<<ในย่านอาเซี่ยนเราเด็กนักเรียนเวียดนามกับฟิลิปปินโดดเด่นที่สุดใช่ไหมครับ>>

ฟิลิปปินส์ไม่แน่ใจนะคะ
แต่ประสบการณ์ตรง คือ เวียดนาม พูดอังกฤษได้เป็นบางคนค่ะ
ความมั่นใจก็แล้วแต่คน อยู่ในห้องเรียน
ไม่กล้าตอบคำถามก็เยอะแยะไปค่ะ
เวลาสอบก็ชอบลอกเหมือนเด็กไทย(ย้ำ ว่าบางคนนะ บางคน)
แต่พูดถึงความขยัน เวียดนามเค้าขยันมากกกกกกกก เด็กไทยชิดซ้ายเลยค่ะ

ปล. เด็กนักเรียนในอาเซียนส่วนตัวคิดว่าสิงคโปร์เจ๋งสุดแล้วค่ะ

ฟิลิปปินอันนี้เท่าที่เจอ+ได้ยินมา คิดว่าอังกฤษเค้าไฟแล่บอยุ่นะ
เวียดนาม อันนี้ไม่เคยเจอ แต่ก็ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องความอึดทึก และขยัน

Singapore

แบบ สิงคโปร์ยกให้เค้าเป้นฝรั่งแบบเอเชียไปแล้วอ่ะครับ
เลยไม่ได้จัดให้อยู่ในบริบทนี้ ^ ^

คุณโลกสีน้ำเงินเข้มคะ คนสิงคโปร์ไม่ใช่ฝรั่งในเอเชียนะคะ ทั้งภาษาพูด ทั้งวัฒนธรรม อาหารการกิน เมนทาลิตี้
ไม่ใช่ฝรั่งค่ะ เป็นเอเชียค่ะ และ เป็นเอเชียที่อนุรักษ์นิยมด้วย แต่บ้านเมืองของสิงคโปร์ค่ะที่เจริญเท่าเมืองฝรั่ง
หรือ บ้านเมืองเจริญกว่าฝรั่งค่ะ คนสิงคโปร์หลักๆ แล้ว ประกอบไปด้วยคน 3 เชื้อชาติหลัก คือ คนสิงคโปร์เชื้อสายมาเลย์
คนสิงคโปร์เชื้อสายจีน (ซึ่งมีมากที่สุด) คนสิงคโปร์เชื้อสายอินเดีย หรือ ที่เป็นส่วนเล็กๆ น้อยๆมากคือ คนสิงคโปร์
เชื้อสายเปอร์เชี่ยน หรือ สิงคโปร์เชื้อสายศรีลังกา อินโดนีเซีย และ โปรตุเกสค่ะ แต่หลักๆ คือ จีน-อินเดีย-มาเลย์ค่ะ

ภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งในภาษาราชการของสิงคโปร์ แต่ในชีวิตประจำวันทั่วๆ ไป เขาพูดภาษาซิงลิชกันค่ะ
และ คนสิงคโปร์เรียกฝรั่งว่า "อั้งม้อ" หรือ "อั่งม้อ" ค่ะ

คนฟิลิปปินส์ค่ะ ที่จะสามารถเรียกว่า เป็นฝรั่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ หรือ เรียกว่าเป็นฝรั่งในเอเชียได้
พวกเขาพูดภาษาอังกฤษเก่ง (สำเนียงอาจจะไม่ดีนัก แต่เรื่องไวยากรณ์ เรื่องศัพท์แสงหน่ะ เขาโอเค เป๊ะมากๆ ค่ะ)
พวกเขาได้รับอิทธิพลของวัฒนธรรมสเปน และ วัฒนธรรมอเมริกันมากมาย และ คนส่วนใหญ่ยังนับถือศาสนาคริสต์
นิกายโรมันคาทอลิคอีก พวกเขาชอบร้องรำทำเพลง ชอบแสดงออก ชอบเต้นรำ มีความเป็นมิตร เข้ากับคนง่าย

ส่วนคนเวียตนามหน่ะ อึดมากๆ ค่ะ ขยันสุดๆ อดทน หนักเอาเบาสู้ และ เขามีความทะเยอทะยานสูง อยากเก่ง
อยากได้อยากดี อยากพูดภาษาอังกฤษเก่งๆ และ คนเวียตนามขยันเรียนมากๆ ค่ะ นอกจากนี้คนเวียตนามยังหัวดื้อ
ดื้อรั้นค่ะ

จากประสบการณ์แคบๆเล็กๆ

ระดับนักศึกษา
เวียดนาม vs ฟิลิปปินส์ vs ไทย
ไม่ต่างกันเท่าไรในแง่การเรียน
ฟิลิปปินส์ดูเหมือนว่าจะเชี่ยวกว่าใคร
แต่ท่าดีทีเหลว

