รบกวนขอคำปรึกษา ค่ะเกี่ยวกับนักเรียนแลกเปลี่ยนอเมริกา

ไม่ต้องกังวลมากจ้ะ พวกเค้าแค่อยู่กับภาษาอังกฤษมานานกว่าเราเท่านั้นเอง...พยายามอีกหน่อยเดี๋ยวก็ทันเค้าแล้วจ้าาาา....

สู้สู้....เอาใจช่วยนะจ้ะ

ตอนเราไปแรกๆก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน ทำไมพวกเด็กยุโรปเก่งกว่าเรา สำเนียงก็ดีกว่าเรา ภาษาอังกฤษที่ว่าเราเก่งระดับท็อปของชั้นตอนเรียนที่ไทยแต่พอไปเมกากลับฟังไม่ออกพูดไปเค้าก็ไม่รู้เรื่อง ตอนนั้นร้องไห้บ่อยมาก เรียนไม่รู้เรื่อง แต่3เดือนให้หลังก็เริ่มรู้เรื่องพูดปร๋อเลยจ้า ให้เวลานิดนึง เราเรียนภาษาอังกฤษกับครูคนไทย สำเนียงไทย ก็เลยชินแต่อย่างนั้น

ขอบคุณมากนะคะ จะสู้ต่อไปค่ะ

หลานที่บ้านไปตอนแรกก็โทรมาร้องไห้โวยวาย ว่าโฮสท์เรียกชื่อเขาเป็นชื่อเด็กที่อยู่ก่อนหน้านี้ ก็พยายามอธิบายเขาว่าโทรมาแล้วร้องไห้ โฮสท์จะคิดอย่างไร
หลังจากนั้นก็มีความสุขเสียจนลืมโทรกลับบ้าน

แม้เราดูไม่คล่องเท่าเขา ไม่แสดงออกได้เท่าเขา แต่เราก็ดูน่ารัก น่าเอ็นดู

แต่การที่เราไปอยู่กับคนเก่ง เป็นโอกาสที่ดีมากที่เราจะได้มีโอกาสพัฒนาตัวเราเองนะ
พยายามต่อไปนะ เดี๋ยวเราก็เก่ง เพียงเราชนะตัวเราเองก็เลิศแล้ว

อย่าคิดมากค่ะ
เราเข้าใจเลย ตอนเราไปก็เอ๊ะทำไมพวกนี้เก่งจังเลย
พูดกันเหมือนพูดภาษาตัวเอง มันก็จริงที่เค้าเก่งกว่าเพราะเค้าใช้ภาษาอังกฤษมาเยอะกว่าค่ะ
แต่ยังกังวลไป มั่นใจในตัวเองเข้าไว้ อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับเค้า
ในทางกลับกันเรียนรู้จากเค้าให้มากที่สุดค่ะ โชคดีแล้วที่เจอคนเก่งๆนะเราได้ตักตวงจากเค้าได้

ตั้งใจเรียน สนใจเรียน
อย่าเล่นเน็ต หรือ ดูหนัง ดูทึวี นัก
เลือกแต่ วิชาการ สารคดี และ ข่าว นะ

เข้าใจความรู้สึกเลย
เพราะตอนพี่มาแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นรอบแรกสมัยอยู่ ป.ตรี ภาษาญี่ปุ่นไม่กระดิก เลยสักคำ แต่เด็กจีนเด็กเกาหลีเก่งมากเรียนภาษามาน้อยกว่าเราอีก แต่พูดน้ำไหลไฟดับ สอบระดับ 1 (ระดับสูงสุด) ผ่านในขณะที่เราเรียนมานานแต่ก็ยังงั้นๆ

