรียนซ้ำ ม.4
ส่วนเรา กำลังจะเข้ามหาลัย ทางญาติเค้าจะหาที่เรียนภาษาให้ก่อน
ก็นอนรอเวลาอยู่บ้าน รอได้ไม่กี่วัน เหงามาก
ผ่านไปอาทิตย์เดียวทนไม่ไหวแล้ว อาละวาดซะ
จะเป็นจะตายซะให้ได้ ร้องกลับบ้าน(เมืองไทย)
ญาติเค้าต้องส่งกลับ
สุดท้ายกลับมาเรียนมหาลัยที่เมืองไทยจนจบ
แล้วกลับมาเมริกาใหม่ คราวนี้วุฒิภาวะพร้อมแล้ว อยู่ยาวเลย

ไม่รู้ตอบได้มั้ยอะคะ อายุเกินแล้ว
แต่ตอนเด็ก ๆ ที่โดนจับส่งไปแลกเปลี่ยน
ไม่รวมเรียนซัมเมอร์เพราะว่าอันนั้นแป๊บเดียว
ก็อยากไปแต่คิดถึงพ่อแม่ แต่ตอนไปก็สนุกไม่อยากกลับ
แต่นี่ถ้าพ่อแม่ไปด้วยถ้าเป็นเรา ๆ ชอบมากเลยค่ะ
สนุก ได้เพื่อนใหม่ ได้ภาษา
แบบถ้าไปแบบมีกำหนดกลับนะคะ เช่น กี่ปี แต่ถ้ามีแฟนอยู่ก็อีกเรื่องนึง
เพื่อนเราเฉย ๆ อะค่ะเป็นคนติดพ่อแม่มากกว่าเพื่อน ^^

ย้ายไปตปท.ช่วงวัยรุ่นมีปัญหาแน่นอนเพราะเด็กจะมีสังคมมีเพื่อน แล้วอยู่ๆจะให้ไปอยู่ที่อื่น
ต้องเริ่มใหม่ แถมยังลำบากลำบนเรื่องภาษา(ยิ่งเป็นประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษด้วย ขนาดผู้ใหญ่บางคนยังจะแย่เลย)

ตอนไปอยู่ใหม่ๆทั้งคุณและลูกๆต้องใช้ความอดทนอย่างสูงเลยค่ะ เวลาเท่านั้นจะช่วยได้
เมื่อปรับตัวเข้าที่เข้าทางเริ่มมีเพื่อน เริ่มมีสังคมใหม่ๆสถานการณ์ก็คงดีขึ้น.........

ช่วงแรกๆก็ออกนอกบ้าน ไปเที่ยว ไปดูอะไรใหม่ๆเปิดหูเปิดตาเยอะๆค่ะ ถ้าอยู่แต่ในบ้านเดี๋ยวจะหดหู่คิดถึงบ้านแล้วไม่ยอมปรับตัว
เรื่องภาษาก็ต้องค่อยๆเรียนไปแต่อย่าไปกดดันมากเพราะภาษาฝรั่งเศสยากจริงๆ

ยังไงช่วงแรกๆก็ต้องคอยประคับประคองกันไปก่อน พอปรับตัวได้เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองค่ะ........

ตอนนี้ปัญหาเกิดกับลูกชายคนโต อายุ 16 ค่ะ มีเพื่อนเยอะ เพราะเค้าเป็นนักกิจกรรมของโรงเรียน ส่วนคนเล็กอายุ 14 คนนี้ไม่มีปัญหา ยืนยันหนักแน่น ยังไงก็ไปกับแม่ เราแม่ลูก คุยเรื่องนี้มาเป็นปีๆ แล้ว ซึ่งตอนแรกก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ต่อต้าน พอจะถึงเวลาจริงๆ เค้ายกเหตุผลร้อยแปด ไม่ว่าจะต้องเสียเวลาเป็นปีๆ เพื่อเรียนภาษา จบเรื่องภาษา แล้วเค้าจะเรียนอะไรต่อ ดูทุกอย่างจะเป็นปัญหาหมดเลย เราเป็นแม่ก็ทั้งเหนื่อย เสียใจ หมดกำลังใจ ที่เบลเยี่ยมสามีก็เตรียมหลายสิ่งหลายอย่างไว้ให้เรา 3 คนแม่ลูกแล้ว
วันอาทิตย์นี้ จะเป็นวันสำคัญที่จะต้องเปิดใจคุยกันอีกครั้งนึง ตอนนี้ก็ได้แต่คิดจะหาคำพูด หรือเหตุผลอะไรไปพูดให้เค้าคล้อยตามกับเรา
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแชร์นะคะ

สู้ๆ นะคะ เราเสียอีกไม่มีโอกาสได้ไป (กำลังพยายามสร้างโอกาสนั้นอยู่ค่ะ)
อยากให้คนมีโอกาสได้ไปค่ะ ^_^

