มาดูดีไซน์ของคนญี่ปุ่นกัน

คนไทยที่ทำกิจการแล้วใส่ใจผู้บริโภคมีนะคะ และคนไทยที่ทำกิจการแล้วนำของใส่แพ็คเกจจิ้งสวยๆ มีค่ะ
คุณ จขกท. อาจจะไม่เคยพบเอง หรือ อาจจะไม่รู้จักนะคะ

ส่วนเรื่องที่ว่าญี่ปุ่นมีแพ็คเกจจิ้งสวยๆ มากมาย และใส่ใจในเรื่องของแพ็คเกจจิ้ง เราเห็นด้วยค่ะ เราชอบนะ
แต่หลายๆ ครั้งเราเห็นว่าเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรโดยใช่เหตุ

คนเกาหลีใต้ก็ใส่ใจกับแพ็คเกจจิ้งค่ะ หรือที่อังกฤษ ที่ฝรั่งเศส ที่เบลเยี่ยม เป็นต้น มีข้าวของที่บรรจุอยู่ในแพ็คเกจจิ้ง
สวยๆ น่าใช้ ไอเดียดีๆ มากมาย

หรือประเทศอย่าง เวียตนาม อินโดนีเซีย อินเดีย มีข้าวของที่อยู่ในแพ็คเกจจิ้งน่ารัก ไอเดียดี น่าใช้ค่ะ

เรื่องแพ็คเกจจิ้งในญี่ปุ่น เรามองว่ามาจากจากหลายๆ เรื่อง เช่นเรื่องวัฒนธรรมในการให้เกียรติผู้อื่นของเขา
เรื่องของ "หน้าตา" เรื่องของ "เปลือกนอก" ก็มีส่วน

หรือมาจากความเป็นศิลปินที่มีอยู่ในตัวของคนญี่ปุ่นมากมาย ไม่ว่าจะในเรื่องของเลเย่อร์ เรื่องของเท็กซ์เจ้อร์
เรื่องของการพับ(กระดาษ) เรื่องของการพัน(ผ้า) เรื่องของการผสมสี หรือเรื่องของความเรียบโก้ แบบศิลปะญี่ปุ่น
และเรื่องของวิถีแบบ Zen _ขออภัยที่จำเป็นต้องเขีบนทับศัพท์ภาษาอังกฤษบ้าง แต่สิ่งเหล่านี้คือความคิดเห็นส่วนตัว
ของเรา มุมมองส่วนตัวที่มีต่อแพ็คเกจจิ้ง และการใส่ใจต่อแพ็คเกจจิ้งของคนญี่ปุ่นค่ะ

อ้อ และอีกอย่างที่จะลืมไม่ได้ คือ เรื่องของการตลาด เรื่องของความแปลกใหม่ค่ะ ของถึงจะขายได้ ถึงจะมีความน่าสนใจ
ดึงดูดให้ผู้บริโภคเข้ามาซื้อ หรือ ซื้อเป็นของฝาก

เพิ่มเติม_ชอบคนญี่ปุ่นในเรื่องของการเป็นเจ้าความคิดในเรื่องของงานดีไซน์นี่แหละค่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
ที่เมืองไทยจะไม่มีคนเก่งๆ แบบนั้นเลย มีค่ะ เยอะด้วย แต่อย่าลืมว่าประเทศของเราเป็นประเทศกำลังพัฒนา
ประชากรส่วนใหญ่การศึกษาไม่สูง ยังต้องปากกัดteenถีบ คนที่ปากกัดteenถีบเขาไม่มีเวลามาอภิเชษฐ์ในเรื่อง
ของศิลปะและรายละเอียดมากนักค่ะ เพราะเขาต้องทำมาหากิน หาเข้ากินค่ำค่ะ

แต่จะว่าไปชาวบ้านของไทย หรือชาวบ้านในประเทศยากจนทั้งหลาย เช่น อินเดีย อินโดนีเซีย เนปาล ศรีลังกา
พม่า ลาว เวียตนาม เขมร โมร็อคโค เปรู คนพวกนี้มีความเป็นศิลปินในแบบชาวบ้านสูงไม่แพ้คนญี่ปุ่นค่ะ
สามารถผลิตงานอาร์ตๆ แบบชาวบ้านในแนวโฟล์คอาร์ต เอ็ทนิคอาร์ตออกมาได้มากมาย แต่คนละแนวกับคนญี่ปุ่นค่ะ
เพราะวัฒนธรรมต่างกันสภาพแสดล้อม ภูมิประเทศ อาหาร วัฒนธรรม ศาสนา ต่างกันค่ะ

หรือในธิเบต พระค่ะ ที่สร้างสรรค์งานอาร์ต

จริงๆแล้วคนไทยก็ใส่ใจเรื่องของ Packaging ดีๆ นะแต่หลายท่านดึงเอาทัศนคตินี้มาใช้ในทางที่เป็นแบบไทยๆ เช่น การมองคนจากเปลือกนอก จากสิ่งที่สวมใส่หรือปกคลุม ไม่ได้ว่ามันผิดนะ แต่เป็น คหสต
คิดว่า ไทยเราก็สามารถทำ"เปลือก" ได้สวยงามดูดีไม่แพ้ชาติใดในโลก แต่เนื้อในของสินค้าคงเทียบกับของญี่ปุ่นได้ยาก เพราะส่วนใหญ่ที่เขาขายคนไทย มักเป็นคนละเกรดกับที่ขายหรือส่งออกต่างชาติ.....