ขอขอบคุณคุณโลกสีน้ำเงินเข้มเป็นอย่างสูงในความกรุณาค่ะ

ถ้าความคิดเห็นของพี่มีประโยชน์ต่อเจ้าของกระทู้นั้นๆ บ้าง ไม่มากก็น้อย พี่ถือว่าพี่ได้บรรลุจุดประสงค์หลักในการเข้ามา
ช่วยแชร์แบ่งปันสิ่งต่างๆและประสบการณ์ กับผู้อื่นแล้วค่ะ ไม่สำคัญหรอกค่ะ พี่อยากให้น้อง
มองที่คำตอบ มองในสิ่งที่เรานำมาแบ่งปันกันในสังคมเว็บบอร์ด อย่าได้สนใจเปลือกค่ะ แต่ให้มองที่แก่นสาร และ สาระ
หลักค่ะ หยอกเย้ากันบ้าง พอขำๆ แต่อย่าได้ยึดถือเป็นจริงจัง อย่าได้ตอบกระทู้ด้วยความอยากเอาชนะ อย่าได้ตอบกระทู้
ด้วยจิตริษยา อย่าได้ตอบกระทู้ด้วยความอยากชิงดีชิงเด่นแบบไทยๆ (ที่คนไทยชอบนำติดตัวไปด้วยไม่ว่าจะไปไหน
หรือ ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน) แต่ให้ตั้งเป้าหมายว่า ตอบเพราะอยากแชร์ อยากแบ่ง อยากช่วยเหลือกัน แค่นั้นแหละค่ะ

ว่าแต่น้องโลกสีน้ำเงินเข้ม ได้มีโอกาสสังเกตคนต่างชาติบนรถไฟฟ้าสายอ่อนนุชที่ผ่านสถานีนานา, ชิดลม, เพลินจิต
บ้างแล้วหรือยังคะ ผ่านไปกี่เที่ยวแล้วเอ่ย

วันนี้พี่อยู่กรุงเทพฯค่ะ อยู่มาหลายวันแล้ว และจะอยู่อีกหลายวัน (อยู่จนใบตองใกล้เหลืองเมื่อไหร่ ก็ถึงเวลาที่จะต้อง
ลากกระเป๋าพร้อมสัมภารกอื่นๆ ไปสนามบินอีกแล้วค่ะ เหนื่อยมาก แต่ก็มีความจำเป็นที่จะต้องเดินทางค่ะ แต่ใจหน่ะ
อยากจะอยู่เมืองไทยตลอด หรือ อยู่เมืองไทยให้มากที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ค่ะ)

ช่วงนี้บนรถไฟฟ้า หรือ ตามแหล่งท่องเที่ยว มีคนตะวันออกกลางเยอะค่ะ ฝรั่งก็เยอะ คุณโลกสีน้ำเงินเข้มลองสังเกตดูนะคะ
คนจีนก็เยอะค่ะ ญี่ปุ่นก็เยอะ อินเดียก็เยอะ แล้วเดี๋ยวนี้มีทัวร์จีนมาลงที่เทอร์มินั่ล ๒๑ ด้วยค่ะ





//พี่เป็นแค่ "ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ที่เผอิญเข้าถึงอินเทอร์เน็ทค่ะ"

แวะมาบอกคุณโลกสีน้ำเงินเข้ม และ ผู้อ่านท่านอื่นๆ ที่สนใจนะคะ ว่าในท้องตลาดของ
ร้านหนังสือในเมืองไทย ตอนนี้มีหนังสือออกใหม่ 1 เล่ม เพิ่งออกมาในเดือนตุลานี้
สดๆ ร้อนๆ นะคะ

เป็นหนังสือบันทึกประสบการณ์ของนักเรียนไทยในเวียตนามคนหนึ่ง ที่เคยไปเรียน
ไปอาศัยอยู่ในเวียตนาม 10 เดือน แล้วเขียนจดหมายเล่าเรื่องต่างๆ ให้ครอบครัว
ที่เมืองไทยฟัง แล้วคุณแม่ของน้องคนที่ไปเรียนที่เวียตนามนี้ ได้นำข้อความต่างๆ
ที่ลูกเขียนมาเล่าให้ฟัง นำมาเรียบเรียงเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ ที่น่าอ่านค่ะ

หนังสือราคา 125 บาท โดยสำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์ หนังสือชื่อ "นักเรียนไทยในเมือง
เวียต" ได้รับรางวัลชมเชยประเภทสารคดีสำหรับเยาวชนดีเด่น รางวัลแว่นแก้ว
ประจำปี 2555 นี้ด้วยค่ะ