ย้ายมาอเมกาตั้งแต่อายุ13 ค่ะ จำได้ว่าแม่บีบบังคับ ตอนนั้นกำลังขึ้น ม.2 ค่ะ
โกรธแม่มาก จำได้แน่นๆเลยคือกระทืบคอนโทรลหน้ารถของแม่ กรี๊ดๆๆ ไม่ไปๆ ตอนนั้นแอบนิสัยเสียค่ะ 5555
ตอนอยู่เมืองไทยเราเป็นเด็กที่เกเรมาก ติดเพื่อน ติดกิจกรรม ไม่ทำการบ้าน โดดเรียน ได้ F ทุกวิชารวด 55555 แม่เลยจับส่งมาเมกาค่ะ

ตอนอยู่ไทยที่บ้านไม่ทำอะไรเลยให้คนใช้ทำอย่างเดียว แต่พอมาอเมกานี่ หน้ามือเป็นหลังเท้าเลยค่ะ
แรกๆที่มาร่ำร้องจะกลับบ้านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกช่วงแรกๆ ทำใจไม่ได้ค่ะ เบื่อมากก culture shock
จากที่ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเอง กลายเป็นทำได้เองหมดทุกอย่างอะค่ะ
มันฝึกวินัยในไปในตัวพร้อมๆกับทำให้ตัวเราเองโตขึ้น
จำได้ว่าไปถึงที่โรงเรียนนี่เอ๋อมากค่ะ ยังดีที่มีญาติไปด้วย เลยอุ่นใจค่ะ
แต่สักพักพอมีเพื่อน ก็สนุกแล้วค่ะ ได้ลงกิจกรรมหลายๆอย่าง ก็สนุกดีค่ะ

แรกๆที่เขาไปอาจจะมีปัญหาอยู่บ้าง ขอให้เขาอดเข้าไว้ พอผ่านไปหลายๆเดือนก็คงปรับตัวได้ค่ะ

สิ่งที่เราว่ามีปัญหาสำหรับเด็กวัยรุ่นที่ย้ายมาต่างประเทศคือมันน่าเบื่ออะค่ะ
ไม่เหมือนเมืองไทย แสงสีนู่นนี่ โฮกฮาก ตอนนี้เราอยู่เมกาค่ะ หลัง สี่ทุ่ม ทุกอย่างก็นิ่งแล้ว น่าเบื่อม๊ากกกกก

สิ่งที่ตามมาอาจจะติด หนังเกาหลีหนังญี่ปุ่นไม่ก็เกมส์ คิคิ

สิ่งนึงที่เราอิจฉาลูกๆของจขกทคือ ได้มาอยู่กับแม่น่ะคะ ตอนเราย้ายมาไปอยู่บ้านญาติ พ่อแม่อยู่เมืองไทยหมดเลย ว้าเหว่ค่ะ ไม่มีความรักจากพ่อแม่ เศร้าชะมัด ฮ้าๆ
ยังไงขอให้คุณแม่เข้าใจลูกให้มากๆนะค่ะ ^^

สิ่งนึงที่คิดไว้ว่าอยากจะบอกกับเค้าก็อย่างที่คุณ หยดหมึกบนกองดิน บอก
มีหลายคนที่ขวนขวายหาโอกาสนั้นให้ตัวเอง แต่ลูกของ จขกท มีโอกาสนั้นอยู่ตรงหน้า ไม่อยากให้เค้าทิ้งมันไปเฉยๆ เครียดมาหลายวัน ว่าจะพูดกับเค้ายังไง
อีกอย่างนึงตามที่คุณ วันนี้ ณ ปีหน้า บอกว่า เค้าโชคดีด้วยที่ยังมีแม่ที่จะดูแลเค้า ถึงเค้าจะไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง เรื่องภาษาเราก็จะเริ่มเรียนรู้ไปด้วยกัน อย่างน้อยเค้าก็จะไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว หรืออยู่กับคนอื่น
ขอบคุณที่มาแชร์ ให้กำลังใจ จขกทได้ดีทีเดียวค่ะ

ดิฉันคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีเลยนะคะที่ได้ไปอยู่ต่างประเทศ แต่ด้วยความที่ลูกทั้ง 2 คน อยู่ในช่วงวัยรุ่น อีกทั้งประเทศเบลเยี่ยมใช้ภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเป็นภาษาที่ค่อนข้างยากกว่าอังกฤษ(อันนี้ไม่รู้ว่าลูกทั้ง2คนของ จขกทมีพื้นฐานมาก่อนมั้ย ) เลยทำให้อาจมีปัญหาในช่วงแรกที่ไป แต่ถ้าอย่างงัยก้อขอให้อดทนไว้นะคะ แม้ว่าอาจจะใช้เวลานานสักหน่อย แต่สุดท้ายแล้วเชื่อว่า"เวลา"จะช่วยให้ทุกอย่างลงตัวค่ะ ปล.อยากมีโอกาสไปต่างประเทศบ้างจัง ^^