คุณ จขกท. มาตั้งกระทู้ทิ้งเอาไว้แล้วหายไปเลยนะคะ ไม่เข้ามาคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเลย

เรามาคุยต่อนะคะ ที่จริงยังทำงานไม่เสร็จเลย คุยไปด้วยทำงานไปด้วย เพราะอยากคุยค่ะ เรากลับมาอีก
เพราะเราเป็นคนที่สนใจเรื่องแพ็คเกจจิ้งในแง่ของงานศิลปะค่ะ แล้วเผอิญมีโอกาสได้เดินทางไปตรงโน้นบ้างตรงนี้บ้าง
เราจึงมีโอกาสสังเกต เปรียบเทียบ และอัพเดทความเป็นไปในหลายๆ แห่ง หลายวัฒนธรรมนะคะ และมีโอกาสสังเกต
วัฒนธรรมของผู้บริโภคในบางท้องถิ่น หรือ การบริโภคในท้องถิ่นอื่นๆ ของนักท่องเที่ยวค่ะ และมีโอกาสสังเกต
พฤติกรรมของการบริโภค หรือการจับจ่ายใช้สอยของชนชาติต่างๆ บ้าง

เราขอแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมว่า ที่เมืองไทยหน่ะ บางครั้งการทำแพ็คเกจจิ้งสวยๆ หรูๆ หรือน่าใช้มากๆ จะทำให้คน
หมู่มากไม่กล้าใช้ค่ะ เพราะสำหรับคนไทยแล้ว อะไรที่ดูดี ดูเป็นเรื่องเป็นราว คุณภาพดี สำหรับหลายๆ คนหน่ะ
มันมาคู่กับคำว่า ไฮโซ ค่ะ แล้วคำว่าไฮโซ ในความคิดของคนไทย มากับคำว่าเงิน อำนาจ ชนชั้นสูงค่ะ
โดยที่เขาตีความหมายของคำว่าการมี "ไลฟ์สไตล์" ไม่ออก

หลายๆ ครั้งคนไทยไม่กล้าใช้ของที่ดูดี หรือ แพ็คเกจดีๆ คุณภาพดีๆ เพราะเห็นว่าเป็นการสิ้นเปลือง บางครั้งเห็นว่า
ไม่จำเป็น หรือบางครั้งถ้าใช้ของที่ไม่เหมือนผู้อื่น อาจจะถูกเพื่อนฝูง ญาติ คนรู้จัก ค่อนขอด หรือพูดจาให้ไขว้เขวได้

และโดยปกติแล้ว แพ็คเกจจิ้งดีๆ สวยๆ หรือ ผลิตแบบคุณภาพดีมากๆ ดีไซน์ดีๆ จะมาพร้อมกับต้นทุนสูงๆ ค่ะ
ทำให้ภาระนั้นต้องตกอยู่กับผู้บริโภค ทำให้มูลค่าของสินค้านั้นสูงขึ้นไปอีก

อย่าลืมว่า วัฒนธรรมในการค้าขายและในการทำธุรกิจของคนไทย มีรากฐานมาจากวัฒนธรรมจีน อินเดีย เปอร์เชีย
เป็นต้น คอนเส็พในการค้าขายไม่เหมือนกับคนญี่ปุ่นนะคะ แล้วคนญี่ปุ่นเนี่ยเป็นมนุษย์ที่ยูนี๊คที่สุดในโลกเท่าที่ดิฉันเคยพบมา
คนญี่ปุ่นมีความละเมียดละมัย ศิลปะของเขาจะอิงความเรียบง่าย อิงปรัชญาธรรมชาติ เส้นสายไม่ซับซ้อน
คนญี่ปุ่นโดยเฉพาะคนรุ่นเก่าๆ เป็นคนซื่อสัตย์ มีความรับผิดชอบสูง การที่เขาจะผลิตของขึ้นมาสักอย่าง หรือขายของให้
ลูกค้าสักชิ้น เขาผลิตขึ้นโดยมีพื้นฐานของความซื่อสัตย์ต่อลูกค้า ซื่อสัตย์ต่อวิชาชีพของตนเอง หรือสิ่งที่ตนเองทำ

สิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นในหลายๆ อย่างที่พวกเขาทำ โดยที่เขาไม่มองข้ามรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ

ส่วนการทำธุรกิจแบบจีน อินเดีย เปอร์เชี่ยน เน้นเรื่องกำไรขาดทุน หรือพฤติกรรมผู้บริโภคอินเดียชอบต่อราคา
ชอบของแถม หรือคนจีนทั่วๆ ไป จะเน้นของที่พอใช้ได้ ไม่ต้องดีแต่ขอให้ถูก ขอให้ใช้ได้เอาไว้ก่อน
(อันนี้ไม่พูดถึงเศรษฐีใหม่ของจีนที่มีกำลังซื้อสูง และจับจ่ายใช้สอยเพื่อ"หน้าตา" และ อวดความมั่งมีนะคะ)
เพราะฉนั้นความพิถีพิถันบะเมียดละมัยแบบญี่ปุ่นหน่ะ ไม่ต้องถามหานะคะ

ผลิตภัณฑ์ของไทยที่ดีทั้งเปลือกและเนื้อในหน่ะมีค่ะ แต่ส่วนใหญ่อยู่ในตลาดบน ผู้บริโภคคือคนกลุ่มน้อย
ที่ชอบใช้ของดีๆ ทนทาน โดยที่ไม่เกี่ยงเรื่องราคา และคนพวกนี้ไม่เลือกของเพราะยี่ห้อ แต่เขาเลือกการบริการ
เลือกคุณภาพ เลือกความใส่ใจที่ผู้ผลิตมีต่อผู้บริโภค หรือเลือกคอนเส็พ เลือกไลฟ์สไตล์ค่ะ

เราเองชอบแพ็คเกจจิ้งสวยๆ แต่อย่างที่บอก หลายๆครั้งไม่ชอบเพราะเห็นว่าสิ้นเปลืองเงิน สิ้นเปลืองทรัพยากร
หรือกับแค่กล่องสวยๆ ใส่ขนมชิ้นเดียว พอกินขนมหมดก็ทิ้งกล่อง ทั้งๆ ที่ต้นทุนของ "เปลือก" ของกล่องอันนั้นหน่ะ
บางครั้งมันคือเงินเดือนของคนในประเทศยากจน 1 วันเต็มๆ ที่เขาต้องหามาด้วยความยากลำบาก

หรือแค่กระดาษห่อของขวัญสวยๆ แผ่นเดียวที่คนญี่ปุ่น หรือคนอังกฤษอาจจะซื้อมาห่อของขวัญชิ้นเดียว
เมื่อผู้รับได้รับก็แกะห่อออก ขยำกระดาษทิ้ง แต่ราคาของกระดาษสวยๆ ดีไซน์ดีๆ พิมพ์อย่างดีนั้น อาจจะมีค่า
เท่ากับค่าจ้างของคนจนๆ ในโรงงานในประเทศยากจน 1 วัน แลกกับการทำงาน 10 ชั่วโมง

แต่กล่องสวยๆ ห่อสวยๆ มองแล้วรื่นรมย์ มองแล้วเห็นถึงความคิดของคนที่คิดลวดลาย คิดรูปแบบ มองเห็นถึงจินตนาการ
เห็นถึงความใส่ใจ

สรุปว่าบางครั้งก็สับสนค่ะ เลือกไม่ถูกเลย ระหว่างที่จะไม่บริโภคเลย หรือ บริโภคต่อไปดี _ขอจบห้วนๆ ตรงนี้แบบไม่มี
ข้อสรุปนะคะ ไปหล่ะ

.....

คงแล้วแต่คนมอง

ถ้าสมมุติว่ามี สินค้า ชนิดเดียวกัน 2 อย่างให้เลือก
ทั้ง 2 ชนิดนี้ คุณภาพเท่ากัน
อันที่ 1 แพ็คเกจ สวย ราคาแพง
อันที่ 2 แพ็คเกจ ธรรมดา ราคาถูกกว่า อันที่ 1

ถ้าพิจารณา โดยร่วมของคนส่วนใหญ่ ทั้งคนจน คนรวย เขาน่าจะเลือกอย่างไหนครับ ?

สำหรับผม ถ้าได้ข้อมูล ข้างต้น คงเลือก อันนี้ 2 เพราะไม่อยากจ่ายแพงกว่า

แต่สำหรับ บางคน อาจจะเลือก อันที่ 1 เพราะว่า ใช้แล้วดูมีหน้ามีตา มีฐานะทางสังคม


ผิดถูกประการใด ขออภัย ไว้ ณ ที่นี่ด้วยครับ ^_^

อัตถรสทางตา ทางลิ้น วัฒนธรรมการกินค่ะ
คนญี่ปุ่นเค๊าบอกมา