___________________________________

เรื่องอุปนิสัยเด่นๆ โดยทั่วๆ ไปของคนฟิลิปปินส์ และ คนเวียตนาม ที่นำมาเล่า
ให้คุณ จขกท. ฟังนั้น มาจากการไปฟิลิปปินส์ และ เวียตนามมาหลายครั้ง
และมีเพื่อนสนิทเป็นคนเวียตนาม และ คนฟิลิปปินส์นะคะ และ มีเหตุผลอื่นๆ อีก
แต่ขออนุญาตไม่แชร์เหตุผลนี้ออกอากาศนะคะ

หรืออย่างสิงคโปร์ที่ต้องไปอยู่เดือนละหลายๆ วัน อันนี้ไม่ได้ไปขออาศัยเขาอยู่
แต่เป็นสถานที่ที่ได้รับการเสนอให้เข้าไปอยู่ โดยมีข้อเสนอที่ดีๆ ผ่านเข้ามาหลายครั้ง
ในรอบหลายๆ ปีที่ผ่านมาแต่ได้ปฏิเสธไปทุกครั้ง และในท้ายสุดได้ตัดสินใจไปค่ะ
เพราะไม่ไกลเมืองไทย สามารถกลับมาเมืองไทยได้บ่อยๆ เท่าที่จะสามารถทำได้
ไม่ได้ดิ้นรนไปอยู่ แต่ไปอยู่แบบสบายๆ

ส่วนหนังสือเล่มอื่นๆ ที่เขียนโดยคนไทย เกี่ยวกับเวียตนาม ในท้องตลาดหน่ะ
มีอีกค่ะ น่าสนใจด้วย เพราะเขียนโดยคนไทยที่มีความรู้ และ ทำงานในระดับ
นักการทูตระดับสูงที่เคยไปประจำที่เวียตนามค่ะ

ถ้าสนใจนะคะ เรียนเชิญคุณ จขกท. และ ท่านที่สนใจไปลองถามหาตามร้านหนังสือ
ได้เลยค่ะ หนังสือชื่อ "ยลญวน"

รายละเอียดของหนังสืออยู่ที่นี่นะคะ......

http://www.se-ed.com/eshop/Products/Detail.aspx?No=9786167377094&AspxAutoDetectCookieSupport=1&CategoryId=392

ส่วนรายละเอียดของหนังสือชื่อ "นักเรียนไทยในเมืองเวียต" อยู่ที่นี่ค่ะ......
(แต่ข้อมูลในเว็บของนายอินทร์มีน้อยนะคะ เพราะหนังสือเพิ่งวางแผงสดๆ ร้อนๆ
ขนาดเว็บนายอินทร์ ยังอัพเดทไม่ทันเลยค่ะ จึงไม่มีภาพหน้าปกหนังสือในเว็บด้วย)


http://naiin.com/product/detail/92312/%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%95

ขอบคุณ พี่ Been there, done that! มากๆครับ สำหรับข้อมุลแลกเปลี่ยนที่อ่านแล้วไม่เบื่อจริงๆครับ

ส่วนเรื่อง BTS ปกติส่วนมากถ้าวัน จ-ศ ไม่ค่อยมีต่างชาติขึ้นเยอะเท่าไหร่
ต้องช่วงวันหยุดครับถึงจะเยอะ

ยังไงถ้าได้ออกข้างนอกวันหยุด จะลองสังเกตุครับ

ขอบคุณน้องโลกสีน้ำเงินเข้มอีกครั้งค่ะ สำหรับยาหอมที่มาหยอดเอาไว้ให้พี่ ที่ดมแล้วชื่นหัวใจจังค่ะ

ในกระทู้ก่อนน้องโลกสีน้ำเงินเข้มบอกว่าขึ้น BTS สายอ่อนนุช/แบร์ริ่ง ไปกลับระหว่างที่พักและที่ทำงานใช่ไหมคะ
ถ้าคุณขึ้นช่วงนั้น จะไม่เจอนักท่องเที่ยวนะคะ แต่จะเจอแต่พวกคนทำงานที่มาประชุม หรือ เจอแต่พวก Expat ที่อาศัยอยู่
ในกรุงเทพฯ เดินทางไปทำงาน

ถ้าจะเจอนักท่องเที่ยวเนี่ย ต้องราวๆ ช่วงสายๆ เป็นต้นไป หรือ กลางวันกลางวัน บ่ายต้นๆ บ่ายแก่ๆ
หรือ ช่วงต้นๆ หัวค่ำค่ะ

ส่วนเสาร์-อาทิตย์ ต้องรถไฟใต้ดินเลยค่ะ เขานั่งไปตลาดนัดสวนจตุจักร ไปเจเจ วี๊คเอนด์ มาร์เก็ตกันค่ะ

เราว่าอาจจะแล้วแต่คนด้วยนะคะ

เพระาอย่างยูที่เราเจอ เวียดนามแต่ละคนนี่คนละฟากเลย
คนนึงขยันมากก อีกคนเฟรนลี่ อีกคนขี้โกงงมาก
แอบเปิดเน็ทหาคำตอบตอนสอบ