ตอนแรกคิดมาก เพราะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขา แต่พออยู่ได้สักพักนึงก็รู้สึกตัวว่า จะเครียดไปไหน ภาษาเขาคล้ายกับภาษาญี่ปุ่นอยู่แล้ว เขาใช้เวลาแป๊ปเดียวก็เรียนได้มันแน่อยู่แล้ว เราสิพูดอังกฤษได้ แต่เขาพูดไม่ได้ ต้องคิดตรงนี้ด้วย

ไม่ได้องุ่นเปรี้ยว หรือหมายความว่าเขาไม่ดีนะคะ โซนภาษาของโลกมันมีหลายหลาก ความคุ้นเคยทางวัฒนธรรมของคนจากอีกที่นึงมันมากกว่าอีกทีนึง เขาสัมผัสมามากกว่า ในขณะที่เราต้องใช้เวลา มันเรื่องปกติ แต่มันจะมีปัญหา เมื่อเราใช้เวลาอย่างเต็มที่ แต่เรายังพูดไม่ได้นี่สิ ปัญหามันอยู่ที่ตัวเราแล้วล่ะ

ปล คห 6 เราว่าการดูทีวี เล่นเกม เป็นวิธีเรียนภาษาที่ดีมากค่ะ เพราะมันคือการทำในสิ่งที่เราชอบ เรียนไปโดยไม่รู้ตัว ถ้าไปเลือกแต่ทางซีเรียส ก็เองก็จะพาลเบื่อจนไม่อยากเรียน แต่ต้องแบ่งให้ทางวิชาการด้วยในส่วนที่ต้องทำค่ะ..

อย่างแรกที่อยากบอกคือ อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกะเค้าค่ะ ถ้าดูแค่ทักษะภาษายังไม่เท่าไหร่ บางทีเราเผลอเทียบถึงนิสัยแบบ เค้าคุยเก่งกว่า เค้าร่าเริงกว่า เค้าเฟรนลี่กวาไรงี้ โอ๊ยสารพัด อยากบอกว่ามันคืออาการเวิ่นเว้อค่ะ จงหยุดเดี๋ยวนี้ และตระหนักว่าแต่ละคนมันไม่เหมือนกั๊นนนน เราเองก็มีอะไรดีในแบบของเรา(ที่บางทีเราก็ไม่รู้ตัวเนอะ)

เรื่อง double placement อยากจะบอกว่าพี่โคดดอิจฉาเลยค่ะ มีเพื่อนร่วมชะตากรรมอ่ะ ดีออก ตอนพี่ไปนี่ฉายเดี่ยวเลย โหด มันส์ ฮาามาก จิตตกกว่าหนูอีกจ้ะ

พี่ว่าปัญหาหลักของเด็กไทยคือไม่กล้าพูด กลัวพูดผิด กลัวพูดแล้วอีกฝ่ายไม่เข้าใจ จะบอกให้ฝืนตัวเองก็ใช่ที่ แต่เรื่องเหล่านี้มันเรียนรู้ได้ค่ะ ใช้เวลานิดหน่อย อย่าไปเครียดกับมันมาก ง่ายสุดคือลองสังเกตดูจากเด็กรัสเซียนั่นแหละค่ะ เค้าคุยเรื่องอะไรกัน

เอาจริง พี่ว่าเด็กยุโรปหรือเด็กประเทศอื่นนะ ก็ไม่ได้เก่งไปกว่าเราหรอก แต่เค้ากล้าอ่ะ ดังนั้น น้องจงสลัดความเขินอายทิ้งไป มั่นใจเข้าไว้ ผิดถูกไม่รู้พูดไปเหอะ ถ้าเราพูดผิด เค้าก็แก้ให้เองแหละ อีกอย่างคือ หัดถามให้เยอะๆเข้าไว้ สงสัยอะไรจงถาม อย่าเก็บ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษา วัฒนธรรม และอื่นๆ ถามไปเหอะค่ะ พี่เชื่อว่าเค้ายินดีตอบ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนน้องหรือโฮสน้อง

โชคดีนะคะ :))

หนูขอบคุณพี่ๆมากๆเลยค่ะ